เมื่อเช้าตรู่นึกอยากกินโตเกียว เลยเดินไปซื้อปากซอย ระหว่างยืนรอลุงคนขายทำให้ เจอน้องผู้หญิง ใส่ชุดนักเรียน เดินมาซื้อข้าวเหนียว 2 ห่อ กับร้านที่ขายพวกปิ้งย่าง และกับข้าวอิสานแบบถุงๆที่แม่ค้าจะตักใส่ถุง มัดเรียงใส่ถาดไว้ ที่ร้านอยู่ติดกัน
ป้าคนขาย บอกน้องว่า วันนี้ยังไม่ได้ขายเลย จะซื้อแค่นี้ ยืนรอก่อน ขอขายคนอื่นก่อน หรือจะไปซื้อร้านอื่นก็ไป
จขกท. ได้ยิน ก็ได้แต่ยืนฟังนิ่งๆ
แม่เด็กที่ยืนซื้อน้ำชงๆ อยู่ร้านถัดๆ ไป เดินมา ถามลูก อ้าวทำไมยังไม่ซื้ออีก เด็กบอกป้ายังไม่ขาย ให้ยืนรอก่อน แม่เด็กเลยเดินไปบอก ขอซื้อข้าวเหนียว 2ห่อ ป้าบอก ยังไม่ได้ประเดิมเลย ซื้อน้อยรอก่อน หรือไปซื้อร้านอื่น แม่เด็กเลยบอก ปกติก็มาซื้อแบบนี้ ให้ลูกเอาไปกินกับไก่ทอด หมูทอด
ป้าคนขายบอก ก็วันอื่น ฉันได้ขายบิลใหญ่ให้คนอื่นก่อนเธอแล้วไง วันนี้ฉันยังไม่ได้ขาย แม่เด็กเริ่มเสียงดัง ใส่อารมณ์บอก ก็นี่ไงลูกค้ามาซื้อแล้วบอกไม่มีคนมาซื้อ ก่อนจะรีบจูงมือลูกเดินหนี
จริงๆตัวเองก็เคยเจอ เหตุการณ์แบบนี้ เมื่อไม่นาน ไปซื้อไก่ย่างครึ่งตัว 90 ไม่ขาย บอกคนแรกขอประเดิม 1ตัว 170
ถามว่ามีเงินไหม มี ซื้อได้ไหม ได้
ให้เงินขอทาน คนเร่ร่อน มากกว่านี้ก็ให้มานับไม่ถ้วน แต่พอเจอเงื่อนไขแบบนี้ บอกเลยไม่ซื้อ ความอยากกินเหลือ 0
ขาเดินกลับ เดินผ่านร้านลูกชิ้น เจอป้ายกระดาษ หนีบคลิปติดกับรถเข็น "ขายขั้นต่ำ 3ไม้ แยกน้ำจิ้ม 5ไม้"
เดินมาเจอ ร้านไส้กรอกอิสาน ติดป้ายเหมือนกัน " ขั้นต่ำ 2 ไม้"
ไหนว่าเศรษฐกิจไม่ดี ค้าขายยาก แต่ทำไมแม่ค้าหลายๆคน ดูไม่ได้อยากขายของ ไม่ได้พยายามจะขายของ หรือรักษาลูกค้ากันไว้เลย
ถ้าลูกค้าบางคน ทั้งเนื้อทั้งตัว เขามีเงินแค่ 20 เขาอยากกินอะไรสักอยาก เพื่อให้มีชีวิต ผ่านวันนี้ไปให้ได้ เงิน 20 ของเขาก็ซื้อ ลูกชิ้นกินไม่ได้ เพราะขายขั้นต่ำ 3ไม้ ซื้อไส้กรอกอิสานก็ไม่ได้ เพราะขั้นต่ำ 2ไม้ 30
ทำไมถึงหมิ่นเงินน้อย หมิ่นลูกค้าตัวเล็กๆ ที่อาจจะจ่ายต่อครั้งไม่มาก แต่ความถี่ที่มาซื้ออาจจะบ่อยมาก
ทำไมถึงยังถึงเคล็ด เชื่อเรื่องประเดิมบ้าบอ ในเมื่อปาก คำพูด อาหารคุณ คือสิ่งที่พิสูจน์ และจับต้องได้ ว่าคุณจะได้เงินหรือไม่ได้เงินลูกค้า แล้วเขาก็มาซื้อ เอาเงินมาให้แล้ว แต่คุณปฏิเสธลูกค้าเอง
คุณคิดเห็นอย่างไร กับการซื้อของ ที่ติดเงื่อนไข ติดความเชื่อ ถือเคล็ด กำหนดขั้นต่ำ มากมายแบบนี้
ปกติจขกท. ชอบเชียร์มวยรอง ชอบสนับสนุน และอุดหนุนผู้ขายรายเล็กๆ อยากให้เขามีงาน มีอาชีพ ได้ดูแลตัวเองและครอบครัว
รู้ว่าหลายๆอย่าง สู้รายใหญ่ไม่ได้ ทั้งสินค้า บริการ แต่พอเจอแบบนี้ ก็แอบเทใจให้ร้านสะดวกซื้อเหมือนกันนะ ซื้อมากซื้อน้อยเขาไม่ว่า ให้แบงค์ 1000 500 ก็ไม่เคยบ่น ไม่เคยชักสีหน้า
