เราอยากระบายเฉยๆค่ะ

เราเป็นเราเป็นเด็กต่างจังหวัดโตมากับปู่ย่าที่เป็นคนเลี้ยงค่ะ พ่อแม่ไปทำงานในกทม.มีพี่สาวเราไปอยู่ด้วย ประเด็นคือย่าเราเป็นคนที่Toxicมากค่ะ โลกหมุนรอบตัวเองแบบสุดๆ หลายอย่างเรามักจะโดนว่าค่ะ งานบ้านหลักๆที่เราทำคือล้างจาน ซักผ้า กวาดบ้านถูบ้าน อุ่นข้าว ลุกมาหุงข้าวตอนเช้า เอาข้าวให้หมา  เวลาที่เขาอยากให้เราช่วยทำอะไรเขาก็จะไม่ขอความช่วยเหลือจากเราดีๆค่ะเขาจะชอบพูดว่า“ไม่บอกก็ต้องรู้"  ชอบบ่นเรื่องคนอื่นแล้วเอาเราเป็นสนามอารมณ์ ​ ชอบเล่าเรื่องเป็นหนังคนละม้วนเลยค่ะ โทษแต่เราทั้งที่บางเรื่องเขาเป็นคนผิด ที่พิมพ์ไปหลายคนอ่านมันอาจดูเล็กน้อยนะคะ แต่เจอกับตัวทุกวันคือมันไม่ไหวค่ะ โดยเฉพาะชอบเอาเราเป็นสนามอารมณ์ไม่ถึงขั้นทำร้ายร่างกายหรอกค่ะแต่แค่คำพูดแรงๆ พยายามทำดีแค่ไหนมันก็ยังไม่ดีพอสำหรับเขาอ่ะค่ะ  เผื่อคนที่มาอ่านสงสัยนะคะว่าทำไม่เราไม่ไปอยู่กับพ่อแม่ เราเคยไปแล้วรู้สึกไม่ตอบโจทย์ค่ะไม่มีคนแบบย่าเราไม่ต้องทำงานบ้านก็จริง แต่มันรู้สึกไม่ปลอดภัยค่ะเนื่องจากอยู่กันหลายคนและเราไม่สนิทกับใครเลย แต่ใช่ว่าอยู่ที่นี้จะรู้สึกปลอดภัยนะคะแต่มันสบายใจกว่า