บ้านมีลูก 3 คน เดิมทีพอจะเป็นคนเจ้าระเบียบ เนี๊ยบทุกอย่างเวลาจะทำอะไร เวลาใครทำอะไรให้ไม่ถูกใจ พ่อจะใช้คำพูดคำด่าที่แรงๆ จนพี่คนโตย้ายออกไปอยู่ข้างนอกกับแฟน ส่วนแม่ผมทำงานที่ต่างจังหวัด พอแม่กลับมาอยู่บ้าน แม่ก็อยู่กับพ่อไม่ได้ เพราะด้วยนิสัยของพ่อ แม่เลยต้องไปอยู่กับพี่คนโต ส่วนพี่คนกลางเดิมทีก็อยู่บ้านด้วยกัน แต่พี่คนกลางกับแฟนมีอาชีพเสริมคือขายของด้วยและทำงานประจำไปด้วย สุดท้ายพี่คนกลางก็ตัดสินใจย้ายออกเพราะพ่อด่าให้ว่าของที่ขายมันทำให้บ้านรก จนเหลือผมคนสุดท้อง ที่ผ่านมาผมอยู่กับพ่อมาโดยตลอด เพราะทุกคนในบ้านไปทำงานต่างจังหวัดหมด เลยจะเป็นผมที่ผ่านมารับแรงกดดันมาโดยตลอด โดนพ่อด่าให้เวลาเมา เวลาเขาเครียดเรื่องงานเขาก็จะกินเหล้าแล้วโมโหด่าใส่ผม จนวันนึงพี่คนโตเสียชีวิตเลยทำให้แม่ต้องกลับมาอยู่บ้าน ส่วนผมเคยย้ายออกไปอยู่ข้างนอกเพราะโดนพ่อด่าแรงๆ แรงชนิดที่ว่าคนอื่นคงไม่ด่าขนาดนี้ มันบั่นทอนจิตใจผมมาก เลยทำให้ผมย้ายออก แต่สุดท้ายผมก็ย้ายกลับเข้ามาบ้านแบบเดิม เพราะพ่อบอกไม่มีคนอยู่กับเขาแล้วผมก็สงสารแม่ด้วย ผมย้ายเข้าย้ายออกบ้านออกประมาณ 3 ครั้ง จนครั้งพี่ ผมมีความคิดจะย้ายออกอีก เพราะตอนนี้มีแฟนผมมาอยู่ด้วย ปัญตอนนี้ก็คือบ้านผมเป็นบ้านสองชั้น ซึ่งข้างบนเป็นไม้ข้างล่างเป็นปูน ห้องผมจะอยู่ชั้น 2 ซึ่งบ้านก็มีอายุประมาณ 30+ ปี มันก็ทรุดโทรมตามกาลเวลา ปลวกขึ้นข้าง พ่อผมก็จะชอบเข้ามาในห้องผมเพื่อมาดูปลวก ซึ่งผมรู้สึกว่ามันไม่ส่วนตัว พอผมบอกว่าจะจ้างคนมากำจัดปลวก เขาก็ไม่ยอมบอกว่ามันแพง เขาอยากให้ผมเคลียห้องผมให้มันว่างและโล่งเพื่อที่เขาจะได้สอดส่องดุว่ามีปลวกขึ้นบ้านไหม แต่ห้องผมมันเล็กขนาดแค่ 2*6เมตร  ไหนจะเสื้อทั้งผมและแฟน และของที่เก็บมาจากหอเดิมมันเลยทำให้ห้องมันแคบ ซึ่งผมก็พยายามจัดห้องให้เขาได้มีพื้นที่ในการสอดส่องดูปลวกของเขา แต่พอผมจัดพื้นที่ให้เขาแล้ว มันก็ยังไม่เป็นที่พอใจของเขา เขาถึงขั้นไปเปิดดูตามลิ้นชักที่ผมเก็บของ ว่าผมเก็บอะไรบ้าง แล้วบอกให้ผมเคลียของทิ้งออก พอผมบอกงั้นขอย้ายออกเพื่อความสบายใจของทั้งสองฝ่าย ผมก็จะได้สบายใจที่พ่อไม่ต้องมานั่งพูดกับผมเรื่อยๆ ว่าปลวกขึ้นบ้านแล้วๆ เขาก็ไม่อยากให้ผมย้ายออก บอกว่ามีผมแล้วยังมีคนช่วยคิดเพราะตอนนี้แม่ผมกำลังป่วยซึ่งอยู่ในขั้นตอนตรวจหาโรค ซึ่งแม่ผมอาจจะเป็นมะ...