เราตั้งกระทู้นี้เพื่อเป็นกำลังใจกับคนขยันทำงาน มีความตั้งใจสร้างฐานะด้วยความพากเพียร ยาวหน่อยนะคะ
แต่ก่อนบ้านเราฐานะกลางๆ ออกไปทางล่าง เพราะเงินเดือนราชการสมัยก่อนน้อยตอนเราเกิดน่าจะได้สองพันกว่า
พ่อแม่เราพื้นฐานที่บ้านก็คนจนเลย รับราชการในยุคนั้นก็ถือว่าดีมากแล้ว อย่างน้อยไม่อดอยากแน่ๆ มีบ้านให้อยู่
แต่ที่จะฝันว่าจะร่ำรวยไม่มีเลย พ่อแม่เราทำตัวจนมาก เรียกว่าผ่านความลำบากมาหมดจนกว่าภารโรงในมหาลัย
แต่ลูกคิดแตกต่างกันนะ คงเพราะสังคมเพื่อน การศึกษา เริ่มจากพี่เราคนโตเค้าเรียนเก่ง เพื่อนฐานะดีไม่ถึงกับรวย
พอเข้ามหาลัยก็มีเพื่อนรวย คนเราก็ต้องมีความทะเยอทะยานเนอะ ความคิดเค้าก็อยากจะรวยเป็นธรรมดา แค่ตอน
เรียนก็ทะเลาะกับแม่เราแล้ว แม่อยากให้รับราชการเป็นธรรมดาล่ะ เค้าวางไว้ว่าถ้าเข้าหมอไม่ได้ก็ให้เรียนพยาบาล
แต่พี่เราเลือกเองจบมาทำเอกชน ตอนแรกเค้าก็ไม่ชอบหรอกแต่พี่เราเก่งรายได้สูงแบบบริษัทคู่แข่งแย่งตัวกันทำงาน
ได้ 5 ปีก็ลาออก ผ่อนคอนโดมีเงินเก็บเกือบ 2 ล้าน อายุ25 จบตรี20 ยุคนั้นสอบเทียบได้ ออกมาไปเมืองนอกต่อโท
มาถึงเราบ้างตามกันมาติดๆ เรามาเรียนกรุงเทพตอน 15 ได้เจอสังคมใหม่ๆ ของพี่เรานี่ก็แตกต่างกับที่บ้านแล้วนะ
บ้านเราแม้จะอยู่ในสังคมลูกอาจารย์ แต่ในต่างจังหวัดยุคเราไม่ได้ร่ำรวยกันมากแค่ชนชั้นกลางมีรวยไม่กี่คนหรอก
เพื่อนพี่เราถือว่าฐานะดีขึ้นมีขับรถล้านกว่าไปนอกกันบ้าง แต่สังคมเรานี่ฉีกไปเลย มีแต่ลูกคนรวยของประเทศแบบ
มีคนขับเบนซ์ s500 คันละ 10 ล้าน ขับรถสปอร์ตกันว่าเล่น บางคนนี่ใส่นาฬิกาแพงกว่าราคาบ้านเราอีกมีลูกคนดัง
ลูกนักการเมือง นักธุรกิจและเหล่าข้าราชการระดับสูงของประเทศ เราเคยเจอครอบครัวอดีตนายกตอนเด็กด้วย 55
การมาเจอสังคมที่แตกต่างกับตัวเองมันมี 2 ด้าน บางคนก็น้อยเนื้อต่ำใจตัวเอง ทำไมเราเกิดมาจนไม่มีสมบัติเหมือน
เพื่อนการใช้ชีวิตมันก็แตกต่างกันทุกอย่าง ต้องบอกว่าเพื่อนเรามีทั้งดีและไม่ดีคนที่บูลลี่คนจนก็มีนะดูถูกมันทุกอย่าง
เหยียดคนจน อยู่ที่การเลี้ยงดูและนิสัยใจคอ แต่คนที่ดีสวยเก่งจะไม่ค่อยเป็น อิอิ ก็ช่างเค้าเถอะเราเองไม่ได้น้อยเนื้อ