เศรษฐกิจดีขนาดที่แม่ค้าเลือกจะขายหรือไม่ขายถ้ายังไม่ได้ประเดิมบิลใหญ่ กำหนดขั้นต่ำต้องซื้อกี่บาทกี่ไม้แล้วเหรอ
ป้าคนขาย บอกน้องว่า วันนี้ยังไม่ได้ขายเลย จะซื้อแค่นี้ ยืนรอก่อน ขอขายคนอื่นก่อน หรือจะไปซื้อร้านอื่นก็ไป
จขกท. ได้ยิน ก็ได้แต่ยืนฟังนิ่งๆ
แม่เด็กที่ยืนซื้อน้ำชงๆ อยู่ร้านถัดๆ ไป เดินมา ถามลูก อ้าวทำไมยังไม่ซื้ออีก เด็กบอกป้ายังไม่ขาย ให้ยืนรอก่อน แม่เด็กเลยเดินไปบอก ขอซื้อข้าวเหนียว 2ห่อ ป้าบอก ยังไม่ได้ประเดิมเลย ซื้อน้อยรอก่อน หรือไปซื้อร้านอื่น แม่เด็กเลยบอก ปกติก็มาซื้อแบบนี้ ให้ลูกเอาไปกินกับไก่ทอด หมูทอด
ป้าคนขายบอก ก็วันอื่น ฉันได้ขายบิลใหญ่ให้คนอื่นก่อนเธอแล้วไง วันนี้ฉันยังไม่ได้ขาย แม่เด็กเริ่มเสียงดัง ใส่อารมณ์บอก ก็นี่ไงลูกค้ามาซื้อแล้วบอกไม่มีคนมาซื้อ ก่อนจะรีบจูงมือลูกเดินหนี
จริงๆตัวเองก็เคยเจอ เหตุการณ์แบบนี้ เมื่อไม่นาน ไปซื้อไก่ย่างครึ่งตัว 90 ไม่ขาย บอกคนแรกขอประเดิม 1ตัว 170
ถามว่ามีเงินไหม มี ซื้อได้ไหม ได้
ให้เงินขอทาน คนเร่ร่อน มากกว่านี้ก็ให้มานับไม่ถ้วน แต่พอเจอเงื่อนไขแบบนี้ บอกเลยไม่ซื้อ ความอยากกินเหลือ 0
ขาเดินกลับ เดินผ่านร้านลูกชิ้น เจอป้ายกระดาษ หนีบคลิปติดกับรถเข็น "ขายขั้นต่ำ 3ไม้ แยกน้ำจิ้ม 5ไม้"
เดินมาเจอ ร้านไส้กรอกอิสาน ติดป้ายเหมือนกัน " ขั้นต่ำ 2 ไม้"
ไหนว่าเศรษฐกิจไม่ดี ค้าขายยาก แต่ทำไมแม่ค้าหลายๆคน ดูไม่ได้อยากขายของ ไม่ได้พยายามจะขายของ หรือรักษาลูกค้ากันไว้เลย
ถ้าลูกค้าบางคน ทั้งเนื้อทั้งตัว เขามีเงินแค่ 20 เขาอยากกินอะไรสักอยาก เพื่อให้มีชีวิต ผ่านวันนี้ไปให้ได้ เงิน 20 ของเขาก็ซื้อ ลูกชิ้นกินไม่ได้ เพราะขายขั้นต่ำ 3ไม้ ซื้อไส้กรอกอิสานก็ไม่ได้ เพราะขั้นต่ำ 2ไม้ 30
ทำไมถึงหมิ่นเงินน้อย หมิ่นลูกค้าตัวเล็กๆ ที่อาจจะจ่ายต่อครั้งไม่มาก แต่ความถี่ที่มาซื้ออาจจะบ่อยมาก
ทำไมถึงยังถึงเคล็ด เชื่อเรื่องประเดิมบ้าบอ ในเมื่อปาก คำพูด อาหารคุณ คือสิ่งที่พิสูจน์ และจับต้องได้ ว่าคุณจะได้เงินหรือไม่ได้เงินลูกค้า แล้วเขาก็มาซื้อ เอาเงินมาให้แล้ว แต่คุณปฏิเสธลูกค้าเอง
คุณคิดเห็นอย่างไร กับการซื้อของ ที่ติดเงื่อนไข ติดความเชื่อ ถือเคล็ด กำหนดขั้นต่ำ มากมายแบบนี้
ปกติจขกท. ชอบเชียร์มวยรอง ชอบสนับสนุน และอุดหนุนผู้ขายรายเล็กๆ อยากให้เขามีงาน มีอาชีพ ได้ดูแลตัวเองและครอบครัว
รู้ว่าหลายๆอย่าง สู้รายใหญ่ไม่ได้ ทั้งสินค้า บริการ แต่พอเจอแบบนี้ ก็แอบเทใจให้ร้านสะดวกซื้อเหมือนกันนะ ซื้อมากซื้อน้อยเขาไม่ว่า ให้แบงค์ 1000 500 ก็ไม่เคยบ่น ไม่เคยชักสีหน้า