คือชอบเพื่อนอยู่คนนึงในห้อง แต่ก่อนหน้านั้นยังไม่แน่ใจว่าชอบจริงหรือแค่เขาน่ารักเฉยๆ
รู้จักครั้งแรกตอนขึ้นมอปลาย ตอนนั้นเขาก็มีแฟนอยู่แล้ว(อยู่ห้องเดียวกันด้วย)
ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้สนใจอะไรแค่รู้สึกว่าน่ารักๆดี แต่พอขึ้นมาอีกปีเหมือนแฟนเขาจะลาออกไป(แต่ยังไม่เลิกกัน)จนช่วงเทอม2 เหมือนจะเห็นว่าเลิกกันแล้ว ไอเราก็เหมือนโดนปลุกอะไรในใจก็ไม่รู้ รู้สึกว่าเวลามองที่เขาทีไรใจเราเต้นตลอดเลย
แต่เราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีตัวตนในโรงเรียนอยู่แล้ว แล้วยิ่งเป็นคนไม่กล้าคุยกับผญตรงๆเลย(เฉพาะผญน่ารักๆ)
แต่เขาก็เหมือนจะเห็นตัวเราบ้างในบางครั้ง เลยเดินมาทักบ้างคุยบ้าง เราเลยรู้สึกว่าเขาเห็นตัวเราอยู่ในสายตาเขา
ช่วงนั้นเลยพยายามจะคุยด้วยหรือตีสนิทด้วย
แต่เราแทบจะไม่เคยสนิทกับผญสวยๆหรือน่ารักๆเลย แล้วเราก็ไม่ค่อยรู้วิธีสนิทกับผญด้วย แต่เราเป็นตากล้องของโรงเรียนเลยใช้การถ่ายรูปของตัวเองในการเข้าถึงผญ(เผื่อมันจะเวิร์ค)
เวลาไปทัศนศึกษาหรือโรงเรียนมีงานอีเว้นอะไรเราก็จะไปถ่ายเขา(แต่ก็ไม่ค่อยจะกล้าขอถ่าย)
จนก่อนหน้านี้ก่อนเปิดเทอม
เราไปถ่ายงานที่โรงเรียน แล้วเจอเขาแสดงอยู่
เราเลยรอช่วงงานจบแล้วไปขอถ่ายรูป
แต่ทำใจนานมากกว่าจะไปขอถ่ายได้ แต่รู้สึกว่าที่เรากล้าขอครั้งนั้นเป็นครั้งแรกเลย
ที่มันเหมือนปลดล็อคความกล้าของเราเลย
หลังเปิดเทอมก็ยังใช้ชีวิตปกติๆแบบคนไม่ค่อยมีตัวตนในโรงเรียนแบบเดิม จนวันนึงเราเริ่มแน่ใจแล้วว่าเราชอบเขาจริงๆ ไม่ใช่แค่ภายนอกน่ารักแต่ภายในด้วย ไอเรายิ่งใจเต้นหนักเลยทีนี้ แต่ก็ไปรู้มาอีกว่าเขามีแฟนใหม่แล้ว
ก่อนอื่นบอกก่อนว่าเวลาเราชอบใคร ถ้าเราไม่ได้อยากเป็นแฟนกับเขา เราจะแค่อยากบอกความในใจไม่ก็อยากตีสนิทด้วย แต่เวลาเขามีแฟนแล้วมันรู้สึกไม่กล้าที่จะบอกความในใจให้เขารู้เลย
จนวันนึงวิชาดนตรี เขาให้ทุกคนร้องเพลงหน้าห้อง(แบบคาราโอเกะ) ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไรแค่คิดว่าร้องเพลงในแบบที่เราอยากร้องก็พอแล้ว
แต่พอเราเห็นเพื่อนร้องแล้ว อยู่ๆไฟก็มาจากไหนก็ไม่รู้ว่า น่าจะร้องเพลงบอกความในใจให้เขาได้รู้
เราเลยเลือกเพลง Lady - 25 hour
ผ่านไปสองสัปดาห์ ก่อนจะร้องเพลง...
