[SR] เพราะคิดถึงคุณลุงก็อปลินและลุงยมเป็นพิเศษ Goblin ก็อบลิน คำสาปรักผู้พิทักษ์วิญญาณ

กระทู้รีวิว

เรื่องราวที่ดี บางครั้งควรค่าแก่การจดและจำ

จากก็อปลิน

1.เรื่องนี้นอกจากพระนางน่ารักแล้ว เรื่องราวยังน่ารักประทับใจมากๆเลยล่ะ ความรัก การอดทนรอคอย การทำดีตอนมีชีวิตอยู่ ความทรงจำ การลืมเลือน และการจากลา ความเชื่อในพระ ความมองโลกในแง่ดี และความกล้าที่จะเผชิญชะตากรรมของนางเอก เป็นเรื่องที่ดีมาก ใจฟู อ่อ คนดีเป็นอย่างนี้นี่เอง

2.ทุกคนมีเรื่องราวเป็นของตัวเองแหละทั้งคนและวิญญาณ

3. ต้องรีบจดจำความรู้สึกที่ดี ก่อนเรื่องราวจะลบเลือน เหมือนที่นางเอกจดไว้ว่าตัวเองคือใคร

4. “ ถ้าอยู่ระหว่างความเป็นและความตาย ให้ขอพรด้วยความปรารถนาอันแรงกล้า บางทีเทพเจ้าที่ใจอ่อน อาจจะยอมฟังคำขอก็ได้” คำพูดของยายเทพที่เอ็นดูเด็กๆเป็นพิเศษ ได้บอกกับแม่นางเอกไว้

5. มันเป็นความรู้สึกที่ดีมากเลย คนเขียนแต่งมาได้ไงเนี่ยะ เล่นกับความเชื่อของคนที่ไม่เชื่อในพระเจ้า ก่อนเริ่มเรื่องจะเข้าใจว่าพระเจ้าไม่เข้าข้างตนเองเลย โทษพระ เวลาที่ตัวเองเผชิญกับความทุกข์แสนสาหัส มันอาจเป็นธรรมดาของมนุษย์ที่ต้องการหาคนรับผิด แพะรับบาปเพื่อบรรเทาความทุกข์ที่แบกไว้ ดูๆแล้วก็คล้ายๆเราเลยเวลาที่ทุกข์มากๆก็มีความคิดนี่แว่บๆได้

6. ว่าแต่พระเจ้าน่ารักนะ ดูอ่อนโยนจังเวลาที่เป็นผีเสื้อสีขาวบินๆเข้ามาหา พระของเราเป็นนกพิราบขาวบินเหนือท้องฟ้า

7. สิ่งที่น่ากลัว คือ ความเชื่อว่าเลข 0 เป็นเลขของพระเจ้า แล้วพออายุที่ลงท้ายด้วย 9 จะพบเจอโชคชะตานี่ล่ะ ตอนนี้อายุ 38 แล้วด้วย ปีหน้าจะเป็นอย่างไรหนอ ถ้าต้องเห็นผีอย่างนางเอกนี่ก็จะช็อกเลย เป็นอีกสิ่งที่ไว้เตือนตัวเองให้ใช้ชีวิตทุกวันอย่างดี

8. มัวแต่พิมพ์มานี้แหละเอ๋อเลยแต่โชคชะตาก็กำหนดไว้ว่ามีอะไรบางอย่างที่ทำให้เรามองหน้าคุณป้าแล้วก็ขำในเรื่อง น้ำมันไพรสองขวดนั้นที่กลายเป็น น้ำมันตับปลาของแก ก็เลยพอเข้าเค้าจำหน้าได้หลังลางทั้งทั้งที่ปกติเป็นคนไม่มองหน้าคนด้วยซ้ำ ดีนะอยู่บ้านใกล้ก็เลยแก้ไขทัน ตั้งสตินะ ถ้ามีสัญญาณที่เป็นความช่วยเหลือจากพระเจ้าเล็กๆให้เกิดความรู้สึกว่าเอ๊ะ อย่าลืมรีบเข้านะ จริงๆพระก็ช่วยเราอยู่และแต่มาในรูปแบบที่เราคาดไม่ถึง อย่างเช่นน้ำมันตับปลาของป้าคนนี้ไง พระก็นำทางให้แล้วนะแต่ไม่เข้าไปค้นหาเอง

