สวัสดีค่ะ วันนี้เราจะมาเล่าความฝันที่พึ่งฝันเมื่อกี้สดๆร้อนๆเลยค่ะ เวลาประมาณตี 2 เกือบครึ่ง
เราจำช่วงแรกๆของความฝันไม่ค่อยได้แล้วค่ะ แต่เหมือนเรื่องจะประมาณว่าเราอยู่ในตึกที่น่าจะมี 11 ชั้น แต่ตอนนั้นเราอยู่ที่ชั้น 8 แล้วเกิดแผ่นดินไหว (ซึ่งจริงๆแล้วแผ่นดินไหวอันนั้นไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติ แต่มีคนทำให้ตึกสั่น)
ตอนนั้นเรากลัวมากค่ะแต่ว่าเราก็ต้องการวิ่งขึ้นไปเอาของอยู่ดี เพราะว่าของเราอยู่ชั้น 11 ค่ะ เราก็วิ่งขึ้นบันได ระหว่างทางก็ผ่านคนอื่นๆแล้วก็บอกให้เขาลงบันได ไม่ให้ใช้ลิฟท์ แล้วเราก็วิ่งไปเจอเด็กผู้ชายคนนึงอายุประมาณ 1 ขวบ กำลังน่ารักเลย เราจำไม่ได้ว่าพ่อแม่เด็กไปไหน แต่เหมือนจะไม่อยู่แล้ว เราก็เลยอุ้มเด็กคนนั้นวิ่งขึ้นไปด้วย เพราะตรงนั้นไม่มีใครให้ฝากเด็กได้เลย ทุกคนต่างวิ่งเอาชีวิตรอด
ทีนี้เราก็เลยอุ้มเด็กวิ่งขึ้นบันไดจนไปถึงชั้น 10 เราก็เจอกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง ที่อายุน้อยกว่าเราน่าจะ 1-3 ปี เพราะตอนนี้เราก็อายุ 19-20 แล้วเหมือนน้องๆเขากำลังจะลงลิฟท์ แต่เราก็เตือนบอกว่าไม่ให้ลง แล้วให้ลงบันไดแทน ทีนี้น้องเขาก็เลยเชื่อแล้วก็ถามเราว่าจะขึ้นไปไหน ทำไมไม่ลง เราก็เลยบอกว่าต้องขึ้นไปเอาของ น้องเขาก็เลยอาสารับฝากเด็กผู้ชายที่เราอุ้มมาตอนแรก เราก็เลยฝากน้องเขาไป แล้วก็บอกให้น้องเขาลงไปรอกันข้างล่าง แล้วเราจะรีบขึ้นไปเอาของรีบตามลงไป แล้วน้องเขาก็ตกลง
เราก็เลยวิ่งขึ้นไปชั้น 11 คนเดียว พอขึ้นไปถึง ตอนนั้นเพื่อนๆเราทุกคน (ซึ่งในความจริงแล้วเหมือนเราไม่ได้รู้จักคนพวกนั้นทุกคน คุ้นหน้าแค่บางคน แต่ในฝันเราเรียกคนพวกนั้นว่าเพื่อน) ตอนนั้นทุกคนกำลังจะออกจากห้อง พอเห็นเราวิ่งสวนเข้าไปก็มีแค่บางคนที่ถามว่าเราขึ้นมาทำไม ก็เลยบอกว่ามาเอาของ แต่บางคน (น่าจะ 2 คน) ก็ไม่สนใจเราเลย วิ่งเข้าลิฟท์อย่างเร็ว แล้วอยู่ดีๆลิฟท์ก็ค้าง 2 คนที่วิ่งเข้าไปก็เลยติดอยู่ในลิฟท์
แต่ตอนนั้นเราไม่มีเวลามาสนใจอะไรแล้ว เพราะเราฝากเด็กไว้กับคนอื่น เราก็เลยบอกให้เพื่อนคนที่เหลือวิ่งลงบันได คนที่อยู่ในลิฟท์ถ้าตึกไม่ถล่มเดี๋ยวค่อยช่วย มันอาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่ถ้าช่วยกันอยู่ตรงนั้นก็จะตายกันหมด ในฝันเราคิดแบบนั้น ที่นี้เราก็วิ่งลงไปจนอยู่ที่ชั้น 8 ที่น่าจะเป็นชั้นเริ่มต้นของความฝันของเรา แล้วเราก็เจอกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มเดิมกำลังอุ้มเด็กที่เราฝากอยู่แล้วจะลงบันได ที่นี้พอเจอกันก็เลยตกลงว่าจะไปพร้อมกัน แล้วก็พากันลงไปโดยที่วัยรุ่นผู้ชายในนั้นอุ้มเด็กแล้วบอกว่าจะอุ้มเอง เราก็โอเคเพราะน้องก็คงเห็นว่าเราถือของพะรุงพะรัง (ซึ่งภายหลังของพวกนั้นที่เราถือมาหายไปไหนไม่รู้)