วันนึงเรียนพละ เป็นเรียนเต้นลีลาศ
วันนั้นเป็นครั้งแรกที่เราเรียนเต้นลีลาศ เพราะก่อนหน้านั้นเราไม่ได้ไปโรงเรียนวันที่เรียนพละเลย
ตอนสอนครูก็บอกไว้คร่าวๆ
แต่ทีนี้วันนั้นมันวันสอบเต้นพอดี แล้วเราไม่มีคู่ซ้อมหรือคู่เต้นเลย เลยซ้อมคนเดียวไปสักพัก โดยเราก็มองคนอื่นเขาสอบกันไป แล้วเราซ้อมไปด้วย(แบบซ้อมคนเดียว) แต่ไม่รู้สวรรค์ประทานพรมาให้หรืออะไร อยู่ๆเขาก็มาถามเราว่า"ให้เป็นคู่สอบให้มั้ย?"
ไอเราก็ตอบโอเคไปแบบกังวลๆนิดๆ กลัวว่าจะทำให้เต้นไม่ดีรึป่าวหรือไม่เข้ากันมั้ย เขาก็ซ้อมสอนเราแบบจริงจังเลย เราก็แทบไม่กล้ามองหน้าเขาเลยกลัวจะไม่มีสมาธิ พอตอนจะสอบเราก็พึ่งรู้ตัวว่าเรากดมือเขาไปบ้างโดยไม่รู้ตัวเลย
สรุปตอนสอบกำลังไปได้ดีเลย จนจังหวะสุดท้ายเหมือนเขาจะเกือบลืมหมุนเราเลยนำจังหวะให้เขาหมุนไปจังหวะนึง แต่พอเขาหมุนเสร็จเราดันลืมหมุนสะงั้น... แล้วก็สอบเสร็จพอดี...
พอหลังจากเรียนพละเสร็จ เราไปคลายสติตัวเอง
แล้วเราก็ตัดสินใจว่าคาบดนตรีต่อไป เราจะร้องเพลงบอกความในใจเขา
พอถึงคาบดนตรีที่เรารอคอยแล้ว
ไอเราก็ตื่นเต้นตัวสั่นมากว่าจะเป็นยังไง
แถมตอนก่อนเราร้อง เขาได้ออกไปร้องก่อนด้วย
พอถึงตาเราปึบ เราก็พูดผ่านไมค์ไปว่า "ถึงผมจะร้องเพลงไม่เป็น แต่ผมก็อยากร้องเพลงนี้ให้กับคนๆนึง ที่ทำให้โลกดูสดใสเวลาเขายิ้ม" ตอนนั้นเราก็แทบจะไม่กล้าหันสายตาไปที่เขาเลย เราก็ร้องไปเรื่อยๆ ระหว่างนั้นเพื่อนในห้องก็ถามแทบตลอดเลยว่า "ร้องให้ใครอ่ะ?" จนเราร้องจบ เลยตัดสินใจพูดไปว่า "ฝากถึงคนนั้นนะ ว่า... ขอบคุณที่มาเป็นคู่เต้นให้เรานะ"
พอพูดจบเรามองไปที่เขา
เขาก็แบบดูช็อคมาก แล้วเราก็ขอครูออกมาจากห้องแล้วไปถ่ายงานให้โรงเรียนต่อเลย จนเหลือคาบสุดท้ายที่ยังไงก็ต้องเข้าเรียนแล้ว ทำใจนานมากว่าจะเข้าดีมั้ย แต่ก็กลัวจะโดนจดว่าโดดเรียน
เลยต้องทำใจเขาเรียน เข้าไปไม่กี่วิเท่านั้นแหละ เพื่อนแทบแซวกันหมดเลย
สัปดาห์ต่อมาวันนั้นเราคิดไว้ว่าจะไปคุยเรื่องของวันนั้นกับเขาหน่อย เรารอตอนเลิกเรียนรอคนให้คนเหลือน้อยๆ แต่วันนั้นเขาเหมือนจะกลับกับเพื่อน แล้วก็เขากำลังเดินไปละ เราก็ตัดสินใจวิ่งไปหาเลย(วิ่งจริงๆเลยนะ) แล้วก็เรียกเขา เขาก็หันมาเราก็บอกไปว่าขอคุยด้วยหน่อย แต่... เพื่อนเขาก็เหมือนมาดึงตัวเขาไปแล้วบอกประมาณว่าเขาต้องกลับแล้ว เราก็ยืนงงเลย แล้วก็ค่อนข้างหัวเสียเลยว่าทำไมเวลาตั้งเยอะไม่ไปคุยกับเขาสักที
พอกลับบ้านไปก็ระบายๆความเครียดๆหน่อย(ร้องเพลง จนแม่ถามเป็นไร?)