ต่ำใจที่เกิดมาจนเลยนะ เรากลับสนุกกับชีวิตมากกว่าเหมือนได้มาผจญภัย และก็คิดอยู่ว่าทำไงถึงจะรวยแบบเขาบ้าง
ช่วงนั้นก็ขยันเรียนคบเพื่อนใฝ่ดี เวลาเพื่อนเราเล่าธุรกิจของที่บ้านหรือพูดถึงพี่น้องที่เรียนต่างประเทศเราชอบฟังนะ
มันเปิดประสบการณ์ใหม่ๆที่เราไม่เคยรู้ ตอนนั้นเริ่มรู้ตัวว่าเราชอบอะไรศิวิไลซ์ แต่ไม่ใช่ในทางลบนะ หมายถึงเรามี
ความทะเยอทะยานที่จะทำด้วยตัวเองในแบบที่ถูกต้อง มันน่าจะสนุกถ้าเราร่ำรวยขึ้นมาได้ การใช้ชีวิตมันเลยท้าทาย
เราลองทำแทบทุกอย่าง เปิดโอกาสตัวเองได้เรียนรู้ ได้รู้จักคนมากมาย ก็ฟังและศึกษาจากเค้า ชีวิตเราจะไม่เหมือน
วัยรุ่นทั่วไปที่มีแฟนไปเที่ยวกับแฟน อันนี้ไม่มีเลยมีคนมาจีบนะรวยด้วยแต่เราคิดว่ามันไม่ใช่เวลา ถ้าไม่อ่านหนังสือ
เรียนพิเศษเราก็หาเงินเป็นแบบนี้จนเรียนจบ พอจบมาคนอื่นคิดว่าเราจะมีแฟน 55 เปล่าเรายิ่งคิดถึงอนาคตมากขึ้น
คราวนี้หาเงินเต็มพิกัดและก็เรียนต่อด้วย วัย 20 เรี่ยวแรงมากเหมือนม้าพยศ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นทำงานประจำกัน
สมัยก่อนทางเลือกมันไม่ได้เยอะ ถ้าที่บ้านไม่ได้รวยมีธุรกิจก็ต้องทำงานประจำกันทั้งนั้น มุมมองชีวิตเพื่อนและพ่อแม่
เราไม่แตกต่างสอบงานหรือไปสมัครงานให้ได้ แต่เพราะความอยากรวยของเราที่คิดอะไรไม่เหมือนชาวบ้านส่วนหนึ่ง
ช่วงเรียนเราได้ลองทำงานมาพอสมควร แม้รายได้ยังไม่มากแต่ก็เยอะกว่างานประจำนะ ทำไมเราไม่ลองบริหารหรือ
หางานที่รายได้มันสูงขึ้นล่ะ เราคิดแล้วก็ทำเลยใครเตือนก็ดื้อด้วยนะ สมัยนั้นเพื่อนเราไม่มีใครรับได้มีแต่เพื่อนสนิท
ที่รู้จักกันมานานไม่เคยห้ามเราเลยมีแต่เชียร์เค้าเชื่อว่าเราทำได้ เพื่อนเรานี่เก่งเทพกว่าเราเยอะตอนนี้มีชีวิตก็ร่ำรวย
ส่วนหนึ่งของคนที่ประสบความสำเร็จ มันมาจากความเพียรพยายาม ความคิดที่พร้อมจะพัฒนาตัวเอง คิดบวกนั้นล่ะ
คนที่เราเติบโตมาด้วยมันจะมีทั้งคนที่พอมีชีวิตไปวันๆ มีชีวิตดีแต่ไม่ถึงกับร่ำรวยก็คนชั้นกลางของประเทศอันนี้เป็น
ส่วนมากซึ่งไม่ได้ผิดอะไรเลย หาได้พอกินก็ดีมากแล้วเพียงแต่ก็ต้องแลกมากับความเครียดเหนื่อยหน่อยใช้ได้จำกัด