ที่นี้เราก็เลยพากันลงบันไดไปซึ่งไม่แน่ใจว่าอยู่ที่ชั้นไหนแล้ว แล้วอยู่ดีๆตอนที่อยู่ในชั้นใดชั้นหนึ่งก็มีคนทำเครื่องอะไรไม่รู้ระเบิด ซึ่งภายหลังมาพบว่าเครื่องนั้นเป็นเครื่องตรวจจับคาร์บอนไดออกไซด์จากมนุษย์ ถ้าเราหายใจออกแล้วอยู่ใกล้เครื่องนั้น มันจะตรวจจับแล้วระเบิด เราก็เลยทำได้แค่หายใจเข้ากันเท่านั้น ซึ่งเป็นเรื่องยากมาก แล้วตรงนั้นไม่ได้มีแค่เรากับกลุ่มวัยรุ่นแล้วก็เด็กผู้ชาย แต่ยังมีคนอีกหลายคนมากๆ แถมคนอื่นๆก็อยู่ใกล้เครื่องนั้นมากด้วย แล้วเหมือนเครื่องนั้นจะระเบิดไป 2-3 เครื่องแล้ว
เราก็เลยหาวิธีโดยที่บอกให้คนอื่นๆหาผ้ามาปิดจมูก เวลาหายใจออกมันจะได้กรองไม่ให้คาร์บอนไดออกไซด์จากตัวเราไปใส่เครื่อง แล้วให้ออกห่างมาจากเครื่องนั้น คนก็เลยทำตาม แล้วตรงนี้แหละที่เราเจอกับคนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ตึกสั่น ไม่ใช่แผ่นดินไหวจริงๆ เป็นผู้ชาย แล้วก็ทำหน้าทำตาดูเจ้าเล่ห์ บอกว่าพวกเราไม่รอดไปจากตรงนี้หรอก ถึงไม่ใช่แผ่นดินไหวจริงๆ แต่เครื่องอันนี้ระเบิดจริงๆ
แต่ทีนี้เราก็ไม่ยอมแพ้ แล้วก็บอกให้ทุกคนเอาผ้าปิดจมูกไว้แล้วก็รีบลงบันไดกันไป แต่ผู้ชายคนนั้นก็ลงไปด้วยโดยที่ไม่ได้ปิดจมูกด้วยซ้ำ ไม่แน่ใจว่าผู้ชายคนนั้นเป็นอะไรตอนแรก แต่พอเราลงไปออกจากตึกได้ ซึ่งไม่ใช่ชั้น 1 เรากับกลุ่มวัยรุ่นพร้อมเด็กผู้ชายวัยประมาณ 1 ขวบ ก็พากันวิ่งออกจากตึกไป อ้อมเข้าไปในป่า แล้วอยู่ดีๆก็มีหมาป่าตัวหนึ่งตามมา ไม่แน่ใจว่าสีเทาหรือสีดำ แต่มันมืดมากแล้วก็มองไม่เห็นลูกกะตาหมาป่าด้วยซ้ำ ยิ่งเราอยู่ในป่าก็ยิ่งมืด มีแค่แสงจันทร์ เพราะตอนนั้นเป็นกลางคืน
เด็กที่อุ้มเด็กผู้ชายวิ่งนำหน้า แล้วก็เด็กวัยรุ่นผู้หญิงวิ่งตามๆกันไป แล้วเราเป็นคนปิดท้าย หมาป่าตัวนั้นก็โฉบไปโฉบมาเหมือนจะให้ใครคนนึงแตกแถวให้ได้ แต่อยู่ดีๆมันก็หายไปเหมือนยอมแพ้ สักพักมันก็ไปโผล่ข้างหน้าสุดได้ไงไม่รู้ แล้วเราก็เอาฝาชีมาจากไหนไม่รู้เขวี้ยงใส่มัน แล้วก็บอกให้เด็กคนอื่นเขวี้ยงตาม ที่นี่หมาป่าตัวนั้นก็กลายร่างเป็นผู้ชายบนตึก เราก็งงเลย แต่ในความฝันเราก็เหมือนรู้ตัวว่าเราฝันนะ รู้สึกว่าในฝันเราคิดว่ามันแฟนตาซีด้วย