จนกำลังจะนอนเขาก็ทักมาว่า "วันนี้ที่จะคุยด้วย มีเรื่องอะไรหรอ" เราก็ตอบไปประมาณว่า "พอดีจะคุยเรื่องวันนั้นนะ ขอโทษนะที่วันนั้นทำเอาเธอช็อคแล้วก็ห้องวุ่นวายไปหมดเลยนะ เราแค่อยากบอกให้เธอรู้เฉยๆ ไม่ได้หวังอะไรหรอกนะ"
"ที่เรามาคุยเรื่องนี้เพราะเรายังอยากเป็นเพื่อนกับเธอต่อ แล้วไม่อยากให้อึดอึดเวลาเจอกันนะ ขอโทษด้วยละกันนะ"
เขาก็ตอบมาว่าไม่เป็นไรๆ แต่ทีนี้เขาบอกมาว่าตอนเราร้องเพลงอ่ะ เขาโทรคุยกับแฟนอยู่แล้วแฟนเขาไม่โอเค...
ถามจริง?!? ใครจะรู้ก่อนว่าโทรคุยอยู่?!?
เขาก็เลยบอกมาประมาณว่า"โอเค อย่าทำแบบนั้นอีกนะ" หลังจากนั้นเราก็เครียดมากว่า ถ้าแฟนเขารู้เรื่องนี้แล้วกลัวจะมีปัญหาหรือทะเลาะกัน เราเลยแทบจะห่างจากเขาตั้งแต่นั้นเลย
แล้วเรื่องที่เราร้องเพลงบอกความในใจอ่ะ มันรั่วไปถึงห้องอื่นด้วย แทบจะเกือบทุกห้องเลยที่รู้
เราก็ยิ่งกังวลเลย กลัวว่าถ้าเรื่องที่หลายคนในโรงเรียนรู้ไปถึงเขา กลัวว่าเขาจะอึดอัดกว่าเดิมอีก
ผ่านไปประมาณ 2-3 สัปดาห์
มีเพื่อนเรามาบอกว่าเขาเลิกกับแฟนแล้ว แต่เราก็ยังไม่ค่อยจะฟังเท่าไหร่ บอกมา 2-3 รอบ
เราเลยไปดู สรุปเขาเลิกกันจริงๆ เราเลยคิดว่า ตัวเราเป็นต้นเหตุรึป่าวที่ทำให้เขากับแฟนเลิกกัน จนตอนนี้พอเจอหน้ากันเหมือนจะยิ่งอึดอัดมากกว่าเดิม
ตอนนี้เราเลยไม่รู้จะทำยังไงต่อดี?
คิดแค่ว่าให้เวลาเป็นตัวเยียวยาเองเดี้ยวก็ดีขึ้นเองแหละ
หรือใครพอจะมีวิธีอื่นบ้างมั้ยครับ?
พูดคุยกับได้เลยนะครับ พูดกันตรงๆได้เลย
เราพร้อมรับฟังและแก้ไขตัวเองหมดเลย
บอกชอบเพื่อนคนนึงในห้อง แต่เขามีแฟนแล้ว แต่ไม่กี่สัปดาห์อยู่ๆก็เลิกกัน เพราะเรา? เราควรทำไงดีตอนนี้?
