คือ ครอบครัวอยู่บ้านใกล้กับแม่แต่คนละบ้าน พอเอาอะไรมาเลี้ยงสักทีก็บ่น แล้วประชดว่าทีหลังเอ่มาเลี้ยงอีกต่ะ ทั้งหมา แมว สัตว์อื่นๆ แต่เลี้ยงบริเวณตัวเองไม่ได้รบกวนบ้านใครเลย แต่เป็นปัญหากับแกซึ่งเถียงไม่ได้เพราะเป็นพ่อแม่ โดยเฉพาะแม่ชักนำให้พ่อต้องว่าเราเสมอ แกก็คิดว่าแกถูกเสมอ วันๆจะเป็นประสาท เลี้ยงโน่นนี่ไม่ได้ บางทีต้องเอาไปแอบ เหมือนชีวิตถูกจองจำมนความคิด