โอเคกลับมา แล้วผู้ชายคนนั้นก็เหมือนจะพูดอะไรกับพวกเราสักอย่าง เป็นเชิงทำให้พวกเราเสียขวัญ แต่เราก็ฮึดสู้ เหมือนตอนนั้นเรารู้สึกว่ารักเด็กผู้ชายอายุประมาณ 1 ขวบคนนั้นมากเหมือนลูกแท้ๆ เราคิดว่าเอาลูกเขามาดูแลแล้วก็ต้องดูแลให้สุด ไหนจะเด็กวัยรุ่นกลุ่มนี้อีก น้องๆเขาคงคิดว่าเราพึ่งพาได้ เราก็เลยไม่สนใจผู้ชายคนนั้น แล้วก็พาน้องๆวิ่งออกไปจนไปเจอแสงไฟ
ตรงนั้นเป็นลานกว้างๆเป็นเหมือนดาดฟ้า ทั้งๆที่เราคิดว่าป่านี้น่าจะอยู่ที่ชั้น 1 แล้วแต่นี่ก็ยังเป็นดาดฟ้าของตึกอีกตึกนึงอยู่ดี ตอนนั้นก็งงมาก อย่างกับอยู่ฉงชิ่ง ชั้น 1 ของอีกตึกเป็นดาดฟ้าของอีกตึก ที่นี้อยู่ๆก็เกิดเหตุการณ์มีเด็กอายุประมาณ 1-2 ขวบเหมือนคนที่อยู่กับเรา อยู่ๆก็เดินไปตรงขอบดาดฟ้าและกำลังจะตกลงไป แล้วเหมือนพ่อของเด็กคนนั้นน่าจะไว 30-40 up ก็วิ่งไปคว้าตัวลูกให้ลูกอยู่บนตัวเองแล้วตัวเองก็เอาหลังหงายลง แล้วก็ร่วงลงไปจากตึกพร้อมเด็ก คนเป็นแม่ก็กรี๊ด ตอนนั้นทุกคนสติแตกมากคิดว่าน่าจะตายทั้งคู่ แต่ว่าเด็กยังรอดอยู่บนตัวพ่อที่ตายแล้ว
เอาจริงๆก็สะเทือนขวัญทั้งในฝันและชีวิตจริง แต่ที่นี้ก็ไม่รู้ยังไงเราก็พาเด็กกลุ่มเดิมวิ่งออกไปทางหน้าประตูทางเข้า ซึ่งมันต้องลงไปผ่านจุดที่ผู้ชายคนนั้นตกลงไป พอเราลงไปถึงกันก็เหมือนมีคนมาเอาตัวเด็กไปแล้ว แต่ศพผู้ชายคนนั้นยังอยู่
น้องผู้ชายที่อุ้มเด็กที่เราพามาก็เดินนำหน้า เราก็เลยบอกว่าให้น้องปิดตาไว้ แต่ไม่รู้ทำไมน้องผู้หญิงที่เดินตามหลังเราปิดตาเราแทน ส่วนเราก็ได้ปิดตาเด็กผู้ชาย 1 ขวบข้างหน้าแทน แล้วเราก็บอกว่าไม่ให้น้องผู้หญิงคนนั้นปิดตาเราให้ปิดตาตัวเองไปซะ แต่ก็เหมือนว่าเด็กวัยรุ่นกลุ่มนี้จะสื่อสารกับเราไม่รู้เรื่องไม่ยอมปิดตาเด็กเล็กแต่มาปิดตาเราแทน เราก็งงไปสิ แต่สุดท้ายเราก็เดินกันไปจนผ่านจุดนั้น แล้วก็เรากับวัยรุ่นผู้หญิงคนที่ปิดตาเรา ก็เลยอาสาออกไปดูหน้าประตูว่าใช่ทางออกไหม แล้วเราก็ให้ผู้ชายที่อุ้มเด็กเล็กกับวัยรุ่นผู้หญิงอีกคนนึงรออยู่ตรงทางที่ออกมา
พอเรากับวัยรุ่นผู้หญิงวิ่งไปถึงหน้าประตูก็ปรากฏว่าไปเจอต้นไม้ใหญ่ที่เราบอกว่ามันไม่ใช่ต้นไทร ส่วนน้องผู้หญิงก็บอกว่าจริงๆมันควรจะเป็นต้นไทร แต่ทำไมมันเป็นต้นแพ (ซึ่งในชีวิตจริงเราไม่รู้ว่าต้นแพรหน้าตาเป็นไง) เราก็เลยเออ-ออไปกับน้องว่ามันต้องเป็นต้นไทร มันต้องไม่ใช่ต้นแพแบบนี้สิ ทั้งเราทั้งน้องก็งงตอนนี้เราอยู่ที่หน้าประตูที่เหมือนประตูทางเข้าหน้าวัด ที่มันโค้งๆใหญ่ๆแล้วไม่มีอะไรปิด ประตูแบบนั้นแหละ