ทำงานจนเกษียณ รุ่นเราได้แค่นี้ก็ดีแล้ว เราเริ่มมาเห็นคนรุ่นใหม่ 30 ที่เค้ามีความสามารถหาเงินได้จากช่องทางอื่น
เราชอบนะ คนที่มีความคิดสร้างสรรค์ มีความพยายาม บางคนขายอาหารตามคอนโดตามบ้านผ่านออนไลน์ได้เงิน
หลายหมื่นถึงแสน เป็นยูทูปเบอร์ อินฟลู เราชอบตามดูเก่งนะ มีบางคนทำร้านกาแฟแล้วก็ถ่ายคลิปลงมีคนตามคนดู
ได้รายได้เป็นแสน เราชอบคนขยันทำมาหากินไม่อยู่นิ่งไม่มัวแต่จมอยู่ในความทุกข์ มัวนั่งน้อยใจเกิดมาแล้วต้องสู้สิ
เราทุกคนสามารถทำชีวิตของเราให้เจริญก้าวหน้าได้ อีกคนที่เราตามก็เชฟกะปอม ชอบในความขยันสร้างสรรค์และ
เป็นคนดี ใครจะคิดกลับมาบ้านทำคลิปแค่นี้จะร่ำรวยได้ คนเราเนอะถ้าขยันสู้และทำเต็มที่ อย่างน้อยก็ไม่อดตายแน่
กว่าจะสำเร็จ เราว่าทุกคนต้องเคยผ่านคำบั่นทอนคำดูถูกมามากมาย เราเองผ่านมาขนาดนี้เจอแบบนับไม่ถ้วนเลยอิอิ
ทั้งจากที่บ้าน พ่อแม่เราสมัยก่อนเค้าไม่เชื่อว่าจะรวยได้ คือชาตินี้ไม่มีทางรวย คนจนมาก่อนทุกอย่างมันมืดมนเอาแค่
พอมีกินมีเงินเดือนแค่นี้ก็บุญหัวแล้ว คำสอนพ่อแม่เราพวกเราจน ปู่ย่าตายายก็ชาวบ้านยากจนไม่มีปัญญาอะไรหรอก
อย่าหวังสูง เค้าก็เป็นห่วงกลัวเราล้มเหมือนคนอื่น คนทำธุรกิจล้มมากกว่าร่ำรวยจริงค่ะแต่ถ้าไม่ลองทำเลยมัวแต่กลัว
เราก็จะยิ่งไม่สำเร็จนะ เราคิดแบบนั้นเริ่มจากทุนเล็กๆ ถ้าผิดก็แก้ไขไปเรื่อยๆจนมีประสบการณ์ผ่านการเรียนรู้คุณก็จะ
เก่งขึ้นและไม่ล้มอีก มีใครสำเร็จแต่ครั้งแรกบ้าง ถ้าคุณไม่หยุดความพยายามมันต้องสำเร็จสักวันล่ะน่า เราเคยเจอนะ
เพื่อนกับญาติที่พูดจาแย่ๆ ว่าเราหัวสูงทำอะไรเกินตัวให้เราอยู่กับชีวิตแบบเดิมมองอะไรล่างๆแบบเค้า เราเลิกคบไป
แล้ว เพราะนอกจากทัศนคติแย่ชีวิตตัวเองก็แย่ต้องมารบกวนเงินเราอีก การเลือกคบคนก็สำคัญ จงเลือกคนที่มีความ
คิดดีพัฒนาตัวเอง คิดสร้างสรรค์มองอะไรที่ก้าวหน้า เราว่าทุกคนรู้นะว่าใครดีควรคบรึเปล่า อย่าเอาตัวเราไปมัวเมา
ในกิเลสไปอยู่ใกล้คนประเภทนี้ อย่าใฝ่ต่ำ ยิ่งเป็นผู้หญิงต้องเลือกสามีถ้าหาดีไม่ได้อย่ามีให้ชีวิตมันตกต่ำ เชื่อเราสิ
แล้วงานประจำไม่ได้แย่อะไรนะ เราไม่ได้ปิดกั้นเพราะหลายคนก็เริ่มสร้างตัวได้จากงานประจำ บางคนมีรายได้สูงก็เอา
