สวัสดีครับ มีเรื่องไม่ค่อยสบายใจอยากแชร์ให้ฟัง
ตัวผมกับเพื่อน เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ ปวส. จนตอนนี้จบป.ตรีกันแล้ว
ช่วงจบปวส.ใหม่ๆ ผมได้ทำงานเป็นพนักงาน Outsourse ให้กับองค์กรหนึ่งใกล้ๆบ้าน
เงินเดือนตามตกลงตอนนี้อยู่ที่ 9,500 บาท / เดือน (ปี2559) จำได้ว่าผมได้รับหน้าที่เกี่ยวกับการทำเบิกจ่ายเงินเดือนให้ตัวเองและเพื่อนๆพนักงาน Outsourse ด้วยกัน ตอนเห็นใบ PO ในนั้นระบุว่า ผมโดนหัก 22% เข้าบริษัท นั่นหมายถึง เงินเดือนจริงๆของผมได้มากกว่า 9,500 บาท
ผมรู้สึกเสียดายตรงนั้นมาก
พอจบ ป.ตรี ก็พยายามหางาน หาบริษัทที่เค้าจะรับคนที่เป็นพนักงานประจำ จนได้ทำงานที่องค์กรหนึ่ง ทำมาหลายปีแล้ว รู้สึกแฮปปี้ที่ได้รับเงินเดือนเต็มๆ และสวัสดิการต่างๆจากที่องค์กรมอบให้
แต่ทีนี้ เพื่อนของผมคนนี้ ยังทำงานเป็น Outsource อยู่ที่บริษัทหนึ่ง ซึ่งเงินเดือนก็ไม่ได้เยอะอะไร แต่เพื่อนของผมเป็นคนที่ทำงานดีมาก และมีศักยภาพคนหนึ่ง และเวลาเค้าทำอะไรเค้าจะตั้งใจกับมันมากๆ เค้าจริงจังจนถึงขั้นแบบ บ่นๆเรื่องงานให้ฟัง ว่าเค้าเครียด กดดัน และเหนื่อยในบ้างครั้ง
ผมเลยแนะนำเพื่อนว่าถ้ามีไฟขนาดนี้ ทำไมไม่ไปหาสมัครงาน หรือ สอบตามหน่วยงานอะไรที่มันจะทำให้เราเป็นพนักงาน หรือเป็นตัวจริงหล่ะ
เราทุ่มเทกับงาน และ หน่วยงานก็ทุ่มเทสวัสดิการต่างๆให้เราได้เหมือนกัน
ผม cheer up ให้เค้าไปสมัครงานใหม่หลายๆที่ แต่เค้าก็ไม่ยอมไป
ความคิดผม การเป็น Outsource มันเป็นงานที่ทำได้แค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น ระยะยาวควรหาบริษัทที่ลงหลักปักฐานหรือบริษัทที่เขามีสวัสดิการต่างๆให้ ถ้าอายุเยอะกว่านี้ อาจจะหายากแล้ว
จากประสบการณ์ที่ผ่านมาที่ผมเคยเป็น Outsource บริษัทต้นสังกัด หัก % ทุกอย่าง ทั้งเงินเดือน และ OT สวัสดิการก็มีแค่ ประกันสังคม แถมสิ้นปีก็ได้รับแค่สินน้ำใจเล็กๆน้อยๆ จากพี่ๆที่เป็นพนักงานประจำที่ทำร่วมด้วย
ผมพูดกับเพื่อนตอนกินข้าวด้วยกันสองคน ผมไม่รู้เลยว่าเพื่อนคิดยังไง หรือผมเองอาจจะคิดมากไป ที่ผมพูดไปเพราะเป็นห่วงเขา แต่ก็กลัวว่าเขาจะมองว่าผมไปทับถมเขาหรือเปล่า แต่จากใจจริงเลยคือ เป็นห่วงและเสียดายคนมีศักยภาพมากๆแบบเขา
ผมควรไปถามเขาตรงๆไหมว่าคิดยังไงกับเรื่องที่เราคุยกัน ถ้าเขาจะเข้าใจว่าผมทับถม ผมก็พร้อมขอโทษจากใจจริง เพราะผมไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นกับเขาเลย
หรือท้ายที่สุดแล้วผมไม่ควรไปเสืoกกับชีวิตคนอื่นและใช้ชีวิตของตัวเองให้ดีก็พอแล้วครับ