รู้จักครั้งแรกตอนขึ้นมอปลาย ตอนนั้นเขาก็มีแฟนอยู่แล้ว(อยู่ห้องเดียวกันด้วย)
ตอนนั้นเราก็ยังไม่ได้สนใจอะไรแค่รู้สึกว่าน่ารักๆดี แต่พอขึ้นมาอีกปีเหมือนแฟนเขาจะลาออกไป(แต่ยังไม่เลิกกัน)จนช่วงเทอม2 เหมือนจะเห็นว่าเลิกกันแล้ว ไอเราก็เหมือนโดนปลุกอะไรในใจก็ไม่รู้ รู้สึกว่าเวลามองที่เขาทีไรใจเราเต้นตลอดเลย
แต่เราเป็นคนที่ไม่ค่อยมีตัวตนในโรงเรียนอยู่แล้ว แล้วยิ่งเป็นคนไม่กล้าคุยกับผญตรงๆเลย(เฉพาะผญน่ารักๆ)
แต่เขาก็เหมือนจะเห็นตัวเราบ้างในบางครั้ง เลยเดินมาทักบ้างคุยบ้าง เราเลยรู้สึกว่าเขาเห็นตัวเราอยู่ในสายตาเขา
ช่วงนั้นเลยพยายามจะคุยด้วยหรือตีสนิทด้วย
แต่เราแทบจะไม่เคยสนิทกับผญสวยๆหรือน่ารักๆเลย แล้วเราก็ไม่ค่อยรู้วิธีสนิทกับผญด้วย แต่เราเป็นตากล้องของโรงเรียนเลยใช้การถ่ายรูปของตัวเองในการเข้าถึงผญ(เผื่อมันจะเวิร์ค)
เวลาไปทัศนศึกษาหรือโรงเรียนมีงานอีเว้นอะไรเราก็จะไปถ่ายเขา(แต่ก็ไม่ค่อยจะกล้าขอถ่าย)
จนก่อนหน้านี้ก่อนเปิดเทอม
เราไปถ่ายงานที่โรงเรียน แล้วเจอเขาแสดงอยู่
เราเลยรอช่วงงานจบแล้วไปขอถ่ายรูป
แต่ทำใจนานมากกว่าจะไปขอถ่ายได้ แต่รู้สึกว่าที่เรากล้าขอครั้งนั้นเป็นครั้งแรกเลย
ที่มันเหมือนปลดล็อคความกล้าของเราเลย
หลังเปิดเทอมก็ยังใช้ชีวิตปกติๆแบบคนไม่ค่อยมีตัวตนในโรงเรียนแบบเดิม จนวันนึงเราเริ่มแน่ใจแล้วว่าเราชอบเขาจริงๆ ไม่ใช่แค่ภายนอกน่ารักแต่ภายในด้วย ไอเรายิ่งใจเต้นหนักเลยทีนี้ แต่ก็ไปรู้มาอีกว่าเขามีแฟนใหม่แล้ว
ก่อนอื่นบอกก่อนว่าเวลาเราชอบใคร ถ้าเราไม่ได้อยากเป็นแฟนกับเขา เราจะแค่อยากบอกความในใจไม่ก็อยากตีสนิทด้วย แต่เวลาเขามีแฟนแล้วมันรู้สึกไม่กล้าที่จะบอกความในใจให้เขารู้เลย
จนวันนึงวิชาดนตรี เขาให้ทุกคนร้องเพลงหน้าห้อง(แบบคาราโอเกะ) ตอนนั้นก็ยังไม่ได้คิดอะไรแค่คิดว่าร้องเพลงในแบบที่เราอยากร้องก็พอแล้ว
แต่พอเราเห็นเพื่อนร้องแล้ว อยู่ๆไฟก็มาจากไหนก็ไม่รู้ว่า น่าจะร้องเพลงบอกความในใจให้เขาได้รู้
เราเลยเลือกเพลง Lady - 25 hour
ผ่านไปสองสัปดาห์ ก่อนจะร้องเพลง...
