สวัสดีค่ะ พอดีอยากมีเรื่องสอบถาม เรามีความรู้สึก ดิ่งในใจ บางครั้ง บางครั้งมีคิดกับตัวเองว่าไม่อยากอยู่แล้ว ประมาณ เดือนนึง 2-3 ครั้ง ซึ่งทุกครั้งที่เป็น จะมาจากการคุยคอลกับน้อง
เราจบ ม. 6 เราทำงานที่บ้านค่ะ อยู่กับพ่อและแม่ ทำงานเกษตรช่วยที่บ้าน แต่ก็จะมีขายของออนไลน์ไปด้วย แต่ก็ไม่ได้เยอะนะคะ เดือนนึง อยู่ที่ 2-3 พัน แต่เราก้ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะชอบอยู่บ้าน เราไม่เที่ยว ไม่ดื่มเหล้า ส่วนน้องเรา 2คน ไปเรียนต่อที่เมืองนอกและทำงานไปด้วย แต่ก็จะมีส่งเงินมาให้พ่อกับแม่
การทำงานที่บ้าน จะมี ช่วงเช้าและช่วงเย็น ที่เหลือจะว่าง
นั้นเหมือนจุดเริ่มต้นค่ะ เวลาคอลกับน้องปกติก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ ช่วงหลัง ๆ เขาอาจจะมีความคิดว่า เราไม่ทำอะไรเลย ชีวิตว่าง สบาย ๆ เพราะจะมีคำนึงที่พวกเขาพูดบ่อยมาก คือการอยากเกิดเป็นเรา ไม่ต้องทำอะไรมาก มีพ่อแม่ คอยช่วย แรกๆเราก็คุยสนุก ๆ ค่ะ เพราะคำพูดนี้มาจากญาติของเรา เราก็ไม่ได้คิดอะไรหรือเอามาใส่ใจ แต่ช่วงหลังมีเยอะขึ้นและชอบบอกเราว่าจะอยู่แค่นี้หรอ ไม่ไปทำอย่างอื่นหรอ (เราก็ไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่เงียบ ) เวลาคอลกันจะคอยอัพเดทเรื่องที่บ้านและคอยถามกันทำงานที่นู้นและเรียนเป็นไรบ้าง ตามประสาคนเป็นห่วงเพราะน้องอยู่ไกล แต่ถ้าวันไหนมีพูดเรื่องของเรา เวลาคอลจบ เราจะมีความรู้ ดิ่ง เหมือนเราเป็นคนไร้ค่า มีเสียในหัวว่าไม่อยากอยู่แล้ว แต่ก็นึกได้ว่ามีพ่อกับแม่นะ เราไม่อยากให้พ่อกับแม่เสียใจ ก่อนหน้านี้เราก็ลองๆหางานไปด้วยค่ะ ว่าจะลองออกไปทำงาน แต่เราจบ.6 มันก็จะหางานยากหน่อย เพราะก็อยากทำแถวบ้าน แต่แม่เราเพิ่งผ่าตัดมาเลยได้พักการหางานไปก่อน เพราะต้องดูแลแม่ ช่วงก่อนหน้านี้คอลเกือบทุกวันค่ะ ตอนนี้เราไม่ค่อยอยากคุยเท่าไหร่ เพราะถ้าคุยมันก็วนมาแบบเดิม ตอนที่เขียนนี้ก็เพิ่งวางสายไปค่ะ เราไม่รู้ว่าคนอื่นจะอ่านเข้าใจไหมนะคะ ไม่รู้จะเรียบเรียงยังไง (เพราะเขียนไปร้องไห้ไปกับความรู้สึกตัวเอง) เราไม่ได้ปรึกษาใครเลยนะคะ เพราะกลัวคนอื่นว่าเราเรียกร้องความสนใจ
จะจัดการกับความรู้สึกของตัวเองยังไงดี รู้สึกดิ่งบางครั้ง
เราจบ ม. 6 เราทำงานที่บ้านค่ะ อยู่กับพ่อและแม่ ทำงานเกษตรช่วยที่บ้าน แต่ก็จะมีขายของออนไลน์ไปด้วย แต่ก็ไม่ได้เยอะนะคะ เดือนนึง อยู่ที่ 2-3 พัน แต่เราก้ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะชอบอยู่บ้าน เราไม่เที่ยว ไม่ดื่มเหล้า ส่วนน้องเรา 2คน ไปเรียนต่อที่เมืองนอกและทำงานไปด้วย แต่ก็จะมีส่งเงินมาให้พ่อกับแม่
การทำงานที่บ้าน จะมี ช่วงเช้าและช่วงเย็น ที่เหลือจะว่าง
นั้นเหมือนจุดเริ่มต้นค่ะ เวลาคอลกับน้องปกติก็ไม่มีปัญหาอะไรค่ะ ช่วงหลัง ๆ เขาอาจจะมีความคิดว่า เราไม่ทำอะไรเลย ชีวิตว่าง สบาย ๆ เพราะจะมีคำนึงที่พวกเขาพูดบ่อยมาก คือการอยากเกิดเป็นเรา ไม่ต้องทำอะไรมาก มีพ่อแม่ คอยช่วย แรกๆเราก็คุยสนุก ๆ ค่ะ เพราะคำพูดนี้มาจากญาติของเรา เราก็ไม่ได้คิดอะไรหรือเอามาใส่ใจ แต่ช่วงหลังมีเยอะขึ้นและชอบบอกเราว่าจะอยู่แค่นี้หรอ ไม่ไปทำอย่างอื่นหรอ (เราก็ไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่เงียบ ) เวลาคอลกันจะคอยอัพเดทเรื่องที่บ้านและคอยถามกันทำงานที่นู้นและเรียนเป็นไรบ้าง ตามประสาคนเป็นห่วงเพราะน้องอยู่ไกล แต่ถ้าวันไหนมีพูดเรื่องของเรา เวลาคอลจบ เราจะมีความรู้ ดิ่ง เหมือนเราเป็นคนไร้ค่า มีเสียในหัวว่าไม่อยากอยู่แล้ว แต่ก็นึกได้ว่ามีพ่อกับแม่นะ เราไม่อยากให้พ่อกับแม่เสียใจ ก่อนหน้านี้เราก็ลองๆหางานไปด้วยค่ะ ว่าจะลองออกไปทำงาน แต่เราจบ.6 มันก็จะหางานยากหน่อย เพราะก็อยากทำแถวบ้าน แต่แม่เราเพิ่งผ่าตัดมาเลยได้พักการหางานไปก่อน เพราะต้องดูแลแม่ ช่วงก่อนหน้านี้คอลเกือบทุกวันค่ะ ตอนนี้เราไม่ค่อยอยากคุยเท่าไหร่ เพราะถ้าคุยมันก็วนมาแบบเดิม ตอนที่เขียนนี้ก็เพิ่งวางสายไปค่ะ เราไม่รู้ว่าคนอื่นจะอ่านเข้าใจไหมนะคะ ไม่รู้จะเรียบเรียงยังไง (เพราะเขียนไปร้องไห้ไปกับความรู้สึกตัวเอง) เราไม่ได้ปรึกษาใครเลยนะคะ เพราะกลัวคนอื่นว่าเราเรียกร้องความสนใจ