น้ำใส...กับใจคน

เธอเงียบเหมือนสายน้ำ  
แต่ใจฉ่ำลึกเกิน
ไม่ปะทะไม่เดิน  
แต่เกินใครหยั่งใจถึง

เธอเหมือนน้ำไหลเรื่อย  
ไม่เอ่ยคำรักตรง
แต่เย็นซึมทรวงหลง  
เหมือนพวงไม้รับน้ำค้าง

ยามเธอเพียงมองผ่าน  
ใจสะท้านเหมือนฝนปน
ไร้เสียงแต่ชัดจน  
หลงวนไม่อาจถอน

คำพูดไม่ใช่เข็ม  
แต่แหลมเข้าจิตใจ
บางครั้งความห่วงใย  
ก็ค่อยไหลแบบนิ่งงัน

น้ำนิ่งดั่งใจเธอ  
ไม่เสนอ ไม่หวงใคร
แต่ลึกจนหลอมใจ  
ละลายเราโดยไม่รู้

'หมิ่นเหม่ 09/07/2568 11:20