อยากสอบถามพี่ๆที่มีประสบการณ์กับการจัดการความรู้สึและจัดการตัวเองหน่อยค่ะ อาจจะเป็นเรื่องที่ไร้สาระต่อหนูอยากทราบว่าพวกพี่มีข้อแนะนำอย่างไรค่ะ
-เป็นเรื่องความรับผิดชอบค่ะ เมื่อไมานานมานี้ทุกๆวันศุกร์จะมีเวรประจำวันซึ่งจะมีเพื่อนๆที่รับผิดชอบอยู่ แต่เพื่อนๆในเวรวันศุกร์จะไม่มีความรับผิดชอบกันสักเท่าไหร่ทั้งเรื่องการเรียนและมารยาทเสียงดังในห้องขณะสอน เวรวันศุกร์ไม่ได้ทำเวรมา2week ซึ่งหนู(เวรวันอังคาร) ที่มีหน้าที่ตรวจเช็คห้องเรียนหลังจบคาบจะดูความเรียบร้อยเรื่องการปิดพัดบมแอร์ต่างๆ วันศุกร์ทีไรเวรจะไม่อยู่ทำซึ่งหนูที่อยู่ห้องคนสุดท้ายจะถูกอ.เรียกให้ไปทำ เพราะเวรกลับไปหมดแล้ต่อมาอมาหากไม่ทำเกิดการตรวจเช็คอาคารขึ้นมาและห้องไม่เรียบร้อยอาจาร์ยที่สอนจะโดนว่าเอาได้ค่ะ ซึ่งมการตรวจเเช็คอาคารทุกวะนค่ะ ต่อมาผ่านไป 2week หนูคิดได้ว่าไม่ใช่หน้าที่ของหนู ซึ่งกฎห้องมีอยู่ว่าหากใครไม่ทำเวรต้องทำชด หลังจากหนูส่งรูปลงกลุ่ม และบอกว่า“เวรวันศุกร์ไม่ทำเวรค่ะ” เพื่อนที่เป็นหนึ่งในเวรวันศุกร์เป็นสาวประเททสองตอบกลับมาว่า “ก็ทำให้สิ” มันกระตุกจิตกระชากใจมากค่ะคือมันก็ไม่ใช่หน้าที่ของหนูใดๆเลย หนูจึงตอบกลับไปว่า “ไม่ใช่หน้าที่ความรับผิดชอบค่ะ” //หลังจากนั้น เพื่อนๆที่อยู่เวรวันศุกร์และมีอิทธิพลในห้องก็เริ่มว่าหนูในประเด็นทำไมเป็นเพื่อนกันหนูไม่ช่วยค่ะ หนูรับแรงกระงกระแทกเต็มๆทั้งๆที่หนูช่วยเขาทำให้หนูรู้สึกว่าทำความดีไปก็เท่านั้นค่ะ ไม่ช่วยอะไรแถมโดนเอารัดเอาเปรียบเสมอ ทำให้หนูรู้สแย่ที่จพพะทำอะไรเพื่อห้องอีกค่ะระหว่างเหตุการณ์นั้นพวกเขาก็เริ่มว่าแซะเรื่อยๆมามารู้ทีหลังว่าเพื่อนที่เป็นสาวสองไปเล่าให้กับเพื่อนๆในกลุ่มตัวเองวคนตนเองเป็นผู้ถูกกระททำ (คุยกับอ.ที่ปรึกษา เขาจะบอกให้หนูเงียบ หนูก็เงียบค่ะ) (อ.ที่สอนหลังจากนั้นก็ตัดการโดยการเรียกเวรไว้ก่อนค่ะ)
-ไม่ว่าผู้อ่จะรูเชื่อหรือไม่เชื่อ ถ้าเหตุการณ์เป็นแบบนี้และหนูรู้สึกวาไม่อยากทำอะไรเพื่อส่วนรวมอีกเลยควรจัดการยังไงดีคะ และยังรู้สึความดีควรรทำความดีแบบไหนเลือยังไงดีควรจัดการชีวิตตอนนี้ยังดี ตอนนี้เรื่องนี้ได้ซาลงไปแล้วแต่ความรู้สึกที่ไม่อยากทำอะไรเพื่อส่วนรวมและการช่วยเพื่อนต่างๆก็ไม่อยากทำถึงจะไม่ใช่คนที่เรามีปัญหาด้วยก็ไม่อยากทำอะไรให้ใครเลย ซึ่งโดยปกติหนูจะช่วยเพื่อนๆในเรื่อวการเรียนตลอดค่ะ หนูควรจัดการความรู้สึกตอนนี้และจัดดีคะที่นี้ยังไงดีคะ