แล้วหน้าประตู ก็มีบ้านหลังหนึ่งหน้าตาเหมือนบ้านเรือนไทยภาคเหนือ ซึ่งเราก็พูดออกมาว่าอันนี้ไม่ใช่บ้านหลังนี้ไม่ได้อยู่ทางเข้า เราน่าจะมาทางอีกฝั่งนึง เพราะเหมือนที่ๆตึ้กนี้ตั้งอยู่จะมีทางเข้า 2 ฝั่ง (ซึ่งเรารู้ได้ไงก็ไม่รู้เพราะตอนเริ่มฝันมาเราก็อยู่ที่ชั้น 8 แล้ว) ที่นี้เพราะพวกเราพูดว่าไม่ใช่อยู่ๆก็มีฝนเหมือนเริ่มตก ฟ้าเริ่มแลบเริ่มร้องเสียงดัง น้องผู้หญิงคนนั้นอยู่ฝั่งนอกรั้วส่วนเราอยู่ฝั่งในรั้ว (ได้ไงไม่รู้ อาจจะเพราะว่าน้องเดินไปดูหน้าบ้านหลังนั้น)
เราก็เลยบอกให้น้องรีบเข้ามาเพราะตอนนั้นฝนตกเหมือนพายุเข้าแล้ว ที่นี้พวกเราก็รีบวิ่งเข้าไปอยู่ๆจากสถานที่ที่มันโล่งๆก็เหมือนมีโดมใหญ่ๆเข้ามา แล้วเราก็ดูที่เสาค้ำโดมนั้น เสาค้ำมีรูปปั้นพญาครุฑ 2 รูปปั้น (ใช้หน่วยไม่ถูก) แล้วก็รูปปั้นพญานาค 2 รูปปั้นเหมือนกัน เสานี้มันมี 4 ฝั่ง รูปปั้นสี่ทิศก็เลยเป็นพญาครุฑสลับกับพญานาค แต่พอฝนตกลงมาอยู่ดีๆพญานาคหนึ่งในนั้นก็มีชีวิตขึ้นมา หลังจากที่เราเรียกให้น้องคนนั้นดูรูปปั้นพญาครุฑ
ที่นี้พอพญานาคมีชีวิตขึ้นมาเราก็ตกใจมากเป็นพญานาคที่ใหญ่มาก เหมือนตัวเป็นสีขาวแต่ว่ามีความเป็นสีฟ้าเรืองแสงด้วย ก็น่าจะเป็นพญานาคสีฟ้าละมั้ง อยู่ดีๆท่านก็เลื้อยจนไปอยู่ตรงกลางของโดม ซึ่งเป็นลานกว้างๆ ที่นี้ท่านก็พูดกับเราตรงๆเลยว่าขอพรสิ ขอได้แค่ข้อเดียวนะ แล้วทีนี้ก็มีคนอื่นๆที่อยู่แถวๆนั้นอยากจะขอพรด้วยเหมือนกัน ท่านก็เลยหันไปบอกคนพวกนั้นว่า ก็แย่งกันสิ พรนี้มีแค่ข้อเดียว เหมือนจะให้คนลุกขึ้นมาเข่นฆ่ากันแปลกๆ
ทีนี้เราก็คิดในใจว่า เราน่าจะเป็นตัวเอกของฝันเรื่องนี้ เราน่าจะได้ขอพรแล้วก็พาทุกคนรอดสิ เพราะพรที่เราจะขอก็คือขอให้เรารอดไปด้วยกัน แต่พรที่ทุกคนจะขอคือ ขอเงิน ขอทอง ขอโชคลาภ พญานาคท่านก็มองหน้าเรา
ส่วนเราก็คิดว่าเราจะขอให้รอดไปด้วยกัน เพราะเรารู้สึกรักเด็กผู้ชาย 1 ขวบคนนั้น อยากให้น้องรอดไปกับเรา เพราะเรารักน้องเหมือนลูกได้ไงไม่รู้ ก็เหมือนพญานาคท่านจะรู้ว่าเราคิดอะไร แต่ท่านก็จะให้เราแย่งพรกับคนอื่นๆอยู่ดี ทั้งที่ตอนแรกท่านจะให้เรา ที่นี้ยังไม่ทันได้ทำอะไร เราก็ตื่นจากฝันประมาณตี 2 กว่าๆ
ตื่นมาเราก็งงงวยแล้วก็หาทำนายฝันใน google แต่ก็อดใจไม่ไหวมาเขียนกระทู้ดีกว่า เพราะมีความอยากรู้อยากเห็นเยอะเหมือนกัน คือเราเล่นกระทู้ไม่เป็นเราอาจจะแท็กผิด ต้องขออภัยด้วยนะคะ ใครที่มีความรู้เรื่องนี้ก็สามารถมาพูดคุยกันได้นะคะ
เผื่อว่าใครงง กลุ่มที่วิ่งออกมาจากตึกด้วยกันมีเรา เด็กผู้ชาย 1 ขวบที่ถูกอุ้ม วัยรุ่นผู้ชาย 1 คน แล้วก็วัยรุ่นผู้หญิง 2 คน ส่วนเพื่อนๆเราที่วิ่งลงบันไดตามมาก็ไม่รู้หายไปไหนแล้ว คนที่อยู่ในลิฟท์ก็ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง ส่วนคนอื่นๆก็ตามที่เล่าไปเลยค่ะ
