หน้าแรก
คอมมูนิตี้
ห้อง
แท็ก
คลับ
ห้อง
แก้ไขปักหมุด
ดูทั้งหมด
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
แท็ก
แก้ไขปักหมุด
ดูเพิ่มเติม
เกิดข้อผิดพลาดบางอย่าง
ลองใหม่
{room_name}
{name}
{description}
กิจกรรม
แลกพอยต์
อื่นๆ
ตั้งกระทู้
เข้าสู่ระบบ / สมัครสมาชิก
เว็บไซต์ในเครือ
Bloggang
Pantown
PantipMarket
Maggang
ติดตามพันทิป
ดาวน์โหลดได้แล้ววันนี้
เกี่ยวกับเรา
กฎ กติกา และมารยาท
คำแนะนำการโพสต์แสดงความเห็น
นโยบายเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล
สิทธิ์การใช้งานของสมาชิก
ติดต่อทีมงาน Pantip
ติดต่อลงโฆษณา
ร่วมงานกับ Pantip
Download App Pantip
Pantip Certified Developer
พลัดพราก...หรือจากจริง
กระทู้สนทนา
บทกวี
แต่งกลอน
เราไม่ได้ลืมกัน
แค่ใจฉันยังคงคิด
เธอเดินหายจากชีวิต
แต่ความรักยังคงอยู่
สายลมพัดใจบาง
หรือเธอวางใจฉันก่อน
รอยยิ้มยังซ่อนซ้อน
แต่แววตาไม่เหมือนเดิม
เธอบอกเป็นเพียงห่าง
แค่ช่วงทางที่หม่นมัว
แต่คำลาในวันชั่ว
กลับชัดเจนเกินความจำ
หากเป็นเพียงพลัดพราก
ใจคงฝากให้เธอเห็น
แต่หากจากนั้นคือเย็น
ขออย่าเด่นอยู่ในใจ
เจ็บกว่าการหายไป
คือใจยังมีความหวัง
พลัดพรากหรือจากจริง
สุดท้ายก็ไม่มีเธออยู่ดี
'หมิ่นเหม่
03/07/2568 06:59
▼
กำลังโหลดข้อมูล...
▼
แสดงความคิดเห็น
กระทู้ที่คุณอาจสนใจ
ต้นไม้หลังฝน — หัวเราะเยาะเงาแห่งอนาคต
บท 1 — หยดน้ำบนใบไม้หยดน้ำเล็ก ๆ เกาะพราวบนปลายใบมันส่องแสงวับเหมือนอัญมณี แต่ไม่มีค่าพอจะขายฉันหัวเราะกับตัวเอง—ที่เคยไล่ตามเพชรพลอยในวันพรุ่งนี้ทั้งที่ความงามของหยดน้ำตรงหน้า ก็เพียงพอจะ
ท้าวขี้เมี่ยง ดังปึ่ง
เธอหายเศร้าเท่านั้นพอ
แม้ใจเธอ ไม่มี ที่ให้ฉัน ไม่มีวัน ที่ได้ อยู่ในแสง แต่ยังรัก ภักดี มิเปลี่ยนแปลง เป็นลมแรง พัดใต้ปีก ของคนดี วันที่รอย ยิ้มนั้น มันจางหาย ฉันยังอยู่ ข้างกาย มิหน่ายหนี คอยปลอบโยน ดั่งลม พรมฤดี ให้
สมาชิกหมายเลข 1261517
อยากวอนสายลมพัดให้เราจากกันที
เคยเฝ้ารอให้สายลมพัดพาใครเข้ามา. แต่วันนี้อยากช่วยให้สายลมนั้นพัดพาเราออกจากกันที อาจจะเป็นเพียงแค่ความบังเอิญในแรกที่เราสบตา. ทำให้ลมพัดพาให้เรามาใกล้กัน แต่ในวันนี้วันที่ทุกอย่างของเราจบลง ฉันก็ยังค
สมาชิกหมายเลข 2259792
“มหากาพย์แห่งความว่างเปล่า — บทโศกนาฏกรรม”
บทนำ : เงาเหนือจักรวาลท้องฟ้าผืนเดิม กลับกลายเป็นแผ่นกระจกแตกแสงสะท้อน เป็นเศษเสี้ยวที่คมกว่าดาบเมฆไม่เพียงบดบัง — มันรู้จักการฆ่าค่อย ๆ ถมความหวังด้วยฝ้าเข้มและในฝ้า นามฉันกลายเป็นเสียงที่ถูกเพ
ขี้เมี่ยง ชาแนล
อยากลองอ่านประสบการณ์ความรักที่ผิดหวังของทุกท่านดูเผื่อจะยาใจผมได้ ใครมีประสบการณ์อะไรลองมาแบ่งปันกันได้นะครับ