เงินไปลงทุนจนร่ำรวย หลายอาชีพก็มีงานเสริมมีรายได้เพิ่มจากทักษะความสามารถ เช่น เป็นครูสอนพิเศษ ทำงานวิจัย
ไปสอนต่างประเทศ เขียนหนังสือขาย เป็นที่ปรึกษา ในแต่ละอาชีพมีช่องทางที่จะเติบโตได้ทั้งนั้น ไม่ใช่ทุกคนที่ถนัดทำ
ธุรกิจคนทำธุรกิจก็ไม่ด้ร่ำรวยกันหมด เราแค่ชอบและถนัดด้านนี้ เรามีคนรู้จักที่เป็นดารานักร้องดังเค้ารวยกว่าเราเยอะ
เคยมาปรึกษาเราก่อนดังด้วยนะ โชคดีมาเจอคนแบบเราที่ให้พลังบวก เพราะคนส่วนมากเลิกทำหวังจนเกือบท้อไปแล้ว
เราโชคดีอีกอย่างที่พ่อแม่เราเค้าเปลี่ยนทัศนคติตามลูก ช่วงที่อายุ 55 ขึ้นพากันไปลุยธุรกิจกันสนุกสนาน เค้าสนับสนุน
และเชื่อเราแล้ว มุมมองเปลี่ยนไปไม่ทำงานประจำก็ไม่เป็นไร ชีวิตเรามีกินสบายขึ้นก็ดีแล้ว ตอนหลังเราพูดอะไรให้ฟัง
เค้าจะไม่ขัดแต่จะยิ้มขำๆ จะสร้างบ้านขาย จะทำรีสอร์ตหรู เออ อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ 55 เราพูดให้ฟังไม่ได้ให้เค้า
ช่วยนะแก่แล้วทำงานเหนื่อยยากมาทั้งชีวิต ในบั้นปลายให้เค้าเสพสุขก็พอ เราไม่ให้มาลำบากด้วยแน่นอน คงกลัว 55
ถ้าอยากรวยจำเป็นต้องคิดบวกให้เป็นก่อนนะ
แต่ก่อนบ้านเราฐานะกลางๆ ออกไปทางล่าง เพราะเงินเดือนราชการสมัยก่อนน้อยตอนเราเกิดน่าจะได้สองพันกว่า
พ่อแม่เราพื้นฐานที่บ้านก็คนจนเลย รับราชการในยุคนั้นก็ถือว่าดีมากแล้ว อย่างน้อยไม่อดอยากแน่ๆ มีบ้านให้อยู่
แต่ที่จะฝันว่าจะร่ำรวยไม่มีเลย พ่อแม่เราทำตัวจนมาก เรียกว่าผ่านความลำบากมาหมดจนกว่าภารโรงในมหาลัย
แต่ลูกคิดแตกต่างกันนะ คงเพราะสังคมเพื่อน การศึกษา เริ่มจากพี่เราคนโตเค้าเรียนเก่ง เพื่อนฐานะดีไม่ถึงกับรวย
พอเข้ามหาลัยก็มีเพื่อนรวย คนเราก็ต้องมีความทะเยอทะยานเนอะ ความคิดเค้าก็อยากจะรวยเป็นธรรมดา แค่ตอน
เรียนก็ทะเลาะกับแม่เราแล้ว แม่อยากให้รับราชการเป็นธรรมดาล่ะ เค้าวางไว้ว่าถ้าเข้าหมอไม่ได้ก็ให้เรียนพยาบาล
แต่พี่เราเลือกเองจบมาทำเอกชน ตอนแรกเค้าก็ไม่ชอบหรอกแต่พี่เราเก่งรายได้สูงแบบบริษัทคู่แข่งแย่งตัวกันทำงาน
ได้ 5 ปีก็ลาออก ผ่อนคอนโดมีเงินเก็บเกือบ 2 ล้าน อายุ25 จบตรี20 ยุคนั้นสอบเทียบได้ ออกมาไปเมืองนอกต่อโท