ฝันว่าแผ่นดินไหว + อุ้มเด็กผู้ชายประมาณ 1 ขวบ ขึ้น-ลงบันได + หมาป่าวิ่ไล่ + ฝนตกเหมือนพายุเข้า + พญานาคสีฟ้ามาบอกให้ขอพร
เราจำช่วงแรกๆของความฝันไม่ค่อยได้แล้วค่ะ แต่เหมือนเรื่องจะประมาณว่าเราอยู่ในตึกที่น่าจะมี 11 ชั้น แต่ตอนนั้นเราอยู่ที่ชั้น 8 แล้วเกิดแผ่นดินไหว (ซึ่งจริงๆแล้วแผ่นดินไหวอันนั้นไม่ได้เกิดขึ้นตามธรรมชาติ แต่มีคนทำให้ตึกสั่น)
ตอนนั้นเรากลัวมากค่ะแต่ว่าเราก็ต้องการวิ่งขึ้นไปเอาของอยู่ดี เพราะว่าของเราอยู่ชั้น 11 ค่ะ เราก็วิ่งขึ้นบันได ระหว่างทางก็ผ่านคนอื่นๆแล้วก็บอกให้เขาลงบันได ไม่ให้ใช้ลิฟท์ แล้วเราก็วิ่งไปเจอเด็กผู้ชายคนนึงอายุประมาณ 1 ขวบ กำลังน่ารักเลย เราจำไม่ได้ว่าพ่อแม่เด็กไปไหน แต่เหมือนจะไม่อยู่แล้ว เราก็เลยอุ้มเด็กคนนั้นวิ่งขึ้นไปด้วย เพราะตรงนั้นไม่มีใครให้ฝากเด็กได้เลย ทุกคนต่างวิ่งเอาชีวิตรอด
ทีนี้เราก็เลยอุ้มเด็กวิ่งขึ้นบันไดจนไปถึงชั้น 10 เราก็เจอกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มหนึ่ง ที่อายุน้อยกว่าเราน่าจะ 1-3 ปี เพราะตอนนี้เราก็อายุ 19-20 แล้วเหมือนน้องๆเขากำลังจะลงลิฟท์ แต่เราก็เตือนบอกว่าไม่ให้ลง แล้วให้ลงบันไดแทน ทีนี้น้องเขาก็เลยเชื่อแล้วก็ถามเราว่าจะขึ้นไปไหน ทำไมไม่ลง เราก็เลยบอกว่าต้องขึ้นไปเอาของ น้องเขาก็เลยอาสารับฝากเด็กผู้ชายที่เราอุ้มมาตอนแรก เราก็เลยฝากน้องเขาไป แล้วก็บอกให้น้องเขาลงไปรอกันข้างล่าง แล้วเราจะรีบขึ้นไปเอาของรีบตามลงไป แล้วน้องเขาก็ตกลง
เราก็เลยวิ่งขึ้นไปชั้น 11 คนเดียว พอขึ้นไปถึง ตอนนั้นเพื่อนๆเราทุกคน (ซึ่งในความจริงแล้วเหมือนเราไม่ได้รู้จักคนพวกนั้นทุกคน คุ้นหน้าแค่บางคน แต่ในฝันเราเรียกคนพวกนั้นว่าเพื่อน) ตอนนั้นทุกคนกำลังจะออกจากห้อง พอเห็นเราวิ่งสวนเข้าไปก็มีแค่บางคนที่ถามว่าเราขึ้นมาทำไม ก็เลยบอกว่ามาเอาของ แต่บางคน (น่าจะ 2 คน) ก็ไม่สนใจเราเลย วิ่งเข้าลิฟท์อย่างเร็ว แล้วอยู่ดีๆลิฟท์ก็ค้าง 2 คนที่วิ่งเข้าไปก็เลยติดอยู่ในลิฟท์
แต่ตอนนั้นเราไม่มีเวลามาสนใจอะไรแล้ว เพราะเราฝากเด็กไว้กับคนอื่น เราก็เลยบอกให้เพื่อนคนที่เหลือวิ่งลงบันได คนที่อยู่ในลิฟท์ถ้าตึกไม่ถล่มเดี๋ยวค่อยช่วย มันอาจจะดูเห็นแก่ตัว แต่ถ้าช่วยกันอยู่ตรงนั้นก็จะตายกันหมด ในฝันเราคิดแบบนั้น ที่นี้เราก็วิ่งลงไปจนอยู่ที่ชั้น 8 ที่น่าจะเป็นชั้นเริ่มต้นของความฝันของเรา แล้วเราก็เจอกลุ่มวัยรุ่นกลุ่มเดิมกำลังอุ้มเด็กที่เราฝากอยู่แล้วจะลงบันได ที่นี้พอเจอกันก็เลยตกลงว่าจะไปพร้อมกัน แล้วก็พากันลงไปโดยที่วัยรุ่นผู้ชายในนั้นอุ้มเด็กแล้วบอกว่าจะอุ้มเอง เราก็โอเคเพราะน้องก็คงเห็นว่าเราถือของพะรุงพะรัง (ซึ่งภายหลังของพวกนั้นที่เราถือมาหายไปไหนไม่รู้)
