เราจะกลับไทยเร็วๆ นี้ในรอบ 3 ปี แต่เรากลับไม่รู้สึกตื่นเต้นดีใจ ตรงข้ามกับรู้สึกเศร้าลึกๆ
เรารู้สึกเหมือน incomplete เพราะยังไม่มีบ้านในอเมริกาเป็นของตนเอง
เรามาอยู่อเมริกาด้วยกรีนการ์ดแต่งงาน หลังโควิดไม่นานในปี 2022
ตอนนี้ได้ Citizen เรียน college จบได้เกียรตินิยม และมีอาชีพเฉพาะทาง health care มีรายได้พอใช้
แต่เราก็ยังไม่มีบ้าน..
เราก็อัดอั้นตันใจ ที่ชีวิตถูกกำหนดกรอบด้วยความคิดที่ conservative สุดโต่งของพ่อแม่ที่ไทย
ที่ไม่ยอมให้เรากู้อะไรเลย และไม่สนับสนุนให้ลงทุนในหุ้นในอสังหาอะไรเลย
จะเอาเงินไว้แต่ใน พันธบัตร กับประกับออมทรัพย์
ที่ร้ายกว่านั้นคือ เราจะเอาเงินตัวเองที่อยู่ในนั้นออกมาก็ไม่ยอม
เรามีเงินดาวน์ 50% + ของราคาบ้าน เครดิต 800 กว่า และมีอาชีพรายได้แน่นอนแล้ว
เราเฝ้ามองเพื่อนร่วมงาน คนรอบข้าง ที่เขามีเงินดาวน์น้อยกว่า เครดิตแย่กว่า ซื้อบ้านไปหมดแล้ว
แฟนเราก็ไม่สนใจจะซื้อบ้าน เอาเงินเก็บไปจมในที่ดินเปล่าในไทย
...
เราทิ้งการงานในไทย มาเพื่ออยู่กับครอบครัวที่นี่ เริ่มต้นใหม่จาก 100 เป็น 0
ทำงาน part-time ช่วงเรียน หาเงินเรียน college โดยไม่ใช้เงินคนอื่นเลย
Textbook แพงเราไม่ซื้อ ใช้ยืมห้องสมุดมาแล้วจดสรุปของตัวเอง
ภาษาเราก็ไม่ได้ดีมาก อาศัยความขยันตั้งใจเรียน อดทน จนจบได้คะแนนสูงสุดในชั้น ได้งานก่อนจะเรียนจบ
นั่งรถบัสไปเรียนไปทำงาน เสื้อผ้าแทบไม่เคยซื้อใหม่ เครื่องสำอางแทบไม่มี
อยู่กับแฟนในอพาร์ตเมนต์แบบ studio กะงานเรากับแฟนเหลื่อมกัน ทำให้นอนหลับไม่สนิท
...
เหนื่อยและต่อสู้มาขนาดนี้
เราแค่ต้องการบ้านที่เป็นเหมือนหลักประกัน ความมั่นคง ที่ให้เราหลับสนิท
หลังจากต่อสู้กับสิ่งต่างๆ นอกบ้านมา
ที่ไทย เรามีอาชีพที่มั่นคงและภูมิใจเป็น "บ้าน" เราไม่รู้สึกอะไรแม้จะต้องเช่าอยู่
แต่ที่นี่ เราสร้างอาชีพใหม่ ยังไม่มั่นคงและดีเท่ากับที่มีในไทย
จึงต้องการ "บ้าน" ที่เรารู้สึกเป็นพื้นที่ของเราจริงๆ
เราไม่หวังรวย ต่อให้ซื้อแล้วราคาบ้านตกยังไง เราก็ไม่สนใจ
...
ตอนนี้ตื่นขึ้นมาทุกเช้า เรามีความกังวล เหมือนเป็น panic คิดวนเวียนแต่เรื่องอยากมีบ้านของตัวเอง
ใกล้จะเดินทางกลับไทยแล้ว แต่เรากลับรู้สึกว่างเปล่า เศร้า ไม่อยากไปเจอใคร
รู้สึกเหมือนทำทุกอย่างมาเหมือนจะถูก แต่กลายเป็นผิด
ไม่มีหนี้ =ไม่เข้ากับระบบ capitalism ที่นี่
แถมถูกตรึงรัดด้วยความ conservative จากทางบ้านอีก
หรือเรามีความคิดที่ผิดปกติ ควรปรึกษาจิตบำบัดไหมคะ?
