ตัดใจจากเพื่อนในห้องที่เเอบชอบมา4ปี

เพื่อนสนิทคนนี้เป็นเพื่อนกับเรามา12ปีเเล้วค่ะ เล่นด้วยกินมาตั้งเเต่เด็กๆเพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน เราสนิทกันมากจนรู้หมดใส้หมดพุงกันเเล้วค่ะ55 เเต่อยู่ๆวันนึง มันก็เงียบใส่ เมินใส่ เราคุยด้วยก็ไม่คุย(เป็

ประเด็นที่ผมจะเล่าในวันนี้คือ ผมนั้นจะทำยังไงดีครับในเมื่อชีวิตหัวอันตรายอย่างผมต้องเอาตัวรอดและอยู่เงียบๆกละลไม่มีใครยอมรับความคิดผมผมนั้ยแค่ต้องการให้คนมายอมรับเพื่อให้ได้มีไฟในการดำเนินชีวิตต่อเช่น

เรามีลูกพี่ลูกน้องอยู่คน1ค่ะเด็กคนนี้ไม่ค่อยชอบพูดเท่าไร(เรียกง่ายๆคือเป็นคนเงียบๆค่ะ เเต่ก็ไม่ได้เงียบมากเวลาอยู่กับเพื่อนคือคุยฉ่ำ)เเละน้องก็เป็นคนที่น่าตาดีมากเลยค่ะ เเบบตามีเสน่ห์ คิ้วหนามากก ผิวไ

เราได้มีโอกาสคุยๆกับคนที่ชอบค่ะทักหาโทรคุยกันมันเป็นความรู้สึกที่ดีมากเลยค่ะเเต่อยู่ช่วงเวลานั้นก็หายไป เขาไม่ทักมาเลยเราทักไปพอจบบทสนทนาเขาก็ไม่เคยจะทักหาเราก่อนเราเงียบเขาก็เงียบเเบบนี้เเสดงว่าเขาม

ตอนนี้สนิทกับคนๆนึงอยู่ ถึงขั้นที่ว่าเป็นsafe zoneของกันอะ โทรคุยกันทุกวันคุยได้ทุกเรื่องมีอะไรนึกถึงกันก่อนตลอด จนวันหนึ่งคนรอบข้างเริ่มทักว่าเเบบ 👤 : "นี่อะเป็นอะไ

ในนิยาย ในละคร จะมีบทสำคัญบทหนึ่ง เกิดมาเพื่อเสริมให้ พระเอก หรือ นางเอกในเรื่องนั้นๆดูดี  ความทรงเสน่ห์ของตัวเอก จะต้องมีคนมารักเยอะ  และจะต้อง มีบท "พระรอง" หรือ "นางรอง&quo

ผมเป็นคนที่เวลาชอบใครจะไม่ค่อยบอกใครเลย ไม่บอกเพื่อน ไม่พูดกับใคร เก็บไว้คนเดียวเงียบๆ ตลอด เพราะเป็นคนขี้อายมากกกกก (แบบมากจริงๆ) ไม่กล้าเริ่มก่อน ไม่กล้าจีบ ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา เรื่องมันเริ่มตอน ม.1