ผมควร ทำยังไงต่อกับ คนคุยดีครับ

​​ คือผมรักคุณคุยอยู่คนละจังหวัด แล้วตอนนี้ผมก็เรียนอยู่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง ส่วนเธอก็เรียนอยู่ ศูนย์ฝึก แห่ง นี้​เป็นเหมือนกึ่งทหารแต่เป็นแนวทางทะเล ​ เขาสามารถใช้โทรศัพท์ได้วันละแค่ไม่กี่ชั่วโมงส่วนตอนเย็นก็ไม่ได้เลยรวมถึงเสาร์อาทิตย์ เราได้คุยกัน ออนแล้วไม่ถึง 10 ประโยคบางวันก็แทบไม่ได้คุย เรื่องนี้ผมไม่มีปัญหา แต่ปัญหาจริงๆมันอยู่ที่เวลาเขาปล่อยกลับบ้าน แบบ 4-5 วัน วันแรกผมเข้าใจเขานะที่ไม่สามารถ คุยหรือว่าโทรคุยกันได้มาก แบบว่า บางทีทิ้งไว้ 3 ชั่วโมงแล้วค่อยมาตอบอะไรแบบนี้ ผมเข้าใจดี จะ 4-5 วัน ที่เขากลับบ้าน เราไม่ได้คุยกันเลย เพราะว่าเขาบอกว่า อยู่กับพ่อแม่ ไม่ว่าง ผมเข้าใจเขานะ แต่ผู้ชายหลายๆคนน่าจะเข้าใจว่า การที่ผู้ชายบอกว่าเข้าใจ บางทีก็รู้มันอาจจะไม่เข้าใจก็ได้ ส่วนวันที่เขาต้องกลับไปที่ศูนย์ฝึก ผมก็บอกเขานะว่าเอ้ยเราโทรคุยกันไหม อยากจะ ส่งเธอขึ้นรถอะไรแบบนี้ แต่เขาก็บอกว่า ไม่ว่างติดธุระเรื่องเรียน แล้วก็เหนื่อยง่วงนอนมาก ถึงตรงนี้แหละ ผมก็เริ่ม ไม่ค่อยโอเคแต่ผมก็ไม่ได้บอกเขานะเพราะว่าผมก็รู้ดีว่าเขาเหนื่อยมาก แล้วก็ ต้องเครียดกับการฝึก และเรื่องเรียน แต่ผมก็คิดนะ เพราะบางทีผมก็แค่ต้องการคนที่สามารถระบายในเรื่องที่ผมเครียดมากๆให้ฟังได้ รักพอถึงเวลาที่เขาสามารถ มีเวลาว่างได้มากกว่าเวลาที่เขาเรียนปกติ เขาเลือกที่จะไม่ หาเวลามาอ้างมากๆมาคุยกับผม​ ถ้าเป็นวันธรรมดาที่เขาเรียนหรือในช่วงที่เขาเรียน อันนี้ผมเข้าใจดี แต่พอเป็นสัปดาห์ที่หยุด หรือวันที่หยุดยาวๆ ผมก็เคยคุยกับเขานะว่า เราน่าจะโทร​​นะ​ แต่ก็อย่างที่บอกเขาเลือกจะไม่หาเวลา ผมควรทำยังไงต่อดีครับ เพราะว่า ทุกอย่างมันมีขีดจำกัดของมัน