ที่นี้เราก็เลยพากันลงบันไดไปซึ่งไม่แน่ใจว่าอยู่ที่ชั้นไหนแล้ว แล้วอยู่ดีๆตอนที่อยู่ในชั้นใดชั้นหนึ่งก็มีคนทำเครื่องอะไรไม่รู้ระเบิด ซึ่งภายหลังมาพบว่าเครื่องนั้นเป็นเครื่องตรวจจับคาร์บอนไดออกไซด์จากมนุษย์ ถ้าเราหายใจออกแล้วอยู่ใกล้เครื่องนั้น มันจะตรวจจับแล้วระเบิด เราก็เลยทำได้แค่หายใจเข้ากันเท่านั้น ซึ่งเป็นเรื่องยากมาก แล้วตรงนั้นไม่ได้มีแค่เรากับกลุ่มวัยรุ่นแล้วก็เด็กผู้ชาย แต่ยังมีคนอีกหลายคนมากๆ แถมคนอื่นๆก็อยู่ใกล้เครื่องนั้นมากด้วย แล้วเหมือนเครื่องนั้นจะระเบิดไป 2-3 เครื่องแล้ว
เราก็เลยหาวิธีโดยที่บอกให้คนอื่นๆหาผ้ามาปิดจมูก เวลาหายใจออกมันจะได้กรองไม่ให้คาร์บอนไดออกไซด์จากตัวเราไปใส่เครื่อง แล้วให้ออกห่างมาจากเครื่องนั้น คนก็เลยทำตาม แล้วตรงนี้แหละที่เราเจอกับคนที่เป็นต้นเหตุที่ทำให้ตึกสั่น ไม่ใช่แผ่นดินไหวจริงๆ เป็นผู้ชาย แล้วก็ทำหน้าทำตาดูเจ้าเล่ห์ บอกว่าพวกเราไม่รอดไปจากตรงนี้หรอก ถึงไม่ใช่แผ่นดินไหวจริงๆ แต่เครื่องอันนี้ระเบิดจริงๆ
แต่ทีนี้เราก็ไม่ยอมแพ้ แล้วก็บอกให้ทุกคนเอาผ้าปิดจมูกไว้แล้วก็รีบลงบันไดกันไป แต่ผู้ชายคนนั้นก็ลงไปด้วยโดยที่ไม่ได้ปิดจมูกด้วยซ้ำ ไม่แน่ใจว่าผู้ชายคนนั้นเป็นอะไรตอนแรก แต่พอเราลงไปออกจากตึกได้ ซึ่งไม่ใช่ชั้น 1 เรากับกลุ่มวัยรุ่นพร้อมเด็กผู้ชายวัยประมาณ 1 ขวบ ก็พากันวิ่งออกจากตึกไป อ้อมเข้าไปในป่า แล้วอยู่ดีๆก็มีหมาป่าตัวหนึ่งตามมา ไม่แน่ใจว่าสีเทาหรือสีดำ แต่มันมืดมากแล้วก็มองไม่เห็นลูกกะตาหมาป่าด้วยซ้ำ ยิ่งเราอยู่ในป่าก็ยิ่งมืด มีแค่แสงจันทร์ เพราะตอนนั้นเป็นกลางคืน
เด็กที่อุ้มเด็กผู้ชายวิ่งนำหน้า แล้วก็เด็กวัยรุ่นผู้หญิงวิ่งตามๆกันไป แล้วเราเป็นคนปิดท้าย หมาป่าตัวนั้นก็โฉบไปโฉบมาเหมือนจะให้ใครคนนึงแตกแถวให้ได้ แต่อยู่ดีๆมันก็หายไปเหมือนยอมแพ้ สักพักมันก็ไปโผล่ข้างหน้าสุดได้ไงไม่รู้ แล้วเราก็เอาฝาชีมาจากไหนไม่รู้เขวี้ยงใส่มัน แล้วก็บอกให้เด็กคนอื่นเขวี้ยงตาม ที่นี่หมาป่าตัวนั้นก็กลายร่างเป็นผู้ชายบนตึก เราก็งงเลย แต่ในความฝันเราก็เหมือนรู้ตัวว่าเราฝันนะ รู้สึกว่าในฝันเราคิดว่ามันแฟนตาซีด้วย