9. ความริษยา นี่มันก็ทำได้ทุกอย่างเลยนะ บางครั้งทำให้มองข้ามความรักได้เลยอ่ะ

10. ช่วงเวลาที่น่าเศร้าของนางเอกช่วงแรกในชีวิตก็น่าจะเป็นช่วงที่แม่เสียแต่ความเข้มแข็งเนี่ยทั้งของแม่แล้วก็ของนางเอกมันดูงดงามเนอะ ก่อนคนจะไปทุกคนต้องมีห่วงหมดเลย ส่วนคนที่ยังอยู่ก็ต้องทำหน้าที่ของตัวเองต่อ เข้มแข็งต่อและเดินไปข้างหน้าต่อ สิ่งที่จะยึดโยงกับความทรงจำดีดีบางทีอาจจะเป็นแค่สิ่งของเล็กๆ สิ่งเดียวที่คนที่เขาไม่อยู่แล้วทิ้งไว้ให้ อย่างผ้าพันคอสีแดงของแม่ที่ใส่ตั้งแต่วันเกิดอุบัติเหตุครั้งแรก ก็อาจเป็นบ่อน้ำพักใจเล็กๆให้คนที่มีในชีวิตอยู่ได้พักดื่มต่อไป

11. ให้อภัยตัวเองเถอะเดินต่อไปข้างหน้า ชีวิตถูกออกแบบมาให้เดินไปข้างหน้ามากกว่าก้าวไปข้างหลังอีก สังเกตดูสิมองไปข้างหน้าไม่ต้องระวังอะไรแต่การมองไปข้างหลังเนี่ยใช้ความระมัดระวังอย่างเยอะ

12. ในวันที่ออกจากหนังไม่ได้ วันก่อนฝนตกหนักมาก ทำให้นึกถึงคุณก็อปลินน่าจะกำลังเศร้าใจอย่างหนักเพราะว่าฝนเทลงมาจนน้ำท่วมเลย พอมาอีกวันท้องฟ้าก็สดใสก็เลยคุณลุงคงจะอยู่กับนางเอกอยู่ละมั้ง

13. วันนั้นที่เป็นวันเกิดของนางเอกแทนที่จะมีคนสุขสันต์วันเกิดกลับโดนชามเข้าเขวี้งใส่หัว กับคำพูดแย่แย่ไม่มีแม้แต่สุขสันต์วันเกิด ต้องมีความเข้มแข็งมากแค่ไหนนะถึงจะเดินออกมาโดยที่ไม่หันหลังกลับไปเรียกร้องความสนใจจากครอบครัวที่เขาไม่ได้รักแบบนั้น มานั่งริมชายทะเลกับเค้กหนึ่งก้อน คนเราถ้ามันจนมุมจริงๆ สิ่งที่หวังต่อไปก็คือวางใจในพระนี่แหละมั้ง การอธิษฐานการวอนขอคงจะมาจากความรู้สึกก้นบึ้งของหัวใจ เป็นความปรารถนาที่จะอยากจะออกไปจริงๆ ต้องตั้งใจมากขนาดไหนเสียงนั้นถึงจะได้ยินไปถึงผู้พิทักษ์ที่คอยรับฟังอย่างพระเอก บางครั้งก็คงต้องกล้าขอเนาะ อย่างดอกไม้ในมือที่ไม่ได้มีประโยชน์กับพระเอกคงมีอะไรบางอย่างดลใจให้เค้าถือติดไว้ก่อนที่นางเอกจะเป่าเทียนบนเค้ก เรียกพระเอกมาเวลาก็ช่างเหมาะเจาะเหมือนทุกอย่างถูกวางไว้แล้วเหมือนเป็นโชคชะตาหรือชะตากรรมอ่ะ

เริ่มตอนที่ 1

14. พึ่งมาย้อนดูในตอนแรกขนาดเป็นเทพผู้พิทักษ์เองแท้แท้มองเห็นคนอื่นมากมายว่าอนาคตจะเป็นอย่างไรแต่กลับนางเอกมองเห็นแค่ลางๆ ซึ่งจริงๆแล้วมันคือฉากจบในในอีก 30 ปีถัดมา เพราะว่าชะตากรรมแต่ละคนถูกกำหนดมาจากพระเจ้าหรอ แล้วก็เป็นอีกครั้งที่เมื่อคนบ่นตัดพ้อพระก็จะได้รับการลองใจ จากคำว่า “ช่วยฉันด้วยค่ะขอร้อง” พระเอกต้องทำให้ขอพรสมหวัง