วันนึงเรียนพละ เป็นเรียนเต้นลีลาศ
วันนั้นเป็นครั้งแรกที่เราเรียนเต้นลีลาศ เพราะก่อนหน้านั้นเราไม่ได้ไปโรงเรียนวันที่เรียนพละเลย
ตอนสอนครูก็บอกไว้คร่าวๆ
แต่ทีนี้วันนั้นมันวันสอบเต้นพอดี แล้วเราไม่มีคู่ซ้อมหรือคู่เต้นเลย เลยซ้อมคนเดียวไปสักพัก โดยเราก็มองคนอื่นเขาสอบกันไป แล้วเราซ้อมไปด้วย(แบบซ้อมคนเดียว) แต่ไม่รู้สวรรค์ประทานพรมาให้หรืออะไร อยู่ๆเขาก็มาถามเราว่า"ให้เป็นคู่สอบให้มั้ย?"
ไอเราก็ตอบโอเคไปแบบกังวลๆนิดๆ กลัวว่าจะทำให้เต้นไม่ดีรึป่าวหรือไม่เข้ากันมั้ย เขาก็ซ้อมสอนเราแบบจริงจังเลย เราก็แทบไม่กล้ามองหน้าเขาเลยกลัวจะไม่มีสมาธิ พอตอนจะสอบเราก็พึ่งรู้ตัวว่าเรากดมือเขาไปบ้างโดยไม่รู้ตัวเลย
สรุปตอนสอบกำลังไปได้ดีเลย จนจังหวะสุดท้ายเหมือนเขาจะเกือบลืมหมุนเราเลยนำจังหวะให้เขาหมุนไปจังหวะนึง แต่พอเขาหมุนเสร็จเราดันลืมหมุนสะงั้น... แล้วก็สอบเสร็จพอดี...
พอหลังจากเรียนพละเสร็จ เราไปคลายสติตัวเอง
แล้วเราก็ตัดสินใจว่าคาบดนตรีต่อไป เราจะร้องเพลงบอกความในใจเขา
พอถึงคาบดนตรีที่เรารอคอยแล้ว
ไอเราก็ตื่นเต้นตัวสั่นมากว่าจะเป็นยังไง
แถมตอนก่อนเราร้อง เขาได้ออกไปร้องก่อนด้วย
พอถึงตาเราปึบ เราก็พูดผ่านไมค์ไปว่า "ถึงผมจะร้องเพลงไม่เป็น แต่ผมก็อยากร้องเพลงนี้ให้กับคนๆนึง ที่ทำให้โลกดูสดใสเวลาเขายิ้ม" ตอนนั้นเราก็แทบจะไม่กล้าหันสายตาไปที่เขาเลย เราก็ร้องไปเรื่อยๆ ระหว่างนั้นเพื่อนในห้องก็ถามแทบตลอดเลยว่า "ร้องให้ใครอ่ะ?" จนเราร้องจบ เลยตัดสินใจพูดไปว่า "ฝากถึงคนนั้นนะ ว่า... ขอบคุณที่มาเป็นคู่เต้นให้เรานะ"
พอพูดจบเรามองไปที่เขา
เขาก็แบบดูช็อคมาก แล้วเราก็ขอครูออกมาจากห้องแล้วไปถ่ายงานให้โรงเรียนต่อเลย จนเหลือคาบสุดท้ายที่ยังไงก็ต้องเข้าเรียนแล้ว ทำใจนานมากว่าจะเข้าดีมั้ย แต่ก็กลัวจะโดนจดว่าโดดเรียน
เลยต้องทำใจเขาเรียน เข้าไปไม่กี่วิเท่านั้นแหละ เพื่อนแทบแซวกันหมดเลย
สัปดาห์ต่อมาวันนั้นเราคิดไว้ว่าจะไปคุยเรื่องของวันนั้นกับเขาหน่อย เรารอตอนเลิกเรียนรอคนให้คนเหลือน้อยๆ แต่วันนั้นเขาเหมือนจะกลับกับเพื่อน แล้วก็เขากำลังเดินไปละ เราก็ตัดสินใจวิ่งไปหาเลย(วิ่งจริงๆเลยนะ) แล้วก็เรียกเขา เขาก็หันมาเราก็บอกไปว่าขอคุยด้วยหน่อย แต่... เพื่อนเขาก็เหมือนมาดึงตัวเขาไปแล้วบอกประมาณว่าเขาต้องกลับแล้ว เราก็ยืนงงเลย แล้วก็ค่อนข้างหัวเสียเลยว่าทำไมเวลาตั้งเยอะไม่ไปคุยกับเขาสักที
พอกลับบ้านไปก็ระบายๆความเครียดๆหน่อย(ร้องเพลง จนแม่ถามเป็นไร?)
