จิตสังขารเริ่มป่วยเริ่มเป็นอัมพาต
อาการมันเป็นอย่างไร มันก็จะ เริ่มไม่คิด
ขณะที่จิตดำริเป็น สังขารภาพบุคคลที่คิดถึงขึ้นมาชั่วขณะจิตในหัว
ตัณหาประกบอยู่ในห้วงคำนึงนั้นว่า ต้องการจะคิดและเห็นภาพนั่นต่อนานๆเพราะ ภาพบุคคล นั้นคือ คนที่เราเคยร่วมชีวิตอยู่ด้วยแต่มีเหตุให้ต้องจากลากันไป
เมื่อสติระลึกรู้ทันสัญญาขันธ์ที่เกิดขึ้นภาพนั้นก็ดับลง ขณะจิตต่อมาตัณหาเกิดเพราะต้องการเห็นภาพนั้นอีก
แต่ ไม่สามารถดำริ สัญญาขันธ์ขึ้นมาอีกได้ จึงเกิดปฏิษะในใจ เพราะควานภาพนั้นแต่ก็ไม่เจอจนธรรมารมย์ก็ดับไป เมื่อควานหาธรรมารมณ์ไม่เจอ จึงต้อง ยอมจำนวนมาอยู่กับคำภาวนา
จิตสังขารเริ่มป่วยเป็นอัมพาต
อาการมันเป็นอย่างไร มันก็จะ เริ่มไม่คิด
ขณะที่จิตดำริเป็น สังขารภาพบุคคลที่คิดถึงขึ้นมาชั่วขณะจิตในหัว
ตัณหาประกบอยู่ในห้วงคำนึงนั้นว่า ต้องการจะคิดและเห็นภาพนั่นต่อนานๆเพราะ ภาพบุคคล นั้นคือ คนที่เราเคยร่วมชีวิตอยู่ด้วยแต่มีเหตุให้ต้องจากลากันไป
เมื่อสติระลึกรู้ทันสัญญาขันธ์ที่เกิดขึ้นภาพนั้นก็ดับลง ขณะจิตต่อมาตัณหาเกิดเพราะต้องการเห็นภาพนั้นอีก
แต่ ไม่สามารถดำริ สัญญาขันธ์ขึ้นมาอีกได้ จึงเกิดปฏิษะในใจ เพราะควานภาพนั้นแต่ก็ไม่เจอจนธรรมารมย์ก็ดับไป เมื่อควานหาธรรมารมณ์ไม่เจอ จึงต้อง ยอมจำนวนมาอยู่กับคำภาวนา