เรามีเพื่อนคนหนึ่ง เคยเรียนอนุบาลด้วยกัน แล้วมาเจอกันอีกครั้งตอนมัธยมต้น ตอนนั้นก็ได้คุยกันบ้าง แต่เราอยู่คนละห้อง
พอขึ้นมัธยมปลาย เราได้มาอยู่ห้องเดียวกัน เลยสนิทกันมากขึ้น เป็นเพื่อนสนิทกันตามปกติ แต่เพื่อนคนนี้มีนิสัยบางอย่างที่เราเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ คือเวลาเราพูดอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ที่เขาไม่พอใจ เขาจะไม่สนใจเราเลย จะเมินเฉย เงียบ และแยกตัวออกจากกลุ่มเพื่อน เดินคนเดียวทั้งวัน
ในขณะที่พวกเราก็ยังเดินและอยู่กับกลุ่มเพื่อนตามปกติ แต่เขาจะเงียบจนไม่มีใครกล้าเข้าไปคุยด้วย
มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาถามเราว่า
"เธอไม่ได้แต่งหน้ามาหรอ เดี๋ยวนี้ขี้เกียจแล้วหรอ"
เราก็รู้สึกงง เพราะจริง ๆ เราแต่งหน้ามาเรียนได้สักพักแล้ว เราก็ถามเพื่อนคนอื่นที่นั่นข้างๆเขา เพื่อนก็บอกว่ารู้ว่า้ราแต่งหน้ามา ก็เลยตอบไปว่า
"มีแค่แกแหละที่ดูไม่ออก"
((เราไม่แน่ใจว่าใช่เรื่องนี้มั้ย แต่เขาเงียบไปเลยหลังจากนั้นจนถึงตอนนี้))
ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเลย เพราะเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้ว แต่เขากลับตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่า
"เออ! ขอโทษ"
ทุกคนก็น่าจะรู้ว่าการพูดคุยกับใคร น้ำเสียงมันสามารถสื่อถึงอารมณ์ได้ แล้วเขาก็เงียบทั้งวันอีกครั้ง
ต่อมาเราก็มารู้ว่า เขาเอาเรื่องเราไปลงโน๊ตไอจีว่า
"ขอโทษแล้วกลับไปทำแบบเดิม"
แล้วเพิ่อนอีกคนก็แคปหน้าจอมาให้เราดู
เราเป็นคนทำตัวเอง
และบอกอีกว่า
"ที่เงียบไปเพราะต้องการปกป้องตัวเอง มันผิดหรอ?"
เราไม่คิดว่ามันจะผิด ถ้ามันไม่ทำให้เพื่อนคนอื่นรู้สึกอึดอัด หรือไม่ได้วีนใส่คนที่แค่ถามด้วยความเป็นห่วง
เราเคยทะเลาะกับเขาเรื่องแบบนี้หลายครั้งมากตั้งแต่ ม.4 และตอนนี้เราอยู่ ม.6 แล้ว แต่มันกลับเป็นบ่อยขึ้น
เพื่อนบางคนที่เคยอยู่ห้องเดียวกับเขาก็บอกว่า เขาเป็นแบบนี้จนเพื่อน ๆ "ปลง" กับพฤติกรรมของเขาแล้ว
เรื่องนี้เกิดก่อนจะวันเกิดเราแค่หนึ่งวัน
เป็นการโตในวัย 18 ปีที่น่าเศร้ามากสำหรับเรา 🥹🥹
เพื่อนที่ทีแต่พลังลบ
พอขึ้นมัธยมปลาย เราได้มาอยู่ห้องเดียวกัน เลยสนิทกันมากขึ้น เป็นเพื่อนสนิทกันตามปกติ แต่เพื่อนคนนี้มีนิสัยบางอย่างที่เราเริ่มรู้สึกไม่สบายใจ คือเวลาเราพูดอะไรนิด ๆ หน่อย ๆ ที่เขาไม่พอใจ เขาจะไม่สนใจเราเลย จะเมินเฉย เงียบ และแยกตัวออกจากกลุ่มเพื่อน เดินคนเดียวทั้งวัน
ในขณะที่พวกเราก็ยังเดินและอยู่กับกลุ่มเพื่อนตามปกติ แต่เขาจะเงียบจนไม่มีใครกล้าเข้าไปคุยด้วย
มีอยู่ครั้งหนึ่ง เขาถามเราว่า
"เธอไม่ได้แต่งหน้ามาหรอ เดี๋ยวนี้ขี้เกียจแล้วหรอ"
เราก็รู้สึกงง เพราะจริง ๆ เราแต่งหน้ามาเรียนได้สักพักแล้ว เราก็ถามเพื่อนคนอื่นที่นั่นข้างๆเขา เพื่อนก็บอกว่ารู้ว่า้ราแต่งหน้ามา ก็เลยตอบไปว่า
"มีแค่แกแหละที่ดูไม่ออก"
((เราไม่แน่ใจว่าใช่เรื่องนี้มั้ย แต่เขาเงียบไปเลยหลังจากนั้นจนถึงตอนนี้))
ตอนนั้นเราไม่ได้คิดอะไรเลย เพราะเป็นเพื่อนกันมานานมากแล้ว แต่เขากลับตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดว่า
"เออ! ขอโทษ"
ทุกคนก็น่าจะรู้ว่าการพูดคุยกับใคร น้ำเสียงมันสามารถสื่อถึงอารมณ์ได้ แล้วเขาก็เงียบทั้งวันอีกครั้ง
ต่อมาเราก็มารู้ว่า เขาเอาเรื่องเราไปลงโน๊ตไอจีว่า
"ขอโทษแล้วกลับไปทำแบบเดิม"
แล้วเพิ่อนอีกคนก็แคปหน้าจอมาให้เราดู
เราเป็นคนทำตัวเอง
และบอกอีกว่า
"ที่เงียบไปเพราะต้องการปกป้องตัวเอง มันผิดหรอ?"
เราไม่คิดว่ามันจะผิด ถ้ามันไม่ทำให้เพื่อนคนอื่นรู้สึกอึดอัด หรือไม่ได้วีนใส่คนที่แค่ถามด้วยความเป็นห่วง
เราเคยทะเลาะกับเขาเรื่องแบบนี้หลายครั้งมากตั้งแต่ ม.4 และตอนนี้เราอยู่ ม.6 แล้ว แต่มันกลับเป็นบ่อยขึ้น
เพื่อนบางคนที่เคยอยู่ห้องเดียวกับเขาก็บอกว่า เขาเป็นแบบนี้จนเพื่อน ๆ "ปลง" กับพฤติกรรมของเขาแล้ว
เรื่องนี้เกิดก่อนจะวันเกิดเราแค่หนึ่งวัน
เป็นการโตในวัย 18 ปีที่น่าเศร้ามากสำหรับเรา 🥹🥹