ส่วนตัวผมคิดว่า... จริงครับ
เพราะเมื่ออายุมากขึ้น ร่างกายเราไม่เหมือนเดิม แม้ใจยังอยากเที่ยว แต่สุขภาพอาจไม่เอื้อ
บางทีการเดินทางไกลหรือกิจกรรมสนุกๆ กลายเป็นภาระโดยไม่รู้ตัว ถ้าไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินทอง
ผมว่าควรเที่ยวตอนที่ยังไหว ยังรู้สึกดี ยังเดินได้คล่อง และยังมีแรงหัวเราะไปกับครอบครัว
ผมเองตอนนี้อายุ 39 แล้ว ตั้งใจว่าจะพาตัวเองและครอบครัวไปเที่ยวต่างประเทศให้บ่อยขึ้น ให้ครอบครัวได้เปิดหูเปิดตา
เจอสิ่งใหม่ๆ ที่ไม่มีในบ้านเรา และให้ตัวเองได้พักจากความเครียดของงาน และลดโอกาสเกิด burnout ไปด้วยในตัว
ชีวิตตอนนี้ ผมไม่ต้องการอะไรมากแล้ว กินอยู่เรียบง่าย ทุกวันนี้ตัวเองใช้เงินแค่วันละ ไม่เกินร้อยบาท
ตัดทุกอย่างที่ไม่จำเป็น ของกินที่ไม่มีประโยชน์ก็เลิกหมด ซึ่งผมไม่ได้รู้สึกลำบากหรือฝืนใจเลย
ไม่ได้รู้สึกอยากกลับไปกินของพวกนั้นอีกแล้ว เพราะอยากดูแลสุขภาพให้ดีที่สุด
เพื่อจะได้อยู่กับครอบครัวให้ได้นานที่สุด แบบที่มีแรง มีรอยยิ้ม และมีความสุขจริงๆ
ผมเชื่อว่า... ความสุขที่แท้จริง ไม่ได้มาจากวัตถุหรือของแพงๆ
แต่มาจากการได้ใช้เวลากับคนที่เรารัก ใช้ชีวิตอย่างมีสติ และไม่แบกอะไรที่ไม่จำเป็น
และผมไม่อยากรอเที่ยวตอน “สายเกินไป” เพราะชีวิตคนเราล้วนไม่มีอะไรแน่นอน
วันนี้เราอาจยังอยู่ตรงนี้ แต่พรุ่งนี้อาจเปลี่ยนไปแบบที่เราคาดไม่ถึงก็ได้
ทุกวันนี้ผมบอกกับตัวเองเสมอว่า "อยากไปไหน อยากทำอะไร ถ้าไม่เดือดร้อน ก็ทำเถอะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสนั้นอีก"
จริงไหมครับ ที่ว่า “ให้เที่ยวต่างประเทศก่อนแก่” และ “อย่ารอจนสายเกินไป” ?
เพราะเมื่ออายุมากขึ้น ร่างกายเราไม่เหมือนเดิม แม้ใจยังอยากเที่ยว แต่สุขภาพอาจไม่เอื้อ
บางทีการเดินทางไกลหรือกิจกรรมสนุกๆ กลายเป็นภาระโดยไม่รู้ตัว ถ้าไม่ได้เดือดร้อนเรื่องเงินทอง
ผมว่าควรเที่ยวตอนที่ยังไหว ยังรู้สึกดี ยังเดินได้คล่อง และยังมีแรงหัวเราะไปกับครอบครัว
ผมเองตอนนี้อายุ 39 แล้ว ตั้งใจว่าจะพาตัวเองและครอบครัวไปเที่ยวต่างประเทศให้บ่อยขึ้น ให้ครอบครัวได้เปิดหูเปิดตา
เจอสิ่งใหม่ๆ ที่ไม่มีในบ้านเรา และให้ตัวเองได้พักจากความเครียดของงาน และลดโอกาสเกิด burnout ไปด้วยในตัว
ชีวิตตอนนี้ ผมไม่ต้องการอะไรมากแล้ว กินอยู่เรียบง่าย ทุกวันนี้ตัวเองใช้เงินแค่วันละ ไม่เกินร้อยบาท
ตัดทุกอย่างที่ไม่จำเป็น ของกินที่ไม่มีประโยชน์ก็เลิกหมด ซึ่งผมไม่ได้รู้สึกลำบากหรือฝืนใจเลย
ไม่ได้รู้สึกอยากกลับไปกินของพวกนั้นอีกแล้ว เพราะอยากดูแลสุขภาพให้ดีที่สุด
เพื่อจะได้อยู่กับครอบครัวให้ได้นานที่สุด แบบที่มีแรง มีรอยยิ้ม และมีความสุขจริงๆ
ผมเชื่อว่า... ความสุขที่แท้จริง ไม่ได้มาจากวัตถุหรือของแพงๆ
แต่มาจากการได้ใช้เวลากับคนที่เรารัก ใช้ชีวิตอย่างมีสติ และไม่แบกอะไรที่ไม่จำเป็น
และผมไม่อยากรอเที่ยวตอน “สายเกินไป” เพราะชีวิตคนเราล้วนไม่มีอะไรแน่นอน
วันนี้เราอาจยังอยู่ตรงนี้ แต่พรุ่งนี้อาจเปลี่ยนไปแบบที่เราคาดไม่ถึงก็ได้
ทุกวันนี้ผมบอกกับตัวเองเสมอว่า "อยากไปไหน อยากทำอะไร ถ้าไม่เดือดร้อน ก็ทำเถอะ ก่อนที่จะไม่มีโอกาสนั้นอีก"