เกด: จ๋า?
ช่า: มีอะไรจะพูดมั้ยคะ?
เกด: ไม่มีค่ะ วันนี้ไม่ใช่วันของเกดค่ะ
ช่า: เดี๋ยวจะหาว่าพี่เดินหนีไปอีก

เกด: พี่อ่ะมีไรจะพูดรึป่าว?
ช่า: พี่มีจะพูดแค่ว่า ถ้าเธอใช้เหตุผล พี่ก็จะใช้เหตุผล แต่ถ้าใช้อารมณ์ เราก็คุยกันด้วยอารมณ์มันก็แบบนี้ค่ะ

เกด: โห ได้ค่ะ งั้นครั้งต่อไปก็ตาเกดแล้วค่ะ
ช่า: ไม่เป็นไรค่ะ แต่จะบอกอีกอย่างนะคะ เวลาตัดเด็กพี่พี่ไม่โวยวาย พี่มีสปิริทพอ เพราะฉะนั้นไม่โวยวายบ้างก็จะดี

เกด: มีใครโวยวายอยู่คะ?
ช่า: ตอนนี้ไม่ไงคะ แต่ที่ก่อนนี้อ่ะ
เกด: แล้วไงคะ ก็มันผ่านไปแล้ว มันคืออารมณ์ช่วงนั้น แต่ตอนนี้ไม่เห็นมีใครโวยวายเลยคะ

ช่า:ก็ดีแล้วค่ะ
เกด: แล้วไงคะ
ช่า: ก็ไม่แล้วไงคะ เดี๋ยวจะหาว่าพี่เดินหนี

เกด: ก็ไปสิ
ช่า: พี่ก็ยังไม่ไปก็ได้นิคะ
เกด:ก็แล้วแต่ค่ะ หรือจะให้เกดโวยวาย
ช่า: แล้วแต่ค่ะ
เกด:วันนี้ไม่ได้รู้สึกอยากโวยวายค่ะ สงครามนี้ก็ดำเนินการต่อไปค่ะ 😒

งั้นพี่ไปแล้วนะคะ 🤭

เขาก็เล่นเกมเหมือนเกดนั้นแหละ จะมาทำตัว อู้ย ชั้นเป็นผู้ดีอย่างนู้นอย่างนี้ ไม่อ่ะ ก็เลวพอๆกับเกดแหละ

เกดก็คงจะดูมีสติขึ้นมาบ้างมาเหมือนกันนะคะ

พี่ช่านี่เมื่อร้ายแล้วเด็ดจริงๆ อย่างว่าแหละโดนทำมาเยอะ อาจจะแค้นป่าว มีเรื่องกันอ่ะ อย่ามายุ่งกับบีนะคะ คือบีเป็นเมนเทอร์ค่ะ ไม่ใช่มอนสะเตอร์ 🫢

อืม บี เอ้ย สับสนนะ ลูกเยอะไปใช่มั้ย 🤔