เพื่อนๆ รู้หรือไม่ครับว่าคำไทยแท้นั้นเป็นอย่างไร คำไทยแท้นั้นมาจากกลุ่มภาษา ไท-กระได มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง เท่าที่พี่ไปสืบมาจะได้ประมาณนี้
1. มักเป็นคำพยางค์เดียว เช่น พ่อ แม่ กิน บิน
2. มีความหมายเป็นของตัวเอง ไม่ต้องแปลความหมายซํ้าๆ หรือพูดง่ายๆ ฟังแล้ว เข้าใจความหมายได้ด้วยตนเอง ยกเว้น ถ้าต้องการให้ความหมายเปลี่ยน ก็ต้องนำความหมายอื่นด้วย เช่น ไข่ ไก่ หมา
3. มีวรรณยุกต์เพื่อเปลี่ยนความหมาย เช่น ปา ป่า ป้า
4. คำไทยแท้มีการกร่อนเสียง คือ คำ 2 คำ เมื่อพูดเร็วๆ ทำให้การออกเสียงคำแรกสั้นลงกลายเป็นคำ 2 พยางค์ เช่น
ตาวัน เป็น ตะวัน
หมากม่วง เป็น มะม่วง
สายดือ เป็น สะดือ
ตัวขาบ เป็น ตะขาบ
5. คำไทยแท้มีคำแทรกเสียง คือ การเติมพยาง์ลงไปตรงกลางระหว่าง 2 คำ เช่น
นกจอก เป็น นกกระจอก
ลูกเดือก เป็น ลูกกระเดือก
ผักถิน เป็น ผักกระถิน
6. คำไทยแท้มีการเติมพยางค์หน้า คือ การเติมคำอย่าง ประ กระ หน้าคำมูลโดยให้มีความหมายใกล้เคียงกันเช่น
เดี๋ยว เป็น ประเดี๋ยว
ทำ เป็น กระทำ
ท้วง เป็น ประท้วง
7. คำไทยแท้จะมีตัวสะกดที่ตรงตามมาตรา และไม่มีตัวตาม เช่น ผึ้ง ต้นไม้
ยกเว้น
• คำบางคำ ถึงแม้จะมีตัวสะกดตรงตามมาตรา แต่ก็ไม่นับว่าเป็นคำไทยแท้ เช่น โลก เกิด ตะหลิว
• อรชร กับ ดูกร ที่เป็นคำไทยแท้ ถึงแม้จะมีตัวสะกดที่ไม่ตรงตามาตราก็ตาม เพราะ อรชร เพี้ยนมาจากคำว่า อ่อนช้อย และ ดูกร เพี้ยนมาจากคำว่า ดูก่อน
8. คำไทยแท้ไม่มีตัวยากๆ คือ ไม่มีตัวอักษรต่อไปนี้
ฆ ฌ ญ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ธ ภ ศ ษ ฬ ฤ ฤๅ
ยกเว้น คำเหล่านี้ ฆ่า เฆี่ยน ระฆัง ฆ้อง ตะเฆ่ ใหญ่ หญ้า เฒ่า ณ ธ ธง เธอ สำเภา ภาย เศร้า ศึก ศอก ศอ ศก อำเภอ ฝีดาษ สะใภ้ หญิง เศิก ฯพณฯ ญวน
6. คำไทยแท้นิยมใช้ "ใ" และ "ไ" แต่ไม่ใช่
"-ัย" และ "ไ-ย"
7. คำไทยแท้ไม่ใช้ตัวการันต์
ยกเว้น ผีว์ บ่าห์ เยียร์ อาว์
8. การเรียงคำในภาษาไทยสับที่กันทำให้ความหมายเปลี่ยนไป เช่น
ใจน้อย เป็น น้อยใจ
9. คำไทยแท้ไม่ใช่คำควบกล้ำและอักษรนำ ยกเว้น คำควบกล้ำบางคำที่เป็นคำไทยแท้ ที่มีตัวสะกดตรงตามมาตรา เช่น ความ ควาย
10. คำไทยแท้นิยมใช้ ห นำ อักษรต่ำเดียว เช่น หมอ และคำไทยแท้มี ห นำ ย เช่น อย่าอยู่ อยาก อย่าง