อันนี้แค่การระบายเพื่อความสะบายใจของผม เชิญอ่านเล่นๆได้นะครับ “ฉันเศร้า มันเป็นเพราะเธอกับเขา แม้ฉันจะบอกว่าโอเคแต่ความจริงมันไม่ได้เป็นอย่างนั้น มันเหมือนกับเวลาของฉันหยุดลงไม่ขยับไปไหน ฉันไม่
สมาชิกหมายเลข 8877650
แค่ของเลียนแบบ
https://www.youtube.com/watch?v=g3-oobdNTI0 อาจเป็นเพียงลมพัดเบาๆ ให้เธอคลายร้อนแล้วก็ไป อาจเป็นต้นไม้ให้เธอใช้ บังแดดเอาไว้แล้วเธอก็จาก แค่อยากให้เธอยิ้มเรื่อยไป ไม่อยากจะเห็นแม้น้ำตา ต้องการเมื่อไ
สมาชิกหมายเลข 6635940
คำสอนชีวิต จนทบทวนตัวเองในสิ่งที่ทำไว้กับคนอื่น อย่าไปโทษคนอื่นถ้าตัวเองเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
การบล็อกคือการปิดตา ไม่ใช่การปิดปัญหา การไม่ให้อภัยคือการกอดหนามไว้แนบอก คนพิการและคนจนไม่ได้ด้อยกว่าใคร พวกเขาแค่มีรอยแผลคนละแบบกับเรา คนที่รีบบล็อกเหมือนคนรีบปิดหน้าต่างหนีลม ทั้งที่บางทีลมนั้นแค่พั
สมาชิกหมายเลข 8158016
นิยาย. แฟนตาซี เรื่อง.... ต่างภพ หัวใจเดียวกัน
ตอนที่ 1/100 : รอยแยกแห่งชะตา เสียงพายุฝนกระหน่ำกระจกหน้าต่างห้องทดลองยามค่ำคืน เมธัสนั่งก้มหน้ากับกองสมการบนโต๊ะยาว ไฟสีนวลสะท้อนบนใบหน้าอิดโรย แต่ในดวงตายังคงมีประกายแห่งความฝัน — ความเชื่อว่
สมาชิกหมายเลข 9047460
ใกล้กันแค่ไหนถึงจะเรียกว่ารัก??
หญิงสาวเดินทางจากบ้านที่ไกลโพ้นสุดขอบสายตาจะมองเห็น ทิ้งถนนที่คุ้นเคย ทิ้งกลิ่นลมยามเช้าที่อบอุ่น มายืนอยู่ในเมืองแปลก เพียงเพราะเชื่อในคำว่ารักของใครบางคน อีกฝ่ายยิ้มอย่างอ่อนโยน เวลาพูดก็มักจะเติม
สมาชิกหมายเลข 7560834
บันทึกฝันที่ 404 ตอนที่ 13 บันทึกหมายเลข 205
ความมืดหนาทึบโอบล้อมร่างของเขาอีกครั้ง ห้องไม้เก่า ๆ ส่งกลิ่นอับชื้นเหม็นสาบจนแทบคลุ้งไปทั่วจมูก ทุกลมหายใจคือการฝืนทน เสียงไม้ลั่นเอี๊ยดอ๊าดทุกครั้งที่เขาขยับกายเหมือนคุกที่คอยตอกย้ำว่า— เขาไม่
Madame Dero
อ่านกระทู้อื่นที่พูดคุยเกี่ยวกับ
บทกวี
แต่งกลอน
บนสุด
ล่างสุด
อ่านเฉพาะข้อความเจ้าของกระทู้
หน้า:
หน้า
จาก
แชร์ :
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน
อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่
ยอมรับ
พลัดพราก...หรือจากจริง
เราไม่ได้ลืมกัน
แค่ใจฉันยังคงคิด
เธอเดินหายจากชีวิต
แต่ความรักยังคงอยู่
สายลมพัดใจบาง
หรือเธอวางใจฉันก่อน
รอยยิ้มยังซ่อนซ้อน
แต่แววตาไม่เหมือนเดิม
เธอบอกเป็นเพียงห่าง
แค่ช่วงทางที่หม่นมัว
แต่คำลาในวันชั่ว
กลับชัดเจนเกินความจำ
หากเป็นเพียงพลัดพราก
ใจคงฝากให้เธอเห็น
แต่หากจากนั้นคือเย็น
ขออย่าเด่นอยู่ในใจ
เจ็บกว่าการหายไป
คือใจยังมีความหวัง
พลัดพรากหรือจากจริง
สุดท้ายก็ไม่มีเธออยู่ดี
'หมิ่นเหม่
03/07/2568 06:59