[รีวิว+ระบาย] ความผิดหวังจาก Maplestory เซิร์ฟเถื่อนไทย (ปี 2568)

เมื่อเกมยังสนุก... แต่ “คนในเกม” ไม่ต้อนรับกันอีกต่อไป
สวัสดีครับ วันนี้ผมขอแชร์ประสบการณ์จากการกลับมาเล่นเกมที่ผมรักมากที่สุดเกมหนึ่ง — Maplestory
แต่สิ่งที่ได้เจอ กลับทำให้ผิดหวังจนอยากพักยาวๆ...

จุดเริ่มต้น: กลับมาเล่นเพราะคิดถึงบรรยากาศเก่าๆ
ผมเล่น Maplestory มาตั้งแต่เด็ก รวมๆ ก็สิบกว่าปี ผ่านมาหลายเวอร์ชัน ทั้งเซิร์ฟแท้ เซิร์ฟนอก จนถึงเซิร์ฟเถื่อน
รอบนี้ผมเลือกกลับมาเล่นเซิร์ฟ G (เดาเองนะครับว่าเซิร์ฟไหน) ด้วยความหวังว่าจะได้เจอบรรยากาศอบอุ่น เหมือนที่เคยรู้สึก
แต่สิ่งที่เจอกลับกลายเป็น...

1. ความเงียบเหงาแบบแปลกๆ – เหมือนเดินอยู่ในเมืองที่ไม่มีใครเห็นคุณ
แม้จะมีคนเล่นอยู่ในกิลด์ มีคนตั้งปาร์ตี้ มีคนลงบอสกันจริงๆ แต่สิ่งที่หายไปคือ “การเชิญชวน การทักทาย การมีส่วนร่วม”
มันเงียบ… เหมือนเราถูกวางไว้ตรงนั้น แต่ไม่มีใคร “เลือก” ที่จะชวนหรือพูดด้วย
ผมไม่ใช่สายเทพ ไม่ได้เติมหนัก แต่ขยันเล่น เล่นทุกวัน ทักไปถามก็บ่อย พยายามเสนอตัวเข้าตี้บ่อยมาก
บางครั้งก็ได้ลงบ้าง แต่ส่วนใหญ่... มักจะเงียบ เหมือนไม่มีใครเห็นข้อความเลย

2. ไม่ได้ถูกเมิน... แต่รู้สึกเหมือน “คนนอก”
ผมไม่คาดหวังให้ใครต้องมาคอยพาเล่นหรือตอบตลอด
แต่สิ่งที่รู้สึกชัดคือ ผู้คนในเกม “เลือก” ที่จะสื่อสารกับแค่บางกลุ่มเท่านั้น
ผมเข้าใจครับว่าใครจะคุยกับใครมันก็สิทธิ์ของเขา
แต่ในเกมแนว MMORPG ที่เน้นการเล่นร่วมกัน การถูกทำเหมือน “อากาศ” ซ้ำๆ หลายวัน มันทำให้คนเล่นใหม่รู้สึกแปลกแยกครับ

3. ถ้าเงินถึง... คุณจะมีที่ยืน
อีกหนึ่งเรื่องที่เจอบ่อยในเซิร์ฟนี้คือการเสนอขายของเทพๆ ตรงๆ
บางคนพึ่งเข้ามาใหม่ แต่มีเงินเติม ก็จะมีคนเข้าหา พาลงบอส แนะนำของ หรือแม้แต่เสนอขายอาวุธตีบวกแบบแพ็กเกจให้ทันที
ราคาก็หลักพัน – 3,000+ บาทขึ้นไป เรียกได้ว่า “คนมีของ” จะเข้าสังคมง่ายกว่าเห็นๆ
ผมไม่ได้ติดที่ราคานะครับ เพราะผมก็ทำงาน มีรายได้ เติมได้ถ้าจำเป็น
แต่ที่รู้สึกขัดใจคือ การที่ “สังคมในเกม” มันกลายเป็นแบบนั้น — คือ ทุกอย่างขับเคลื่อนด้วยของ มากกว่าความสัมพันธ์
แน่นอนครับ ผมรู้ว่า สายฟรีก็เทพได้
ถ้าคุณขยัน ฟาร์มเงินวันละหลายชั่วโมง เล่นยาว 6 เดือน – 1 ปีโดยไม่ขาด
คุณอาจจะมีของเทพได้โดยไม่ต้องเสียเงินเลยสักบาท — ซึ่งก็น่าชื่นชมครับ
แต่คำถามคือ...
คุณจะสนุกไหม ถ้าระหว่างทางนั้นคุณต้องลุยคนเดียวทุกวัน ไม่มีทีม ไม่มีคำชวน ไม่มีใครถามว่า “ลงบอสไหม” แล้วคุณต้องฝืนวิ่งต่อไปโดยไม่มีเพื่อนร่วมทางเลยสักคน?
สำหรับผม เกมที่ดีควรทำให้คนรู้สึกว่า “เราได้เดินไปกับใครบางคน” ไม่ใช่แค่ “ต้องวิ่งให้ทันคนอื่นเพราะเรายังไม่มีของ”