กลับไทยด้วยความรู้สึกว่างเปล่า หรือนี่คือ Depression?
เรารู้สึกเหมือน incomplete เพราะยังไม่มีบ้านในอเมริกาเป็นของตนเอง
เรามาอยู่อเมริกาด้วยกรีนการ์ดแต่งงาน หลังโควิดไม่นานในปี 2022
ตอนนี้ได้ Citizen เรียน college จบได้เกียรตินิยม และมีอาชีพเฉพาะทาง health care มีรายได้พอใช้
แต่เราก็ยังไม่มีบ้าน..
เราก็อัดอั้นตันใจ ที่ชีวิตถูกกำหนดกรอบด้วยความคิดที่ conservative สุดโต่งของพ่อแม่ที่ไทย
ที่ไม่ยอมให้เรากู้อะไรเลย และไม่สนับสนุนให้ลงทุนในหุ้นในอสังหาอะไรเลย
จะเอาเงินไว้แต่ใน พันธบัตร กับประกับออมทรัพย์
ที่ร้ายกว่านั้นคือ เราจะเอาเงินตัวเองที่อยู่ในนั้นออกมาก็ไม่ยอม
เรามีเงินดาวน์ 50% + ของราคาบ้าน เครดิต 800 กว่า และมีอาชีพรายได้แน่นอนแล้ว
เราเฝ้ามองเพื่อนร่วมงาน คนรอบข้าง ที่เขามีเงินดาวน์น้อยกว่า เครดิตแย่กว่า ซื้อบ้านไปหมดแล้ว
แฟนเราก็ไม่สนใจจะซื้อบ้าน เอาเงินเก็บไปจมในที่ดินเปล่าในไทย
...
เราทิ้งการงานในไทย มาเพื่ออยู่กับครอบครัวที่นี่ เริ่มต้นใหม่จาก 100 เป็น 0
ทำงาน part-time ช่วงเรียน หาเงินเรียน college โดยไม่ใช้เงินคนอื่นเลย
Textbook แพงเราไม่ซื้อ ใช้ยืมห้องสมุดมาแล้วจดสรุปของตัวเอง
ภาษาเราก็ไม่ได้ดีมาก อาศัยความขยันตั้งใจเรียน อดทน จนจบได้คะแนนสูงสุดในชั้น ได้งานก่อนจะเรียนจบ
นั่งรถบัสไปเรียนไปทำงาน เสื้อผ้าแทบไม่เคยซื้อใหม่ เครื่องสำอางแทบไม่มี
อยู่กับแฟนในอพาร์ตเมนต์แบบ studio กะงานเรากับแฟนเหลื่อมกัน ทำให้นอนหลับไม่สนิท
...
เหนื่อยและต่อสู้มาขนาดนี้
เราแค่ต้องการบ้านที่เป็นเหมือนหลักประกัน ความมั่นคง ที่ให้เราหลับสนิท
หลังจากต่อสู้กับสิ่งต่างๆ นอกบ้านมา
ที่ไทย เรามีอาชีพที่มั่นคงและภูมิใจเป็น "บ้าน" เราไม่รู้สึกอะไรแม้จะต้องเช่าอยู่
แต่ที่นี่ เราสร้างอาชีพใหม่ ยังไม่มั่นคงและดีเท่ากับที่มีในไทย
จึงต้องการ "บ้าน" ที่เรารู้สึกเป็นพื้นที่ของเราจริงๆ
เราไม่หวังรวย ต่อให้ซื้อแล้วราคาบ้านตกยังไง เราก็ไม่สนใจ
...
ตอนนี้ตื่นขึ้นมาทุกเช้า เรามีความกังวล เหมือนเป็น panic คิดวนเวียนแต่เรื่องอยากมีบ้านของตัวเอง
ใกล้จะเดินทางกลับไทยแล้ว แต่เรากลับรู้สึกว่างเปล่า เศร้า ไม่อยากไปเจอใคร
รู้สึกเหมือนทำทุกอย่างมาเหมือนจะถูก แต่กลายเป็นผิด
ไม่มีหนี้ =ไม่เข้ากับระบบ capitalism ที่นี่
แถมถูกตรึงรัดด้วยความ conservative จากทางบ้านอีก
หรือเรามีความคิดที่ผิดปกติ ควรปรึกษาจิตบำบัดไหมคะ?