11. คำไทยแท้มีลักษณะนามใช้ เช่น หนังสือ 1 เล่ม
ถ้าหากยังมีข้อผิดพลาด บอกเราด้วย
คำไทยแท้
1. มักเป็นคำพยางค์เดียว เช่น พ่อ แม่ กิน บิน
2. มีความหมายเป็นของตัวเอง ไม่ต้องแปลความหมายซํ้าๆ หรือพูดง่ายๆ ฟังแล้ว เข้าใจความหมายได้ด้วยตนเอง ยกเว้น ถ้าต้องการให้ความหมายเปลี่ยน ก็ต้องนำความหมายอื่นด้วย เช่น ไข่ ไก่ หมา
3. มีวรรณยุกต์เพื่อเปลี่ยนความหมาย เช่น ปา ป่า ป้า
4. คำไทยแท้มีการกร่อนเสียง คือ คำ 2 คำ เมื่อพูดเร็วๆ ทำให้การออกเสียงคำแรกสั้นลงกลายเป็นคำ 2 พยางค์ เช่น
ตาวัน เป็น ตะวัน
หมากม่วง เป็น มะม่วง
สายดือ เป็น สะดือ
ตัวขาบ เป็น ตะขาบ
5. คำไทยแท้มีคำแทรกเสียง คือ การเติมพยาง์ลงไปตรงกลางระหว่าง 2 คำ เช่น
นกจอก เป็น นกกระจอก
ลูกเดือก เป็น ลูกกระเดือก
ผักถิน เป็น ผักกระถิน
6. คำไทยแท้มีการเติมพยางค์หน้า คือ การเติมคำอย่าง ประ กระ หน้าคำมูลโดยให้มีความหมายใกล้เคียงกันเช่น
เดี๋ยว เป็น ประเดี๋ยว
ทำ เป็น กระทำ
ท้วง เป็น ประท้วง
7. คำไทยแท้จะมีตัวสะกดที่ตรงตามมาตรา และไม่มีตัวตาม เช่น ผึ้ง ต้นไม้
ยกเว้น
• คำบางคำ ถึงแม้จะมีตัวสะกดตรงตามมาตรา แต่ก็ไม่นับว่าเป็นคำไทยแท้ เช่น โลก เกิด ตะหลิว
• อรชร กับ ดูกร ที่เป็นคำไทยแท้ ถึงแม้จะมีตัวสะกดที่ไม่ตรงตามาตราก็ตาม เพราะ อรชร เพี้ยนมาจากคำว่า อ่อนช้อย และ ดูกร เพี้ยนมาจากคำว่า ดูก่อน
8. คำไทยแท้ไม่มีตัวยากๆ คือ ไม่มีตัวอักษรต่อไปนี้
ฆ ฌ ญ ฎ ฏ ฐ ฑ ฒ ณ ธ ภ ศ ษ ฬ ฤ ฤๅ
ยกเว้น คำเหล่านี้ ฆ่า เฆี่ยน ระฆัง ฆ้อง ตะเฆ่ ใหญ่ หญ้า เฒ่า ณ ธ ธง เธอ สำเภา ภาย เศร้า ศึก ศอก ศอ ศก อำเภอ ฝีดาษ สะใภ้ หญิง เศิก ฯพณฯ ญวน
6. คำไทยแท้นิยมใช้ "ใ" และ "ไ" แต่ไม่ใช่
"-ัย" และ "ไ-ย"
7. คำไทยแท้ไม่ใช้ตัวการันต์
ยกเว้น ผีว์ บ่าห์ เยียร์ อาว์
8. การเรียงคำในภาษาไทยสับที่กันทำให้ความหมายเปลี่ยนไป เช่น
ใจน้อย เป็น น้อยใจ
9. คำไทยแท้ไม่ใช่คำควบกล้ำและอักษรนำ ยกเว้น คำควบกล้ำบางคำที่เป็นคำไทยแท้ ที่มีตัวสะกดตรงตามมาตรา เช่น ความ ควาย
10. คำไทยแท้นิยมใช้ ห นำ อักษรต่ำเดียว เช่น หมอ และคำไทยแท้มี ห นำ ย เช่น อย่าอยู่ อยาก อย่าง
11. คำไทยแท้มีลักษณะนามใช้ เช่น หนังสือ 1 เล่ม
ถ้าหากยังมีข้อผิดพลาด บอกเราด้วย