ตัดใจจากเพื่อนในห้องที่เเอบชอบมา4ปี

เพื่อนสนิทคนนี้เป็นเพื่อนกับเรามา12ปีเเล้วค่ะ เล่นด้วยกินมาตั้งเเต่เด็กๆเพราะบ้านเราอยู่ใกล้กัน เราสนิทกันมากจนรู้หมดใส้หมดพุงกันเเล้วค่ะ55 เเต่อยู่ๆวันนึง มันก็เงียบใส่ เมินใส่ เราคุยด้วยก็ไม่คุย(เป็

เราเเอบชอบคนๆหนึ่งในสาขาเดียวกัน เเต่ไม่ได้บอกใครเลยสักคนเดียว ไม่ได้ออกตัวเเรงอะไร ชอบในใจ ก็หาเรื่องไปทักเค้าบ้าง เค้าก็คุยบ้างไม่คุยบ้าง เพราะเค้าค่อนข้างขี้อาย พอมันรู้สึกชอบมากขึ้น เราก็ไม่กล้าค

ขอเมาท์ตัวเองนะคะ แม่ที่เข้ามาอย่าวีนเยอะน๊าาา ใครที่ตรงข้อไหนเหมือนกับเราบ้างก็มาแชร์กัน 1) รู้สึกว่าสกิลที่ติดมารอบนี้คือ การบล็อค การตัด การเอ๊ะ การปล่อยผ่าน ใครที่เข้ามาแบบดูทรงไม่ปกติ เราไม่โอเค

คือเราชอบเกย์อยู่คนหนึ่งมานานมาก เกือบๆจะสองปีแหละ ยังตัดใจไม่ได้ซักที ทีแรกเราก็นึกว่าเราแค่ปลื้มๆ แต่ยิ่งได้คุย ได้รู้จัก ได้หยอกล้อ ความรู้สึกดีๆมันก็เพิ่มขึ้นอ่ะค่ะ คือเราชอบที่เขายิ้ม เขาหัวเราะ

สวัสดีครับผมไม่เข้าใจตัวเองเป็นคนเงียบๆเป็นบุคลิกเเบบไหนกันเเน่ ส่งมันส่งผลกระทบกับชีวิตประจำวันผม ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงดีครับมันบอกยากมาก จะอธิบายเท่าที่อธิบายได้ ผมมักจะรู้สึกอึดอัดเวลาอยู่กับคนเเปล

ผมเป็นคนที่เวลาชอบใครจะไม่ค่อยบอกใครเลย ไม่บอกเพื่อน ไม่พูดกับใคร เก็บไว้คนเดียวเงียบๆ ตลอด เพราะเป็นคนขี้อายมากกกกก (แบบมากจริงๆ) ไม่กล้าเริ่มก่อน ไม่กล้าจีบ ไม่กล้าแม้แต่จะสบตา เรื่องมันเริ่มตอน ม.1

คือเราไปบอกชอบรุ่นพี่ที่สนิทคนหนึ่ง ตอนเมา พี่คนนั้นก็ดูอึ้งๆ สงสัยพี่คนนั้นคงคิดว่าเราพูดเล่นหรือป่าว  แล้วแกก็เงียบไป พี่ก็ไล่ให้กลับไปนอน วันนึ่งแกก็แท็กสตอรี่เพลงนิโคตินมา มันทำให้เราสับสน จา