จนกำลังจะนอนเขาก็ทักมาว่า "วันนี้ที่จะคุยด้วย มีเรื่องอะไรหรอ" เราก็ตอบไปประมาณว่า "พอดีจะคุยเรื่องวันนั้นนะ ขอโทษนะที่วันนั้นทำเอาเธอช็อคแล้วก็ห้องวุ่นวายไปหมดเลยนะ เราแค่อยากบอกให้เธอรู้เฉยๆ ไม่ได้หวังอะไรหรอกนะ"
"ที่เรามาคุยเรื่องนี้เพราะเรายังอยากเป็นเพื่อนกับเธอต่อ แล้วไม่อยากให้อึดอึดเวลาเจอกันนะ ขอโทษด้วยละกันนะ"
เขาก็ตอบมาว่าไม่เป็นไรๆ แต่ทีนี้เขาบอกมาว่าตอนเราร้องเพลงอ่ะ เขาโทรคุยกับแฟนอยู่แล้วแฟนเขาไม่โอเค...
ถามจริง?!? ใครจะรู้ก่อนว่าโทรคุยอยู่?!?
เขาก็เลยบอกมาประมาณว่า"โอเค อย่าทำแบบนั้นอีกนะ" หลังจากนั้นเราก็เครียดมากว่า ถ้าแฟนเขารู้เรื่องนี้แล้วกลัวจะมีปัญหาหรือทะเลาะกัน เราเลยแทบจะห่างจากเขาตั้งแต่นั้นเลย
แล้วเรื่องที่เราร้องเพลงบอกความในใจอ่ะ มันรั่วไปถึงห้องอื่นด้วย แทบจะเกือบทุกห้องเลยที่รู้
เราก็ยิ่งกังวลเลย กลัวว่าถ้าเรื่องที่หลายคนในโรงเรียนรู้ไปถึงเขา กลัวว่าเขาจะอึดอัดกว่าเดิมอีก
ผ่านไปประมาณ 2-3 สัปดาห์
มีเพื่อนเรามาบอกว่าเขาเลิกกับแฟนแล้ว แต่เราก็ยังไม่ค่อยจะฟังเท่าไหร่ บอกมา 2-3 รอบ
เราเลยไปดู สรุปเขาเลิกกันจริงๆ เราเลยคิดว่า ตัวเราเป็นต้นเหตุรึป่าวที่ทำให้เขากับแฟนเลิกกัน จนตอนนี้พอเจอหน้ากันเหมือนจะยิ่งอึดอัดมากกว่าเดิม
ตอนนี้เราเลยไม่รู้จะทำยังไงต่อดี?
คิดแค่ว่าให้เวลาเป็นตัวเยียวยาเองเดี้ยวก็ดีขึ้นเองแหละ
หรือใครพอจะมีวิธีอื่นบ้างมั้ยครับ?
พูดคุยกับได้เลยนะครับ พูดกันตรงๆได้เลย
เราพร้อมรับฟังและแก้ไขตัวเองหมดเลย