โอเคกลับมา แล้วผู้ชายคนนั้นก็เหมือนจะพูดอะไรกับพวกเราสักอย่าง เป็นเชิงทำให้พวกเราเสียขวัญ แต่เราก็ฮึดสู้ เหมือนตอนนั้นเรารู้สึกว่ารักเด็กผู้ชายอายุประมาณ 1 ขวบคนนั้นมากเหมือนลูกแท้ๆ เราคิดว่าเอาลูกเขามาดูแลแล้วก็ต้องดูแลให้สุด ไหนจะเด็กวัยรุ่นกลุ่มนี้อีก น้องๆเขาคงคิดว่าเราพึ่งพาได้ เราก็เลยไม่สนใจผู้ชายคนนั้น แล้วก็พาน้องๆวิ่งออกไปจนไปเจอแสงไฟ
ตรงนั้นเป็นลานกว้างๆเป็นเหมือนดาดฟ้า ทั้งๆที่เราคิดว่าป่านี้น่าจะอยู่ที่ชั้น 1 แล้วแต่นี่ก็ยังเป็นดาดฟ้าของตึกอีกตึกนึงอยู่ดี ตอนนั้นก็งงมาก อย่างกับอยู่ฉงชิ่ง ชั้น 1 ของอีกตึกเป็นดาดฟ้าของอีกตึก ที่นี้อยู่ๆก็เกิดเหตุการณ์มีเด็กอายุประมาณ 1-2 ขวบเหมือนคนที่อยู่กับเรา อยู่ๆก็เดินไปตรงขอบดาดฟ้าและกำลังจะตกลงไป แล้วเหมือนพ่อของเด็กคนนั้นน่าจะไว 30-40 up ก็วิ่งไปคว้าตัวลูกให้ลูกอยู่บนตัวเองแล้วตัวเองก็เอาหลังหงายลง แล้วก็ร่วงลงไปจากตึกพร้อมเด็ก คนเป็นแม่ก็กรี๊ด ตอนนั้นทุกคนสติแตกมากคิดว่าน่าจะตายทั้งคู่ แต่ว่าเด็กยังรอดอยู่บนตัวพ่อที่ตายแล้ว
เอาจริงๆก็สะเทือนขวัญทั้งในฝันและชีวิตจริง แต่ที่นี้ก็ไม่รู้ยังไงเราก็พาเด็กกลุ่มเดิมวิ่งออกไปทางหน้าประตูทางเข้า ซึ่งมันต้องลงไปผ่านจุดที่ผู้ชายคนนั้นตกลงไป พอเราลงไปถึงกันก็เหมือนมีคนมาเอาตัวเด็กไปแล้ว แต่ศพผู้ชายคนนั้นยังอยู่
น้องผู้ชายที่อุ้มเด็กที่เราพามาก็เดินนำหน้า เราก็เลยบอกว่าให้น้องปิดตาไว้ แต่ไม่รู้ทำไมน้องผู้หญิงที่เดินตามหลังเราปิดตาเราแทน ส่วนเราก็ได้ปิดตาเด็กผู้ชาย 1 ขวบข้างหน้าแทน แล้วเราก็บอกว่าไม่ให้น้องผู้หญิงคนนั้นปิดตาเราให้ปิดตาตัวเองไปซะ แต่ก็เหมือนว่าเด็กวัยรุ่นกลุ่มนี้จะสื่อสารกับเราไม่รู้เรื่องไม่ยอมปิดตาเด็กเล็กแต่มาปิดตาเราแทน เราก็งงไปสิ แต่สุดท้ายเราก็เดินกันไปจนผ่านจุดนั้น แล้วก็เรากับวัยรุ่นผู้หญิงคนที่ปิดตาเรา ก็เลยอาสาออกไปดูหน้าประตูว่าใช่ทางออกไหม แล้วเราก็ให้ผู้ชายที่อุ้มเด็กเล็กกับวัยรุ่นผู้หญิงอีกคนนึงรออยู่ตรงทางที่ออกมา
พอเรากับวัยรุ่นผู้หญิงวิ่งไปถึงหน้าประตูก็ปรากฏว่าไปเจอต้นไม้ใหญ่ที่เราบอกว่ามันไม่ใช่ต้นไทร ส่วนน้องผู้หญิงก็บอกว่าจริงๆมันควรจะเป็นต้นไทร แต่ทำไมมันเป็นต้นแพ (ซึ่งในชีวิตจริงเราไม่รู้ว่าต้นแพรหน้าตาเป็นไง) เราก็เลยเออ-ออไปกับน้องว่ามันต้องเป็นต้นไทร มันต้องไม่ใช่ต้นแพแบบนี้สิ ทั้งเราทั้งน้องก็งงตอนนี้เราอยู่ที่หน้าประตูที่เหมือนประตูทางเข้าหน้าวัด ที่มันโค้งๆใหญ่ๆแล้วไม่มีอะไรปิด ประตูแบบนั้นแหละ