มาถึงเราบ้างตามกันมาติดๆ เรามาเรียนกรุงเทพตอน 15 ได้เจอสังคมใหม่ๆ ของพี่เรานี่ก็แตกต่างกับที่บ้านแล้วนะ
บ้านเราแม้จะอยู่ในสังคมลูกอาจารย์ แต่ในต่างจังหวัดยุคเราไม่ได้ร่ำรวยกันมากแค่ชนชั้นกลางมีรวยไม่กี่คนหรอก
เพื่อนพี่เราถือว่าฐานะดีขึ้นมีขับรถล้านกว่าไปนอกกันบ้าง แต่สังคมเรานี่ฉีกไปเลย มีแต่ลูกคนรวยของประเทศแบบ
มีคนขับเบนซ์ s500 คันละ 10 ล้าน ขับรถสปอร์ตกันว่าเล่น บางคนนี่ใส่นาฬิกาแพงกว่าราคาบ้านเราอีกมีลูกคนดัง
ลูกนักการเมือง นักธุรกิจและเหล่าข้าราชการระดับสูงของประเทศ เราเคยเจอครอบครัวอดีตนายกตอนเด็กด้วย 55
การมาเจอสังคมที่แตกต่างกับตัวเองมันมี 2 ด้าน บางคนก็น้อยเนื้อต่ำใจตัวเอง ทำไมเราเกิดมาจนไม่มีสมบัติเหมือน
เพื่อนการใช้ชีวิตมันก็แตกต่างกันทุกอย่าง ต้องบอกว่าเพื่อนเรามีทั้งดีและไม่ดีคนที่บูลลี่คนจนก็มีนะดูถูกมันทุกอย่าง
เหยียดคนจน อยู่ที่การเลี้ยงดูและนิสัยใจคอ แต่คนที่ดีสวยเก่งจะไม่ค่อยเป็น อิอิ ก็ช่างเค้าเถอะเราเองไม่ได้น้อยเนื้อ
ต่ำใจที่เกิดมาจนเลยนะ เรากลับสนุกกับชีวิตมากกว่าเหมือนได้มาผจญภัย และก็คิดอยู่ว่าทำไงถึงจะรวยแบบเขาบ้าง
ช่วงนั้นก็ขยันเรียนคบเพื่อนใฝ่ดี เวลาเพื่อนเราเล่าธุรกิจของที่บ้านหรือพูดถึงพี่น้องที่เรียนต่างประเทศเราชอบฟังนะ
มันเปิดประสบการณ์ใหม่ๆที่เราไม่เคยรู้ ตอนนั้นเริ่มรู้ตัวว่าเราชอบอะไรศิวิไลซ์ แต่ไม่ใช่ในทางลบนะ หมายถึงเรามี
ความทะเยอทะยานที่จะทำด้วยตัวเองในแบบที่ถูกต้อง มันน่าจะสนุกถ้าเราร่ำรวยขึ้นมาได้ การใช้ชีวิตมันเลยท้าทาย
เราลองทำแทบทุกอย่าง เปิดโอกาสตัวเองได้เรียนรู้ ได้รู้จักคนมากมาย ก็ฟังและศึกษาจากเค้า ชีวิตเราจะไม่เหมือน
วัยรุ่นทั่วไปที่มีแฟนไปเที่ยวกับแฟน อันนี้ไม่มีเลยมีคนมาจีบนะรวยด้วยแต่เราคิดว่ามันไม่ใช่เวลา ถ้าไม่อ่านหนังสือ
เรียนพิเศษเราก็หาเงินเป็นแบบนี้จนเรียนจบ พอจบมาคนอื่นคิดว่าเราจะมีแฟน 55 เปล่าเรายิ่งคิดถึงอนาคตมากขึ้น
คราวนี้หาเงินเต็มพิกัดและก็เรียนต่อด้วย วัย 20 เรี่ยวแรงมากเหมือนม้าพยศ ในขณะที่เพื่อนคนอื่นทำงานประจำกัน
