มีเรื่องหนึ่งที่อึดอัดใจจนไม่อยากเงียบอีกต่อไป


ผู้หญิงคนหนึ่งระบุชัดเจนว่าเธอเป็น “พยาบาล” ทั้งในโปรไฟล์ของ Instagram และโพสต์จำนวนมากที่ปรากฏตัวในชุดพยาบาล พร้อมแสดงตนว่าเป็นผู้ประกอบวิชาชีพด้านการดูแลชีวิตผู้คน


แต่ใน IG เดียวกันนั้น เธอโพสต์คลิปเต้นในผับ สวมเสื้อผ้าที่วาบหวิว ลีลายั่วยวน พร้อมใช้ภาษาสองแง่สองง่ามในคลิปแบบ public — เพื่อแลกยอดวิว คำชม หรือชื่อเสียงในโลกออนไลน์


ลองจินตนาการดู… ถ้าคนแบบนี้คือคนที่ดูแลพ่อแม่ของเรา หรือคนที่เรารักในวันที่เขากำลังอ่อนแอที่สุด?


มันไม่ใช่แค่ “เรื่องส่วนตัว” อีกต่อไป เมื่อเธอใช้ภาพลักษณ์ของความเป็น “พยาบาล” เป็นเกราะป้องกันพฤติกรรมในชีวิตสาธารณะที่ขัดกับศักดิ์ศรีของวิชาชีพอย่างร้ายแรง


พยาบาลไม่ใช่อาชีพธรรมดา
พยาบาลคือคนที่ประชาชนต้องไว้ใจมากที่สุดในเวลาที่เปราะบางที่สุดในชีวิต


แต่เมื่อเราพบเห็นว่ามีคนใช้วิชาชีพนี้เป็นเพียงแบรนด์หน้าบัญชี เพื่อดึงดูดผู้ติดตาม แล้วพอถูกตั้งคำถามกลับอ้างว่า “นี่คือชีวิตส่วนตัว” เราควรปล่อยผ่านหรือ?



ดิฉันได้ยื่นเรื่องร้องเรียนต่อ “สภาการพยาบาล” แล้ว



แต่เวลาผ่านไป ทุกอย่างกลับเงียบงัน ไม่มีการชี้แจง ไม่มีการแสดงจุดยืนใด ๆ
ในขณะที่คลิปเต้นในผับยังคงถูกเผยแพร่ และบางโพสต์แค่ “ซ่อน” ไว้เพื่อเลี่ยงความผิดชั่วคราว


เราควรนิ่งเฉยกับการเหยียบย่ำจรรยาบรรณในอาชีพที่ควรสูงส่งที่สุดแบบนี้จริง ๆ เหรอ?


ถ้าเราไม่ส่งเสียงในวันนี้ เราอาจต้องยอมรับว่า “ความเงียบ” คือเครื่องมือที่ทำให้จรรยาบรรณถูกกัดกร่อนไปทีละน้อย — โดยไม่มีใครกล้าหยุดมันเลย



📌 หากคุณเป็นคนหนึ่งที่เคารพในวิชาชีพพยาบาล และอยากเห็นมาตรฐานวิชาชีพอยู่ในระดับที่สังคมยังไว้วางใจได้
ขอแค่แชร์เรื่องนี้ ส่งต่อให้ถึงผู้มีอำนาจ หรือตั้งคำถามกับสภาการพยาบาลว่า…


“แบบนี้ เรียกว่าจรรยาบรรณได้จริง ๆ หรือ?”