เป็นบ้านที่อยู่มาก่อนมีโรงเรียน ไม่ได้เพิ่งมาซื้อ
ตอนแรกก็ดีใจที่มีโรงเรียนมาเปิดใกล้บ้าน ลูกก็ได้เรียนใกล้บ้านด้วย
แต่ด้วยการบริหารที่ดี มีชื่อเสียงดี ก็จะมีนักเรียนเพิ่มขึ้น และเป็นผู้มีอันจะกินแทบทั้งนั้น
ไม่มีการใช้รถรับส่งนักเรียน ร.ร.หนึ่งเป็น อนุบาลชื่อดัง อีกร.ร.ประถม/มัธยมเป็นร.ร.อินเตอร์
แม้ว่าร.ร.จะอยู่กันคนละซอย เยื้องซอยกัน
ผู้ปกครองของทั้ง 2 ร.ร.ต้องขับผ่านถนนที่มีแค่ 2 เลนและต้องเลี้ยวตัดกันอีกด้วย
ตำรวจก็ไม่ได้มากำกับดูแลที่แยก ปล่อยให้คนขับต้องวัดใจกันเองว่าจะไปก่อนหรือให้ทางแล้วแต่น้ำใจ
ทุกวันก็จะเจอที่เห็นแก่ตัว ฉันมาถึงก่อนฉันต้องได้ไป แม้ว่าจะไม่พ้นแยกก็ตาม
สุดท้ายก็เป็นงูกินหาง เดือดร้อนวินจยย.แถวนั้นที่มีน้ำใจช่วยแกะให้ไปกันได้ (ตัวเองก็ได้ประโยชน์จะได้วิ่งรับคนได้)
ร.ร.อนุบาลก็เข้าใจได้เรื่องที่รถต้องเลี้ยวเข้าไปส่งถึงในร.ร.
แต่ ร.ร.อินเตอร์นี่แหละที่เห็นแก่ตัวสุดๆ ถนนหน้าร.ร.ก็ไม่ยอมทำให้เรียบ ปล่อยให้ขรุขระรถกว่าจะผ่านได้ต้องหยอดจนโช๊คจะพัง
เป็นถนนซอยเอกชน ไม่ได้ยกให้กทม. หลายๆ ปีถึงจะปะถนนสักที
ผมอยู่อาศัยด้านหลังร.ร.ที่ปกติจะเข้าออกอีกทาง ถนนเรียบดีปกติ
แต่ถูกร.ร.บังคับให้ผู้ปกครองต้องขับวันเวย์มาออกซอยด้านนี้
จนไม่ขาดระยะ ไม่สามารถขับเข้าตามปกติได้ ต้องไปเข้าซอยร.ร.ในแบบจำใจ
จะอยู่ก็ต้องปรับตัวให้ได้ จะเข้าจะออกต้องเว้นเวลาตามร.ร.
ช่วงปิดเทอมจะสบายแบบสุดๆ ไม่อยากให้ร.ร.เปิดเลย
ร.ร.อินเตอร์ ผู้ปกครองเป็นชาวต่างชาติ ขับมาส่งนักเรียนก็ในแบบที่ไม่สนใจใครว่าจะเดือดร้อน
ต้องส่งหน้าประตูเท่านั้น จะเดิน 10-20 เมตรไม่ยอมกันเลย
เมื่อบ้านต้องอยู่ในละแวกร.ร.เอกชน 2 ร.ร.ดัง แถมต.ร.ไม่ใส่ใจอีก จะเข้าออกต้องเลี่ยงเวลา กระทู้ระบายอารมณ์
ตอนแรกก็ดีใจที่มีโรงเรียนมาเปิดใกล้บ้าน ลูกก็ได้เรียนใกล้บ้านด้วย
แต่ด้วยการบริหารที่ดี มีชื่อเสียงดี ก็จะมีนักเรียนเพิ่มขึ้น และเป็นผู้มีอันจะกินแทบทั้งนั้น
ไม่มีการใช้รถรับส่งนักเรียน ร.ร.หนึ่งเป็น อนุบาลชื่อดัง อีกร.ร.ประถม/มัธยมเป็นร.ร.อินเตอร์
แม้ว่าร.ร.จะอยู่กันคนละซอย เยื้องซอยกัน
ผู้ปกครองของทั้ง 2 ร.ร.ต้องขับผ่านถนนที่มีแค่ 2 เลนและต้องเลี้ยวตัดกันอีกด้วย
ตำรวจก็ไม่ได้มากำกับดูแลที่แยก ปล่อยให้คนขับต้องวัดใจกันเองว่าจะไปก่อนหรือให้ทางแล้วแต่น้ำใจ
ทุกวันก็จะเจอที่เห็นแก่ตัว ฉันมาถึงก่อนฉันต้องได้ไป แม้ว่าจะไม่พ้นแยกก็ตาม
สุดท้ายก็เป็นงูกินหาง เดือดร้อนวินจยย.แถวนั้นที่มีน้ำใจช่วยแกะให้ไปกันได้ (ตัวเองก็ได้ประโยชน์จะได้วิ่งรับคนได้)
ร.ร.อนุบาลก็เข้าใจได้เรื่องที่รถต้องเลี้ยวเข้าไปส่งถึงในร.ร.
แต่ ร.ร.อินเตอร์นี่แหละที่เห็นแก่ตัวสุดๆ ถนนหน้าร.ร.ก็ไม่ยอมทำให้เรียบ ปล่อยให้ขรุขระรถกว่าจะผ่านได้ต้องหยอดจนโช๊คจะพัง
เป็นถนนซอยเอกชน ไม่ได้ยกให้กทม. หลายๆ ปีถึงจะปะถนนสักที
ผมอยู่อาศัยด้านหลังร.ร.ที่ปกติจะเข้าออกอีกทาง ถนนเรียบดีปกติ
แต่ถูกร.ร.บังคับให้ผู้ปกครองต้องขับวันเวย์มาออกซอยด้านนี้
จนไม่ขาดระยะ ไม่สามารถขับเข้าตามปกติได้ ต้องไปเข้าซอยร.ร.ในแบบจำใจ
จะอยู่ก็ต้องปรับตัวให้ได้ จะเข้าจะออกต้องเว้นเวลาตามร.ร.
ช่วงปิดเทอมจะสบายแบบสุดๆ ไม่อยากให้ร.ร.เปิดเลย
ร.ร.อินเตอร์ ผู้ปกครองเป็นชาวต่างชาติ ขับมาส่งนักเรียนก็ในแบบที่ไม่สนใจใครว่าจะเดือดร้อน
ต้องส่งหน้าประตูเท่านั้น จะเดิน 10-20 เมตรไม่ยอมกันเลย