หนูควรอธิบายกับยายยังไงดีคะ

หนูอยู่กับยายมาตั้งแต่เกิดเลยค่ะ ช่วงหนูม.ต้น หนูเกเรหนักมากเรียนไม่เอากลับบ้านตี2-3ติดเพื่อนโดนเรียกปกครองทุกสัปดาห์เลยหนูเป็นอย่างงี้อยู่พักใหญ่ จนช่วงนี้ขึ้นม.ปลายมา หนูได้แยกกับกลุ่มเพื่อนเดิม หนูมีกลุ่มเพื่อนใหม่ เพื่อนกลุ่มนี้เขาก็พากันเรียน หนูก็ตั้งใจเรียนมากขึ้นไม่โดดทำงานส่งตลอดมีกิจกรรมอะไรหนูเอาหมด ไม่เคยโดนปกครองอีกเลยเกรดก็3ขึ้น เขาก็ไม่เคยว่าอะไรหนูอีกเลย จนตอนนี้หนูอยู่ม.6แล้ว หนูเลิกเรียน4โมงบางวัน5โมง เสร็จหนูก็ไปเล่นกับเพื่อนตามปกติทุกวันนี้หนูกลับบ้านก่อน1ทุ่ม แต่มีวันนึงเพื่อนเขาโทรมาถามว่าหนูดีขึ้นแล้วรึยัง ยายบอกไปว่ากลับบ้านเกือบๆ1ทุ่มทุกวัน เพื่อนเขาก็บอกว่าแย่จังเลยเนอะมีลูกเนรคุณแบบนี้ พอหนูกลับบ้านมาเขามาด่าหนูมาไล่หนูจากบ้านไช่ไม่ตายให้หนูนอนหน้าบ้านทำลายของในห้องหนูหมด ถีบกองหนังสือสมุดโต๊ะเขียนหนังสือหนูหมด เขาให้เหตุผลว่าเขาอายคนอื่นที่มีลูกแบบหนู หนูทำสันดานเดิมๆไม่ตั้งใจเรียนไม่ทีอะไรดีขึ้น ทำตัวแก่แดดแต่งหน้าแต่งตาในคอนเทคเลน์ หนูอธิบายเขาว่าหนูตั้งใจเรียนแล้วกลับบ้านมาหนูก็อ่านหนังสือตลอด แต่เขาก็ไม่เข้าใจหนู หนูอธิบายไปเขาก็บอกว่าหนูไม่เคยเห็นความพยายามเขา บอกอีกว่าหนูไม่ควรมาเจอกันนอกโรงเรียนมันควรเจอกันแค่ที่โรงเรียน หนูได้ยินคำพวกนี้หนูเฟลมาก ทั้งๆที่หนูก็ตั้งใจมากๆหนูเหนื่อยจากที่โรงเรียนแล้วหนูต้องมาเจองี้อีกทั้งๆที่เขาก็ไม่เคยสนใจหนูด้วยประชุมผู้ปกครองก็ไม่มา ไลน์กลุ่มผู้ปกครองก็ไม่เข้าไม่เคยถามว่าเรียนวันนี้เป็นยังไงเหนื่อยมั้ยกินไรรึไง หนูกลับมาเขาก็หนีเข้าห้องแล้วไม่มีอาหารเตรียม มีแต่กองจานทิ้งให้ล้าง เป็นอย่างทุกวันที่มีคนมาพูดถึงหนู เขาก็ไม่คุยกับหนูบอกว่าตัดขาดความสัมพันธ์ในครอบครัว หนูควรทำไงดีคะ หนูกลับมาต้องมาฟังเขาด่าแล้วต้องตามเก็บของที่เขาทำลายอีก หนูควรทำไงดีคะ