แล้วหน้าประตู ก็มีบ้านหลังหนึ่งหน้าตาเหมือนบ้านเรือนไทยภาคเหนือ ซึ่งเราก็พูดออกมาว่าอันนี้ไม่ใช่บ้านหลังนี้ไม่ได้อยู่ทางเข้า เราน่าจะมาทางอีกฝั่งนึง เพราะเหมือนที่ๆตึ้กนี้ตั้งอยู่จะมีทางเข้า 2 ฝั่ง (ซึ่งเรารู้ได้ไงก็ไม่รู้เพราะตอนเริ่มฝันมาเราก็อยู่ที่ชั้น 8 แล้ว) ที่นี้เพราะพวกเราพูดว่าไม่ใช่อยู่ๆก็มีฝนเหมือนเริ่มตก ฟ้าเริ่มแลบเริ่มร้องเสียงดัง น้องผู้หญิงคนนั้นอยู่ฝั่งนอกรั้วส่วนเราอยู่ฝั่งในรั้ว (ได้ไงไม่รู้ อาจจะเพราะว่าน้องเดินไปดูหน้าบ้านหลังนั้น)
เราก็เลยบอกให้น้องรีบเข้ามาเพราะตอนนั้นฝนตกเหมือนพายุเข้าแล้ว ที่นี้พวกเราก็รีบวิ่งเข้าไปอยู่ๆจากสถานที่ที่มันโล่งๆก็เหมือนมีโดมใหญ่ๆเข้ามา แล้วเราก็ดูที่เสาค้ำโดมนั้น เสาค้ำมีรูปปั้นพญาครุฑ 2 รูปปั้น (ใช้หน่วยไม่ถูก) แล้วก็รูปปั้นพญานาค 2 รูปปั้นเหมือนกัน เสานี้มันมี 4 ฝั่ง รูปปั้นสี่ทิศก็เลยเป็นพญาครุฑสลับกับพญานาค แต่พอฝนตกลงมาอยู่ดีๆพญานาคหนึ่งในนั้นก็มีชีวิตขึ้นมา หลังจากที่เราเรียกให้น้องคนนั้นดูรูปปั้นพญาครุฑ
ที่นี้พอพญานาคมีชีวิตขึ้นมาเราก็ตกใจมากเป็นพญานาคที่ใหญ่มาก เหมือนตัวเป็นสีขาวแต่ว่ามีความเป็นสีฟ้าเรืองแสงด้วย ก็น่าจะเป็นพญานาคสีฟ้าละมั้ง อยู่ดีๆท่านก็เลื้อยจนไปอยู่ตรงกลางของโดม ซึ่งเป็นลานกว้างๆ ที่นี้ท่านก็พูดกับเราตรงๆเลยว่าขอพรสิ ขอได้แค่ข้อเดียวนะ แล้วทีนี้ก็มีคนอื่นๆที่อยู่แถวๆนั้นอยากจะขอพรด้วยเหมือนกัน ท่านก็เลยหันไปบอกคนพวกนั้นว่า ก็แย่งกันสิ พรนี้มีแค่ข้อเดียว เหมือนจะให้คนลุกขึ้นมาเข่นฆ่ากันแปลกๆ
ทีนี้เราก็คิดในใจว่า เราน่าจะเป็นตัวเอกของฝันเรื่องนี้ เราน่าจะได้ขอพรแล้วก็พาทุกคนรอดสิ เพราะพรที่เราจะขอก็คือขอให้เรารอดไปด้วยกัน แต่พรที่ทุกคนจะขอคือ ขอเงิน ขอทอง ขอโชคลาภ พญานาคท่านก็มองหน้าเรา
ส่วนเราก็คิดว่าเราจะขอให้รอดไปด้วยกัน เพราะเรารู้สึกรักเด็กผู้ชาย 1 ขวบคนนั้น อยากให้น้องรอดไปกับเรา เพราะเรารักน้องเหมือนลูกได้ไงไม่รู้ ก็เหมือนพญานาคท่านจะรู้ว่าเราคิดอะไร แต่ท่านก็จะให้เราแย่งพรกับคนอื่นๆอยู่ดี ทั้งที่ตอนแรกท่านจะให้เรา ที่นี้ยังไม่ทันได้ทำอะไร เราก็ตื่นจากฝันประมาณตี 2 กว่าๆ
ตื่นมาเราก็งงงวยแล้วก็หาทำนายฝันใน google แต่ก็อดใจไม่ไหวมาเขียนกระทู้ดีกว่า เพราะมีความอยากรู้อยากเห็นเยอะเหมือนกัน คือเราเล่นกระทู้ไม่เป็นเราอาจจะแท็กผิด ต้องขออภัยด้วยนะคะ ใครที่มีความรู้เรื่องนี้ก็สามารถมาพูดคุยกันได้นะคะ
เผื่อว่าใครงง กลุ่มที่วิ่งออกมาจากตึกด้วยกันมีเรา เด็กผู้ชาย 1 ขวบที่ถูกอุ้ม วัยรุ่นผู้ชาย 1 คน แล้วก็วัยรุ่นผู้หญิง 2 คน ส่วนเพื่อนๆเราที่วิ่งลงบันไดตามมาก็ไม่รู้หายไปไหนแล้ว คนที่อยู่ในลิฟท์ก็ไม่รู้ว่าเป็นยังไงบ้าง ส่วนคนอื่นๆก็ตามที่เล่าไปเลยค่ะ