“ ทำอะไรของเธอ ขอกับใคร พระเจ้าอยู่ไหนกัน” คำพูดของนางเอกก่อนเป่าเทียน

15. ดอกบัควีท หมายความว่า คู่รัก ความสุข ความหวัง ความรัก

16. “คนเราเกิดมาพร้อมกับพจนานุกรมของตัวเอง” ประโยคนี้เท่มากเลยเคยได้ยินนางเอกก็คิดได้เนาะ งั้นฉันจะบัญญัติไว้ว่ามันจะมีแต่ความสุข

ตอนที่ 2

17. ก็อปลิน กับ ยมทูต ก็ยังถูกลิขิตด้วยชะตากรรมให้มาเจอกันในบ้านหลังเดียวกันเลยเพื่อให้เรื่องราวมันดำเนินต่อ

17. นางเอกแนะนำตัวเองตอนไปสมัครงาน แล้วก็บอกว่า “ฉันชื่อจีอึนทัก เป็นคนที่สดใสและคิดบวก ไม่ว่างานหนักแค่ไหนก็ทำได้หมด” หันมามองงานตัวเองแป๊บ จะคิดแบบเดียวกันได้ไหมเนี่ย 555

18. การขอ และการให้เหมือนมีสัญญาใจอะไรบางอย่างเกิดขึ้นแล้ว แปลกจัง ทำไมพระเอกถึงอยู่ในทุ่งบัควีท และถือดอกไม้ไว้ในมือ ทั้งที่ไม่รู้มาก่อนว่าจะได้มาเจอการเรียกของนางเอกครั้งแรก ในวันเกิดพอดี หรือนี่เรียกว่าโชคชะตา มีบางสิ่งเกิดขึ้นเพื่อรอบางสิ่งบางอย่างที่กำลังจะตามมา เหมือนเก้าอี้กับโต๊ะของพ่อเราที่สร้างมาเพื่อรอบางสิ่ง กลายเป็นโต๊ะปริญญาของเรา

19. รู้สึกตัวเองเหมือนอึมครึมเลย วันนี้ตามหาคนที่หายไปแล้วพบค้นจนพบคำว่า Dead แล้วความรู้สึกเทาๆเวลาที่ต้องขีดฆ่าชื่อคนออกจากรายการนัดวันนี้ รวมถึงทำแถบสีเทาระบุว่า เสียชีวิต เป็นเรื่องที่น่าเศร้าจัง แต่เขาก็หลุดพ้นจากร่างที่ติดอยู่ ไปสู่ที่สบายแล้ว เหมือนปู่เลยที่สามารถไปอยู่ได้ในทุกที่ ที่เราคิดถึงได้ตลอด

บรรยากาศตอนยมทูตเปิดตัวครั้งแรกก็ดูอืมครึมพอสมควร ชวนขนลุก

20. “ ตั้งแต่นี้ไปข้าจะขอรับใช้ท่าน” สัญญาในภพชาติที่แล้วของเด็กน้อยทำให้กลับมาเจอพระเอกและได้ช่วยเหลือพระเอกจนกระทั่งสิ้นสุดเรื่อง ความน่ารักของเด็กน้อยความเดียงสาแต่ก็มีความคิดแบบผู้ใหญ่น่ารักมากๆเลย ก่อนที่พระเอกอยู่บนเรือใส่เสื้อฮู้ดสีดำเทาเหมือนตัวเองตอนใส่เสื้อวันนี้เลยอ่ะสวมแล้วเหมือนก็อปลินเลย ตอนพระเอกเสกหิ่งห้อยก็น่ารัก ย้อนดูตอนแรกๆก็มีหิ่งห้อยบินรอบๆดาบในทุ่งบัควีท

เด็กดูตื่นตาตื่นใจดีเหมือนเป็นความตื่นตาตื่นใจก่อนถูกลากโยนไป ในทะเล ความสุขแสนสั้น

21. พระเอกคงตัดสินใจอยู่นาน ว่าจะช่วยแม่นางเอกไหม แต่เพราะเห็นว่าเป็นการร้องขอที่ไม่ได้เพื่อตัวเองแต่เพื่อผู้อื่นอย่างลูกในท้องก็ใจอ่อนเข้ามาช่วยจริงๆ เพราะว่าคงคิดถึงเด็กคนนั้นแหละ หรือมีชะตากรรมบางอย่าง

22. “ ชีวิตเหมือนนั่งเรืออยู่ในทะเลเปิด”

23. รู้สึกได้รับการปกป้องเนาะ “เค้าพาเธอไปไม่ได้” ตอนลุงก็อปลินพูดใส่หน้าลุงยม ตอนมาเจอกันซึ่งหน้า กันไม่ให้นางเอกถูกลุงยมพาไปเพราะเป็นหนึ่งในดวงวิญญาณที่หายไป