ก็ได้ พอผมขอสร้างบ้านใหม่ เขาก็พูดในทำนองเหมือนไม่อยากให้ผมสร้างใหม่ เวลาผมพูดว่าจะสร้างบ้านใหม่ เขาจะชอบพูดถึงเรื่องอดีต ที่เขาเก็บเงินทำบ้านด้วยน้ำพักน้ำแรงของเขา จนตอนนี้ผมไม่รู้จำต้องทำยังไง  (เหตุผลที่ผมยังอยู่ตอนนี้ เพราะแม่คำเดียวเลยครับ ผมเป็นห่วงแม่ แต่แม่ผมผู้ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังจะเป็นโรคอะไร ก็ได้แต่บอกผมว่า ออกไปอยู่ข้างนอกเลยลูก คับที่อยู่ได้คับใจอยู่ยาก)



** อัพเดทสถานะการณ์ล่าสุดครับ

หลังจากที่มีปากเสียงกัน ผมเลือกที่จะไม่รับสายพ่อผมอีก เขาก็โทรไปหาพี่ผม ให้พี่บอกผมให้รับโทรศัพท์เขา แล้วเขาก็ไปหาพี่ผมที่ร้าน ก็น่าจะไประบายให้พี่ผมฟัง แล้วบอกพี่ผมว่าไม่อยากให้ผมออกจากบ้าน แต่ถ้าผมจะออกจริงๆ เขาจะเป็นคนไปเอง (หนีไปบวช)  ซึ่งหนึ่งในเหตุผลที่ผมกลับมาครั้งที่ 2 เพราะพ่อบอกผมให้กลับมาอยู่บ้านดูแลแม่ เขาจะไปบวช จากวันนั้น
จนถึงวันนี้ก็เป็นเวลา 4 ปีแล้วครับพ่อก็ยังไม่ได้ไป เพราะผมเคยพูดกับเขาว่า ผมไม่อยากให้เขาไปบวช ผมอยากให้เขาอยู่บ้านด้วยกันกับผมเพราะพ่ออายุมากแล้ว ผมแค่อยากให้พ่อปรับเปลี่ยนความคิด ไม่อยากให้ยึดติดกับอดีต ไม่เอาตัวเองเป็นจุดศูนย์กลาง แล้วใช้ตัวเองตัดสินคนอื่น ผมอยากให้พ่อมีความสุขกับชีวิตที่เหลืออยู่ครับ ตอนนี้ใครทำอะไรให้ก็ไม่ถูกใจ ขนาดพี่ผมจะไปซื้อข้าวมาให้กิน ก่อนไปพี่ผมก็ถามแล้วว่าพ่ออยากกินอะไร เขาก็บอกพี่ผมว่าอะไรก็ได้ พี่ผมเลยไปซื้อผัดไทที่เขาชอบกิน พอซื้อมาให้เขาก็บอกว่าซื้อมาทำไม ทำไมไม่ซื้อพวกเกี๊ยวน้ำมาให้กิน ปวดฟัน เคี้ยวๆไม่ได้ พี่ผมก็ถึงกับไม่โอเคเลยครับ มันรู้สคกว่ามันบั่นทอนจิตใจมันมาก จนตอนนี้ ทั้งแม่ ผม แล้วก็พี่ ไม่มีใครโอเคกับสิ่งที่พ่อกำลังเป็นอยู่เลยครับ