เราก็รู้จักคนๆนึงและคบกันตอนพศ2558 คบกันตอนเรียนปวช ปวสนี่แหละ
แต่พอจะขึ้นมหาวิทยาลัยก็แยกย้ายกัน ด้วยเหตุผลรักในวัยเด็กแหละ
ไม่เข้าใจกันบ้างก้าวก่ายในชีวิตกันและกันบ้าง ก็เลยเลือกที่จะจบกันไป
แต่ก็จบกันด้วยดีอยู่นะไม่ได้ร้ายแรงแบบรับไม่ได้ ช่วงที่เลิกกันเค้าก็ย้ายไปเรียนที่อื่น
นานๆทีเค้าจะมาเที่ยวแวะกินข้าวร้านอาหารที่เราทำงานอยู่ พอเค้าถามเราว่าชีวิตเป็นไงบ้างช่วงนี้
เรามักจะจุกอกแบบพูดไม่ออก ก็ตอบได้แค่ว่าก็สบายดี ทั้งที่มีเรื่องราวมากมายที่อยากเล่า
อยากระบายให้เค้าฟัง แต่ทำได้แค่เก็บคำพูดไว้ในใจ และเราก็ไม่ได้คิดต่อหรือเจอกันอีกเลย
แต่ยังมีไลน์กันและกันนะ ส่วนโซเชียลอื่นๆไม่มีเลย และเราได้ตัดสินใจทักหาเค้าครั้งล่าสุดตอน2563
ทักเพราะปู่เราเสีย เรารู้สึกว่าปู่เราก็รักแฟนเก่าคนนี้มากพอท่านเสียก็เลยทักบอกเค้า
คุยกันนิดหน่อยเค้าก็เสียใจกับเราด้วย หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้ติดต่อออะไรกัน
จนกระทั่งเราย้ายมาอยู่จังหวัดใกล้ๆที่เค้าทำงานอยู่  เราได้ทักกลับไปหาเค้าในพศ 2568
ทักไปก็ปรึกษาเรื่องงาน เพราะเหมือนเค้าปรึกษาและให้คำแนะนำเราได้ดีที่สุดแล้ว
ตั้งแต่ที่เรารู้จักกันมาเค้าเป็นคนเดียวที่เข้าใจเราที่สุด ปีนี้ก็10ปีพอดีที่รู้จักกันมา
เราเชื่อว่าการที่เราเป็นเพื่อนได้กับแฟนเก่า มันไม่ใช่จะเป็นกันได้กับทุกคน
มันจะมีแค่ไม่กี่คนในชีวิตเราแค่นี้แหละ หรือไม่มีเลยก็ได้นะถ้าเราจบกันแบบไม่สวยตั้งแต่แรก
แค่อยากมาแชร์ความรู้สึกดีๆที่มีแฟนเก่าเป็นเพื่อน แต่ไม่ได้คุยกันเรื่องส่วนตัวของกันและกันและคุยเจาะลึกถึงเรื่องส่วนตัว และไม่ได้อยากย้อนเวลากลับไปคบกันหรอกนะ ต่างคนต่างมีชีวิตและทางเดินชีวิตที่ชัดเจนพอ และไม่คิดจะหวั่นไหวกับคนเก่า แค่อยู่ในสถานะเพื่อน
มีมันก็อุ่นใจกว่าไม่มีนะ แค่อยากมาแชร์ว่าแฟนเก่าก็เป็นเพื่อนกันได้ แต่ไม่ใช่กับทุกคน^^