เป็นห่วงเพื่อนที่ยังเป็นพนักงาน Outsource ในวัย 30
ตัวผมกับเพื่อน เรียนมาด้วยกันตั้งแต่ ปวส. จนตอนนี้จบป.ตรีกันแล้ว
ช่วงจบปวส.ใหม่ๆ ผมได้ทำงานเป็นพนักงาน Outsourse ให้กับองค์กรหนึ่งใกล้ๆบ้าน
เงินเดือนตามตกลงตอนนี้อยู่ที่ 9,500 บาท / เดือน (ปี2559) จำได้ว่าผมได้รับหน้าที่เกี่ยวกับการทำเบิกจ่ายเงินเดือนให้ตัวเองและเพื่อนๆพนักงาน Outsourse ด้วยกัน ตอนเห็นใบ PO ในนั้นระบุว่า ผมโดนหัก 22% เข้าบริษัท นั่นหมายถึง เงินเดือนจริงๆของผมได้มากกว่า 9,500 บาท
ผมรู้สึกเสียดายตรงนั้นมาก
พอจบ ป.ตรี ก็พยายามหางาน หาบริษัทที่เค้าจะรับคนที่เป็นพนักงานประจำ จนได้ทำงานที่องค์กรหนึ่ง ทำมาหลายปีแล้ว รู้สึกแฮปปี้ที่ได้รับเงินเดือนเต็มๆ และสวัสดิการต่างๆจากที่องค์กรมอบให้
แต่ทีนี้ เพื่อนของผมคนนี้ ยังทำงานเป็น Outsource อยู่ที่บริษัทหนึ่ง ซึ่งเงินเดือนก็ไม่ได้เยอะอะไร แต่เพื่อนของผมเป็นคนที่ทำงานดีมาก และมีศักยภาพคนหนึ่ง และเวลาเค้าทำอะไรเค้าจะตั้งใจกับมันมากๆ เค้าจริงจังจนถึงขั้นแบบ บ่นๆเรื่องงานให้ฟัง ว่าเค้าเครียด กดดัน และเหนื่อยในบ้างครั้ง
ผมเลยแนะนำเพื่อนว่าถ้ามีไฟขนาดนี้ ทำไมไม่ไปหาสมัครงาน หรือ สอบตามหน่วยงานอะไรที่มันจะทำให้เราเป็นพนักงาน หรือเป็นตัวจริงหล่ะ
เราทุ่มเทกับงาน และ หน่วยงานก็ทุ่มเทสวัสดิการต่างๆให้เราได้เหมือนกัน
ผม cheer up ให้เค้าไปสมัครงานใหม่หลายๆที่ แต่เค้าก็ไม่ยอมไป
ความคิดผม การเป็น Outsource มันเป็นงานที่ทำได้แค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น ระยะยาวควรหาบริษัทที่ลงหลักปักฐานหรือบริษัทที่เขามีสวัสดิการต่างๆให้ ถ้าอายุเยอะกว่านี้ อาจจะหายากแล้ว
จากประสบการณ์ที่ผ่านมาที่ผมเคยเป็น Outsource บริษัทต้นสังกัด หัก % ทุกอย่าง ทั้งเงินเดือน และ OT สวัสดิการก็มีแค่ ประกันสังคม แถมสิ้นปีก็ได้รับแค่สินน้ำใจเล็กๆน้อยๆ จากพี่ๆที่เป็นพนักงานประจำที่ทำร่วมด้วย
ผมพูดกับเพื่อนตอนกินข้าวด้วยกันสองคน ผมไม่รู้เลยว่าเพื่อนคิดยังไง หรือผมเองอาจจะคิดมากไป ที่ผมพูดไปเพราะเป็นห่วงเขา แต่ก็กลัวว่าเขาจะมองว่าผมไปทับถมเขาหรือเปล่า แต่จากใจจริงเลยคือ เป็นห่วงและเสียดายคนมีศักยภาพมากๆแบบเขา
ผมควรไปถามเขาตรงๆไหมว่าคิดยังไงกับเรื่องที่เราคุยกัน ถ้าเขาจะเข้าใจว่าผมทับถม ผมก็พร้อมขอโทษจากใจจริง เพราะผมไม่เคยคิดอะไรแบบนั้นกับเขาเลย
หรือท้ายที่สุดแล้วผมไม่ควรไปเสืoกกับชีวิตคนอื่นและใช้ชีวิตของตัวเองให้ดีก็พอแล้วครับ