คือเราเป็นคนๆหนึ่งที่เวลามีแฟนแล้วจะรู้สึกโหยหาความรักความสนใจจากแฟนมากเลยค่ะ รักเค้ามาก แต่แฟนคนนี้เค้าเหมือนแสดงออกไม่เก่ง เราอยากให้เค้าแสดงออกว่ามีเราเป็นแฟนโดยที่เราไม่ต้องคอยบอกว่าทำแบบนี้สิ (เหมือนบังคับเค้า)โดยไม่รู้ว่าเค้าฝืนรึเปล่า เพราะเคยมีครั้งนึงถาม“ทำไมไม่ลงรูปเราบ้างล่ะ” คำตอบที่ได้คือ“ก็อยู่ด้วยกันบ่อยจะตาย จะลงทำไม”ตอนนั้นหัวใจเราเหมือนโดนค้อนนับร้อยทุบจัง ๆ ทั้งเสียใจทั้งอายที่ถามแบบนั้นออกไป เราเข้าใจในมุมของเค้านะคะแต่มันก็แอบนอยอยู่ดีบางทีก็อยากใจฟูบ้างอ่ะเนาะ บางทีไปเดินเที่ยวกันเราเห็นคู่อื่นเดินจับมือกันเราก็อยากทำบ้างแต่เค้าเป็นชอบเอามือล้วงกระเป๋าหรือถ้าไม่มีกระเป๋าให้ล้วงเค้าก็ไม่จับมือเราอยู่ดีเราเลยได้แต่ออกตัวเกาะแขนเค้า55555(แต่สักวันคงต้องเป็นฝ่ายรุกเริ่มจับมือเอง)
เราไม่ได้อยู่ด้วยกันแต่บางวันเค้าก็มารับมาส่ง ด้วยความที่2-3วันจะเจอกันครั้ง เราก็อยากได้จุ๊บบ้างไรบ้างทำงานมาก็เหนื่อยอยากจะได้กำลังใจจากแฟนไรงี้ แต่เค้าดันเป็นคนขี้อายไม่กล้าจุ๊บแม้แต่หน้าผากเพราะคนเยอะ ทั้งๆที่ไม่มีคนมีแต่รถที่นานๆทีจะขับผ่าน เค้าคงไม่จอดรถมาดูคนจุ๊บกันหรอก ก็เคยคิดนะจุ๊บไม่ถึง3วิด้วยซ้ำทำให้ไม่ได้เลยหรอ เราขอให้เค้าจุ๊บจนหน้าเราสีถลอกไปหมด ขอกี่ครั้งก็อายทุกครั้งแต่ก็มีความหวังเล็กๆทุกครั้งว่าครั้งนี้เค้าอาจจะจุ๊บเราก็ได้นะ เราไม่เคยว่าหรือท้วงเค้าเลยเวลาเค้าจำวันครบรอบไม่ได้ไม่เคยงอนที่นอนไม่บอกไม่เคยห้ามให้ไปไหนกับเพื่อนเลย เพราะเราเข้าใจ แต่เราดันอยากให้เค้าแสดงความรักมากกว่านี้เราอยากมีความรู้สึกยิ้มแก้มปริที่ได้เห็นเค้าอวดเราบ้างแท็กเราบ้าง นานๆทีก็ได้ ลงในโค้ดเฟรนก็ไม่เป็นอะไรเลย
เอาตรงๆเวลาเห็นแฟนเพื่อนลงรูปเพื่อนบ้างแหละกล่าวถึงกันบ้างแหละ ก็แอบอิจฉาเหมือนกัน มันคงเป็นข้อเสียอย่างนึงของเรา เคยอยากจะคุยตรงๆว่าทำให้เราแบบนี้ไม่ได้หรอ มันก็แปลกๆอ่ะ อารมณ์เหมือนบังคับให้เค้าทำอยู่ดี แต่ก็ได้แต่คิดนะว่าชั่งมันเถอะเค้าก็เป็นแบบนี้ใช่ว่าอย่างอื่นเค้าจะไม่ดี

เราจะทำยังไงไม่ให้ตัวเองรู้สึกแบบนี้ดีคะ เราอยากจะปลงกับความรู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจของตัวเอง เรากลัวจะเสียเค้าไปเพราะความงี่เง่าของตัวเอง