สมัยก่อนทางเลือกมันไม่ได้เยอะ ถ้าที่บ้านไม่ได้รวยมีธุรกิจก็ต้องทำงานประจำกันทั้งนั้น มุมมองชีวิตเพื่อนและพ่อแม่
เราไม่แตกต่างสอบงานหรือไปสมัครงานให้ได้ แต่เพราะความอยากรวยของเราที่คิดอะไรไม่เหมือนชาวบ้านส่วนหนึ่ง
ช่วงเรียนเราได้ลองทำงานมาพอสมควร แม้รายได้ยังไม่มากแต่ก็เยอะกว่างานประจำนะ ทำไมเราไม่ลองบริหารหรือ
หางานที่รายได้มันสูงขึ้นล่ะ เราคิดแล้วก็ทำเลยใครเตือนก็ดื้อด้วยนะ สมัยนั้นเพื่อนเราไม่มีใครรับได้มีแต่เพื่อนสนิท
ที่รู้จักกันมานานไม่เคยห้ามเราเลยมีแต่เชียร์เค้าเชื่อว่าเราทำได้ เพื่อนเรานี่เก่งเทพกว่าเราเยอะตอนนี้มีชีวิตก็ร่ำรวย
ส่วนหนึ่งของคนที่ประสบความสำเร็จ มันมาจากความเพียรพยายาม ความคิดที่พร้อมจะพัฒนาตัวเอง คิดบวกนั้นล่ะ
คนที่เราเติบโตมาด้วยมันจะมีทั้งคนที่พอมีชีวิตไปวันๆ มีชีวิตดีแต่ไม่ถึงกับร่ำรวยก็คนชั้นกลางของประเทศอันนี้เป็น
ส่วนมากซึ่งไม่ได้ผิดอะไรเลย หาได้พอกินก็ดีมากแล้วเพียงแต่ก็ต้องแลกมากับความเครียดเหนื่อยหน่อยใช้ได้จำกัด
ทำงานจนเกษียณ รุ่นเราได้แค่นี้ก็ดีแล้ว เราเริ่มมาเห็นคนรุ่นใหม่ 30 ที่เค้ามีความสามารถหาเงินได้จากช่องทางอื่น
เราชอบนะ คนที่มีความคิดสร้างสรรค์ มีความพยายาม บางคนขายอาหารตามคอนโดตามบ้านผ่านออนไลน์ได้เงิน
หลายหมื่นถึงแสน เป็นยูทูปเบอร์ อินฟลู เราชอบตามดูเก่งนะ มีบางคนทำร้านกาแฟแล้วก็ถ่ายคลิปลงมีคนตามคนดู
ได้รายได้เป็นแสน เราชอบคนขยันทำมาหากินไม่อยู่นิ่งไม่มัวแต่จมอยู่ในความทุกข์ มัวนั่งน้อยใจเกิดมาแล้วต้องสู้สิ
เราทุกคนสามารถทำชีวิตของเราให้เจริญก้าวหน้าได้ อีกคนที่เราตามก็เชฟกะปอม ชอบในความขยันสร้างสรรค์และ
เป็นคนดี ใครจะคิดกลับมาบ้านทำคลิปแค่นี้จะร่ำรวยได้ คนเราเนอะถ้าขยันสู้และทำเต็มที่ อย่างน้อยก็ไม่อดตายแน่
กว่าจะสำเร็จ เราว่าทุกคนต้องเคยผ่านคำบั่นทอนคำดูถูกมามากมาย เราเองผ่านมาขนาดนี้เจอแบบนับไม่ถ้วนเลยอิอิ
ทั้งจากที่บ้าน พ่อแม่เราสมัยก่อนเค้าไม่เชื่อว่าจะรวยได้ คือชาตินี้ไม่มีทางรวย คนจนมาก่อนทุกอย่างมันมืดมนเอาแค่
พอมีกินมีเงินเดือนแค่นี้ก็บุญหัวแล้ว คำสอนพ่อแม่เราพวกเราจน ปู่ย่าตายายก็ชาวบ้านยากจนไม่มีปัญญาอะไรหรอก
