ขออนุญาตระบายครับ…
ผมกับภรรยาแยกกันอยู่มาได้ประมาณ 2 ปีแล้ว
แต่ตลอดปีที่ผ่านมา เรายังมีโอกาสได้เจอกันบ้าง
ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ้างเป็นครั้งคราว(ที่แยกกันอยู่เพราะมีเรื่องทะเลาะกันรุนแรงแต่ได้มีโอกาสปรับความเข้าใจกันบ้างแต่ก็ยังไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน)
จนช่วงหลังๆ มานี้ เหมือนว่าเขาจะมีคนคุยใหม่แล้ว
และสุดท้าย… เขาก็เลือกที่จะ “บล็อก” ผมในทุกช่องทาง
ปัญหาจริงๆ มันไม่ใช่แค่เรื่องเขามีคนใหม่
แต่มันอยู่ที่ตัวผมเอง… ผมสลัดความคิดถึงเขาออกไปไม่ได้เลย
แม้จะพยายามแกล้งทำเป็นลืม
แม้จะพยายามทำตัวให้ดูยุ่ง ไม่มีเวลา
แต่ในใจลึกๆ… ผมไม่เคยเลิกคิดถึงเขาได้เลย
อาจเป็นเพราะเราคบกันมานานเป็นสิบปี
ผูกพันธ์กันแทบจะทุกช่วงชีวิต
และเค้าคือรักแรกและภรรยาคนแรกของผม
ผมพยายามแล้วทุกวิธี
แต่เหมือนว่า "เวลา" ก็ไม่เคยช่วยอะไรผมได้เลย
ใครเคยเจออะไรแบบนี้บ้างครับ
ผ่านมันไปได้ยังไง... หรือว่าเราต้องอยู่กับความรู้สึกนี้ไปตลอด?
เวลาอาจจะช่วยใครหลายคนแต่ไม่เคยช่วยผมเลย
ผมกับภรรยาแยกกันอยู่มาได้ประมาณ 2 ปีแล้ว
แต่ตลอดปีที่ผ่านมา เรายังมีโอกาสได้เจอกันบ้าง
ได้ไปไหนมาไหนด้วยกันบ้างเป็นครั้งคราว(ที่แยกกันอยู่เพราะมีเรื่องทะเลาะกันรุนแรงแต่ได้มีโอกาสปรับความเข้าใจกันบ้างแต่ก็ยังไม่ได้กลับมาอยู่ด้วยกัน)
จนช่วงหลังๆ มานี้ เหมือนว่าเขาจะมีคนคุยใหม่แล้ว
และสุดท้าย… เขาก็เลือกที่จะ “บล็อก” ผมในทุกช่องทาง
ปัญหาจริงๆ มันไม่ใช่แค่เรื่องเขามีคนใหม่
แต่มันอยู่ที่ตัวผมเอง… ผมสลัดความคิดถึงเขาออกไปไม่ได้เลย
แม้จะพยายามแกล้งทำเป็นลืม
แม้จะพยายามทำตัวให้ดูยุ่ง ไม่มีเวลา
แต่ในใจลึกๆ… ผมไม่เคยเลิกคิดถึงเขาได้เลย
อาจเป็นเพราะเราคบกันมานานเป็นสิบปี
ผูกพันธ์กันแทบจะทุกช่วงชีวิต
และเค้าคือรักแรกและภรรยาคนแรกของผม
ผมพยายามแล้วทุกวิธี
แต่เหมือนว่า "เวลา" ก็ไม่เคยช่วยอะไรผมได้เลย
ใครเคยเจออะไรแบบนี้บ้างครับ
ผ่านมันไปได้ยังไง... หรือว่าเราต้องอยู่กับความรู้สึกนี้ไปตลอด?