4. ผมเคยเป็นหัวกิลด์ ผมรู้ดีว่า “ความใส่ใจ” สำคัญแค่ไหน
ผมไม่ได้เรียกร้องของฟรี ไม่ต้องการให้ใครมาตามใจ
ผมแค่หวังว่าจะมีคนที่พร้อมชวนคุย ตอบคำถาม หรือแค่เปิดปาร์ตี้ให้เราได้รู้สึกว่า “ไม่โดดเดี่ยว”
แค่ใครสักคนพิมพ์ว่า “เปิดตี้ซา ใครว่างมาด้วยกันครับ” ก็ทำให้ใจมันอุ่นแล้ว
ไม่ต้องแจกของ ไม่ต้องแบก แค่ให้ความรู้สึกว่า “เราอยู่ในเกมเดียวกัน”

5. ทางออกเดียวของผู้เล่นใหม่ คือ “เดินออกไปเงียบๆ”
แม้เราจะพยายามขนาดไหน พยายามพูด พยายามเข้าสังคม พยายามเล่น พยายามทัก
แต่ในระบบแบบนี้... เมื่อคุณไม่มีของเทพ ไม่มีไอเทมราคาหลักพัน ไม่มีคอนเนคชั่นกับกลุ่ม “วงใน”
คุณก็จะค่อยๆ ถูกผลักออกจากคอนเทนต์กลางถึงท้ายเกมอย่างช้าๆ
จะฟาร์มมอนไฮเทียร์ก็ลำบาก ลงบอสไม่ต้องพูดถึง555555555

แต่ก็ไม่ได้แย่ไปซะหมด – ขอชมในสิ่งที่ดีของเซิร์ฟนี้ด้วย
ทั้งหมดที่ผมพูดไป ก็ไม่ได้หมายความว่าเซิร์ฟนี้จะเลวร้ายทุกอย่างนะครับ
ต้องยอมรับว่า GM ของเซิร์ฟนี้ดูแลเกมดีมาก มีการอัปเดตอย่างสม่ำเสมอ มีกิจกรรมใหม่ๆ เข้ามาตลอด
ระบบเก็บเลเวลก็ทำออกมาสนุก เล่นเพลินดีครับ
ถ้าคุณชอบเล่นสายฟาร์ม เล่นตามอารมณ์ เล่นคนเดียวไปเรื่อยๆ ก็ถือว่ายังพอได้อยู่ครับ
เพียงแต่... มันจะไปติดตรงปลายทาง ที่ต้องการทีม และคอนเทนต์ร่วมมือกัน
แม้บางอย่างอาจจะขัดใจ เช่นการที่ “ระบบ Fast Travel” หรือวาร์ปแมพ ต้องใช้ไอเทม VIP ที่ต้องเติมเงินซื้อ หรือไม่งั้นก็ต้องไปปั้นตัวละครอีก ID และทำให้ตัวละครมีเฟรมถึง 20 แล้วกดชวนปาร์ตี้เพื่อดึงข้ามแมพไปในวาปดันเจี้ยนลับประมาณนั้น ลำบากเข้าไปอีก 555555
ซึ่งสำหรับเซิร์ฟเวอร์เถื่อน ที่ควรเปิดอิสระเรื่องการเดินทางเพื่อให้เข้าถึงง่ายขึ้น... ผมก็หวังว่าจะมีการปรับในอนาคตครับ

สุดท้ายนี้..ผมไม่ได้โกรธใคร แค่ท้อที่ได้เห็นบรรยากาศเช่นนี้
ใครที่เคยเล่นเกมนี้แบบจริงจัง น่าจะเข้าใจความรู้สึกนี้ดี
มันไม่ใช่ประเด็นของเกมว่าจะสนุกหรือไม่สนุก แต่มันคือ “สังคม” ที่เราหวังว่าจะได้เป็นส่วนหนึ่ง
แต่ในครั้งนี้... ผมรู้สึกว่า เกมยังสนุกเหมือนเดิม แต่คนในเกม ไม่เหลือที่ให้คนแบบผมอีกแล้ว
ใครอ่านแล้วคิดว่า “ก็แค่เรื่องเด็กๆ” หรือ “ทำไมต้องคิดมาก” ก็ไม่เป็นไรครับ
ผมแค่มาเขียนให้คนที่รู้สึกแบบเดียวกัน ได้รู้ว่า... คุณไม่ได้คิดไปเองคนเดียว


ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ
ใครมีประสบการณ์แบบเดียวกัน มาแชร์กันได้นะครับ เผื่อวันหนึ่งเกมที่เรารักจะน่าอยู่ขึ้นอีกครั้ง