อย่าหวังสูง เค้าก็เป็นห่วงกลัวเราล้มเหมือนคนอื่น คนทำธุรกิจล้มมากกว่าร่ำรวยจริงค่ะแต่ถ้าไม่ลองทำเลยมัวแต่กลัว
เราก็จะยิ่งไม่สำเร็จนะ เราคิดแบบนั้นเริ่มจากทุนเล็กๆ ถ้าผิดก็แก้ไขไปเรื่อยๆจนมีประสบการณ์ผ่านการเรียนรู้คุณก็จะ
เก่งขึ้นและไม่ล้มอีก มีใครสำเร็จแต่ครั้งแรกบ้าง ถ้าคุณไม่หยุดความพยายามมันต้องสำเร็จสักวันล่ะน่า เราเคยเจอนะ
เพื่อนกับญาติที่พูดจาแย่ๆ ว่าเราหัวสูงทำอะไรเกินตัวให้เราอยู่กับชีวิตแบบเดิมมองอะไรล่างๆแบบเค้า เราเลิกคบไป
แล้ว เพราะนอกจากทัศนคติแย่ชีวิตตัวเองก็แย่ต้องมารบกวนเงินเราอีก การเลือกคบคนก็สำคัญ จงเลือกคนที่มีความ
คิดดีพัฒนาตัวเอง คิดสร้างสรรค์มองอะไรที่ก้าวหน้า เราว่าทุกคนรู้นะว่าใครดีควรคบรึเปล่า อย่าเอาตัวเราไปมัวเมา
ในกิเลสไปอยู่ใกล้คนประเภทนี้ อย่าใฝ่ต่ำ ยิ่งเป็นผู้หญิงต้องเลือกสามีถ้าหาดีไม่ได้อย่ามีให้ชีวิตมันตกต่ำ เชื่อเราสิ
แล้วงานประจำไม่ได้แย่อะไรนะ เราไม่ได้ปิดกั้นเพราะหลายคนก็เริ่มสร้างตัวได้จากงานประจำ บางคนมีรายได้สูงก็เอา
เงินไปลงทุนจนร่ำรวย หลายอาชีพก็มีงานเสริมมีรายได้เพิ่มจากทักษะความสามารถ เช่น เป็นครูสอนพิเศษ ทำงานวิจัย
ไปสอนต่างประเทศ เขียนหนังสือขาย เป็นที่ปรึกษา ในแต่ละอาชีพมีช่องทางที่จะเติบโตได้ทั้งนั้น ไม่ใช่ทุกคนที่ถนัดทำ
ธุรกิจคนทำธุรกิจก็ไม่ด้ร่ำรวยกันหมด เราแค่ชอบและถนัดด้านนี้ เรามีคนรู้จักที่เป็นดารานักร้องดังเค้ารวยกว่าเราเยอะ
เคยมาปรึกษาเราก่อนดังด้วยนะ โชคดีมาเจอคนแบบเราที่ให้พลังบวก เพราะคนส่วนมากเลิกทำหวังจนเกือบท้อไปแล้ว
เราโชคดีอีกอย่างที่พ่อแม่เราเค้าเปลี่ยนทัศนคติตามลูก ช่วงที่อายุ 55 ขึ้นพากันไปลุยธุรกิจกันสนุกสนาน เค้าสนับสนุน
และเชื่อเราแล้ว มุมมองเปลี่ยนไปไม่ทำงานประจำก็ไม่เป็นไร ชีวิตเรามีกินสบายขึ้นก็ดีแล้ว ตอนหลังเราพูดอะไรให้ฟัง
เค้าจะไม่ขัดแต่จะยิ้มขำๆ จะสร้างบ้านขาย จะทำรีสอร์ตหรู เออ อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ 55 เราพูดให้ฟังไม่ได้ให้เค้า
ช่วยนะแก่แล้วทำงานเหนื่อยยากมาทั้งชีวิต ในบั้นปลายให้เค้าเสพสุขก็พอ เราไม่ให้มาลำบากด้วยแน่นอน คงกลัว 55