การใช้ชีวิต
-เป็นเรื่องความรับผิดชอบค่ะ เมื่อไมานานมานี้ทุกๆวันศุกร์จะมีเวรประจำวันซึ่งจะมีเพื่อนๆที่รับผิดชอบอยู่ แต่เพื่อนๆในเวรวันศุกร์จะไม่มีความรับผิดชอบกันสักเท่าไหร่ทั้งเรื่องการเรียนและมารยาทเสียงดังในห้องขณะสอน เวรวันศุกร์ไม่ได้ทำเวรมา2week ซึ่งหนู(เวรวันอังคาร) ที่มีหน้าที่ตรวจเช็คห้องเรียนหลังจบคาบจะดูความเรียบร้อยเรื่องการปิดพัดบมแอร์ต่างๆ วันศุกร์ทีไรเวรจะไม่อยู่ทำซึ่งหนูที่อยู่ห้องคนสุดท้ายจะถูกอ.เรียกให้ไปทำ เพราะเวรกลับไปหมดแล้ต่อมาอมาหากไม่ทำเกิดการตรวจเช็คอาคารขึ้นมาและห้องไม่เรียบร้อยอาจาร์ยที่สอนจะโดนว่าเอาได้ค่ะ ซึ่งมการตรวจเเช็คอาคารทุกวะนค่ะ ต่อมาผ่านไป 2week หนูคิดได้ว่าไม่ใช่หน้าที่ของหนู ซึ่งกฎห้องมีอยู่ว่าหากใครไม่ทำเวรต้องทำชด หลังจากหนูส่งรูปลงกลุ่ม และบอกว่า“เวรวันศุกร์ไม่ทำเวรค่ะ” เพื่อนที่เป็นหนึ่งในเวรวันศุกร์เป็นสาวประเททสองตอบกลับมาว่า “ก็ทำให้สิ” มันกระตุกจิตกระชากใจมากค่ะคือมันก็ไม่ใช่หน้าที่ของหนูใดๆเลย หนูจึงตอบกลับไปว่า “ไม่ใช่หน้าที่ความรับผิดชอบค่ะ” //หลังจากนั้น เพื่อนๆที่อยู่เวรวันศุกร์และมีอิทธิพลในห้องก็เริ่มว่าหนูในประเด็นทำไมเป็นเพื่อนกันหนูไม่ช่วยค่ะ หนูรับแรงกระงกระแทกเต็มๆทั้งๆที่หนูช่วยเขาทำให้หนูรู้สึกว่าทำความดีไปก็เท่านั้นค่ะ ไม่ช่วยอะไรแถมโดนเอารัดเอาเปรียบเสมอ ทำให้หนูรู้สแย่ที่จพพะทำอะไรเพื่อห้องอีกค่ะระหว่างเหตุการณ์นั้นพวกเขาก็เริ่มว่าแซะเรื่อยๆมามารู้ทีหลังว่าเพื่อนที่เป็นสาวสองไปเล่าให้กับเพื่อนๆในกลุ่มตัวเองวคนตนเองเป็นผู้ถูกกระททำ (คุยกับอ.ที่ปรึกษา เขาจะบอกให้หนูเงียบ หนูก็เงียบค่ะ) (อ.ที่สอนหลังจากนั้นก็ตัดการโดยการเรียกเวรไว้ก่อนค่ะ)
-ไม่ว่าผู้อ่จะรูเชื่อหรือไม่เชื่อ ถ้าเหตุการณ์เป็นแบบนี้และหนูรู้สึกวาไม่อยากทำอะไรเพื่อส่วนรวมอีกเลยควรจัดการยังไงดีคะ และยังรู้สึความดีควรรทำความดีแบบไหนเลือยังไงดีควรจัดการชีวิตตอนนี้ยังดี ตอนนี้เรื่องนี้ได้ซาลงไปแล้วแต่ความรู้สึกที่ไม่อยากทำอะไรเพื่อส่วนรวมและการช่วยเพื่อนต่างๆก็ไม่อยากทำถึงจะไม่ใช่คนที่เรามีปัญหาด้วยก็ไม่อยากทำอะไรให้ใครเลย ซึ่งโดยปกติหนูจะช่วยเพื่อนๆในเรื่อวการเรียนตลอดค่ะ หนูควรจัดการความรู้สึกตอนนี้และจัดดีคะที่นี้ยังไงดีคะ