เพื่อนคนตอนนี้ผมอายุ25แล้วตอนสมัยเด็กโดนแกล้งบ่อยมากโดนบูลลี่เยอะว่าเด็กเอ๋อแต่ตอนนั้นด้วยความที่ตอนนั้นยังเด็กโกรธมากพอมาถึงตอนสมัยเรียนป1ถึงป6ก็โดนเพื่อนแกล้งประจำโดนล้อว่าเด็กเอ๋อหน้าตาตอนนี้ผมเหมือนเด็กเอ๋อจริงๆครับตอนนั้นคือผมโกรธมากอยากแบบจะฆ่าเพื่อนเลยไม่ชอบโดนบูลลี่แบบนี้แต่ผมก็อยากเอาตัวรอดมาได้ครับจนจบป6หาหาโรงเรียนใหม่ครับเพื่อจะเรียนต่อม1ตอนม1ไม่เท่าไหร่ครับแต่จุดเปลี่ยนคือตอนตอนอยู่ม2มีนักเรียนย้ายเข้ามาใหม่เป็นเด็กเกเรเรียนไม่จบแถมติดยาเสพติดด้วย(ยาบ้า)ประวัติก็ไม่ดีทำผู้หญิงท้องมาหลายคนผมเองก็พยายามตีตัวออกห่างจากเพื่อนคนนี้ในเคยชวนผมเสพยาบ้าด้วยแล้วชวนเพื่อนผู้ชายในห้องเรียนผมกับเพื่อนผู้ชายคนอื่นก็ปฏิเสธเพื่อนคนนั้นไปเตือนเพื่อนว่ายาบ้าเป็นสิ่งที่ไม่ดีอารมณ์ผมตอนนั้นเหมือนคนติดคุกเลยที่จะต้องมานั่งเรียนกับเพื่อนที่ติดยาเสพติดรับไม่ได้กับบรรยากาศในห้องเรียนกว่าจะผ่านจุดนี้มาได้ก็เกือบเอาตัวเองไม่รอดครับ(เพื่อนคนที่ติดยาเสพติดเรียนไม่จบครับ)ผมกับเพื่อนคนอื่นรวมทั้งชายและหญิงเรียนจบม3ทุกคนสมัยห้องเรียนผมมีเพื่อนผู้ชายอาจจะทำเรื่องดีบ้างไม่ดีบ้างครับตามประสาวัยรุ่นประมาณ5-6คนไม่รวมนักเรียนหญิงโรงเรียนมัธยมที่ผมเรียนเป็นโรงเรียนวัดครับตั้งแต่ชั้นม1-ม3จะมีห้องเรียนห้องเดียวตามระดับชั้นไปแล้วผมก็มาเรียนต่อสายอาชีพปวชเคยมีเรื่องทะเลาะวิวาทจนโดนรีไทร์ตอนปวชแล้วผมก็มาเรียนต่อที่ใหม่สายอาชีพก็ทำเรื่องไม่ดีไปเยอะจนเกือบไม่จบปวชปี3พอจบปวชปี3ผมก็เริ่มคิดได้แล้วครับตอนนี้ผมเรียนจบปวสปี2แล้วครับตอนนี้ผมทำงานแล้วครับชีวิตวัยรุ่นไม่ง่ายอย่างที่คิดเลยครับสิ่งที่ผมอยากจะบอกน้องๆวัยรุ่นทุกคนอย่าไปยุ่งกับเพื่อนที่ติดยาเสพติดเลยมันไม่ดีถึงเราจะไม่ได้เสพยาๆเสพติดก็ตามแต่ถ้าคนอื่นเขาไม่รู้เขาจะคิดว่าเราเป็นคนไม่ดีผมเองก็ยังเป็นวัยรุ่นครับแต่ผมเป็นวัยรุ่นตอนปลายที่มีความรับผิดชอบแล้ว(เพื่อนคนที่ติดยาเสพติดตอนนี้ไม่ได้ติดต่อกันเกือบ 10 ปีแล้วครับ)ผมคิดว่าเขาน่าจะติดคุกไปแล้ว