ผมบางเร็วตั้งแต่วัยรุ่น ปมสุดเจ็บปวดใจในการออกไปใช้ชีวิตภายนอก

      เริ่มต้นเมื่อเข้าเรียนมัธยมต้น จากเด็กผู้ชายคนนึงที่ตัดผมสั้นมาตลอด ไม่เคยสังเกตหรือคิดว่าจะมีปัญหากับผมบนหัวตัวเองมาก่อน อย่างมากคือโดนล้อว่าหัวเถิกเหมือนกีบเท้าควาย ซึ่งตอนนั้นด้วยความเป็นเด็กก็ได้แต่ยอมรับสภาพความจริงว่าแนวผมหัวตัวเองมันเป็นแบบนั้นจริงคนเลยล้อกัน

      แต่เมื่ออายุมากขึ้น ช่วงเรียนมัธยมความรุนแรงของการโดนทักและล้อเลียนเรื่องผมบนหัวมันก็เริ่มบ่อยขึ้นมาก เส้นผมก็เริ่มบางขึ้นจริงบวกกับโรงเรียนบังคับตัดผมสั้นยิ่งทวีความชัดของสภาพเส้นผมบนหัวที่ดูบางกว่าคนปกติในวัยเดียวกัน เพื่อน ๆ เริ่มเล่นหัว เช่นมาลูบ มาตบเล่นบ้าง และชอบมาถามว่าหัวล้านหรอ? ทำไมผมเธอดูบางจัง พระอาทิตย์ขึ้นสองดวงบ้าง จนผมรู้สึกหมดความมั่นใจกับการใช้ชีวิตข้างนอก ไม่กล้าไว้ผมยาวตัดสั้นประชดชีวิตไปเลย ในใจผมรู้สึกน้อยใจกับชีวิตตัวเองมาก ผมอยากมีโอกาสไว้ผมยาวตัดทรงผมเท่ ๆ เหมือนเพื่อนผู้ชายคนอื่น ๆ บ้าง อยากดูดีในสายตาคนอื่น ๆ บ้าง พอลองไว้ยาวลมพัดมันก็เปิดดูตลกไปอีก ยิ่งช่วงม.ปลาย ผมโดนเพื่อนล้อเพื่อนแกล้งบ่อยมาก เพื่อนมาขอจับหัว ตบหัวเล่น บอกเห็นแล้วน่าตบ จนขนาดเปิดเพจล้อเลียนทำมีมแกล้งผมโดยตั้งชื่อว่า “ไอ้โล้นซ่า” ยิ่งตอกย้ำว่าหัวผมมีปัญหากับการใช้ชีวิตในสังคมภายนอกจริง ๆ แม้แต่ครูยังทักว่าอายุแค่นี้หัวยังเริ่มล้านมากแล้ว ล้านเร็วมากนะ พ่อแม่หัวล้านรึเปล่า เหมือนจะเป็นห่วงผม แต่การทักกันแบบนี้ผมรู้สึกอายมาก ๆ รู้สึกแย่มาก รู้สึกน้อยใจในโชคชะตาตัวเองมาก ไม่กล้าถ่ายรูปตอนออกแดด เมื่อโดนถ่ายรูปข้างนอกตอนทำกิจกรรมแทบไม่กล้าดูรูป เพราะเพื่อนชอบทักว่ารูปหัวล้านมาก หัวเถิกมาก ชีวิตผมเหมือนมีปมไปแล้วในตอนนั้น 

    เมื่อเข้าสู่มหาวิทยาลัย ผมคบกับแฟนคนนึง ตอนแรกเขาก็ไม่ติดเรื่องที่ผมมีผมบางกว่าคนปกติ ในตอนแรกแฟนผมเป็นคนที่ซัพพอร์ตให้กำลังใจผมมาก ผมเหมือนไม่ได้ขาดความมั่นใจเหมือนก่อนหน้านี้ แต่ผ่านมาสักพัก เขาเริ่มมาจัดทรงผมให้ผมเวลาลมพัดแล้วมันเปิดเห็นความล้าน ผมเริ่มคิดแล้วว่าเขาคงไม่ได้รู้สึกดีที่มีแฟนสภาพแบบผม ผมเริ่มหาผลิตภัณฑ์บำรุงผม ยาบำรุงเส้นผมและหนังศีรษะมาใช้ แต่ผมแอบใช้ เพราะไม่อยากให้แฟนกังวล มันก็ไม่ดีขึ้น สุดท้ายแฟนผมก็ทำตัวเหมือนไม่ชอบที่ผมหัวล้านขึ้น เวลาออกไปข้างนอกแล้วแดดออกลมพัด เขาเริ่มมีอาการอายคนอื่น เริ่มหาหมวกให้ใส่ มันชัดเจนขึ้นกว่าตอนคบใหม่ ๆ จนสุดท้ายเขาก็บอกเลิกผม นี่เป็นอีกเรื่องที่ทวีคูณปมในใจเรื่องหัวล้านของผมให้รู้สึกแย่กับการใช้ชีวิตตัวเองมาก นับแต่นั้นมาผมก็กลัวการออกไปใช้ชีวิตข้างนอก เสพติดการใส่หมวกปิดหัวตลอดเวลา แม้กระทั่งในห้องเรียน ห้องประชุม โดนท้วงให้ถอดออกก็ยิ่งอาย เพื่อนก็ล้อ ไม่ก็ทักเรื่องปัญหาเส้นผมมาเรื่อย ๆ จนผมมาทำงานก็ใส่ตลอดไม่เคยถอดหมวกให้ใครได้เห็นสภาพหัว แม้กระทั่งตอนนอนกับคนอื่นก็ยังใส่หมวกนอน พอมีคนมาชอบผมเขาเห็นตอนใส่หมวกแล้วชอบ แต่พอรู้ว่าทำไมใส่หมวกถอยกลับทุกราย ชอบมีคนบอกว่าถ้าผมหัวไม่ล้านก็เป็นคนหน้าตาดีคนหนึ่ง ผมไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกยังไงออกมา มันอัดอั้นในใจผมมาก เคสผมมันคือหัวเถิก+บางล้าน ทุกวันนี้ผมอยากข่มใจให้ชิน สุดท้ายก็กลัวการออกไปเจอคนข้างนอกโดยไม่ใส่หมวก บางครั้งผมก็ได้ยินคนนินทาผมว่าผมใส่หมวกทำไมตลอดเวลา ผมก็ได้แต่บอกว่าหัวล้านให้มันจบ ๆ แต่ใจผมตอนบอกมันเจ็บช้ำมาก ผมยิ่งไม่กล้าเผชิญหน้ากับคนภายนอก กลัวการถูกทัก ถูกถามเรื่องหัวล้าน เรื่องนี้มันเป็นปมปัญหาในการใช้ชีวิตของผมจริง ๆ มันทำให้ผมไม่กล้าทำอะไร ไม่กล้าเข้าสังคมเลย ไม่รู้ว่าจะยังมีโอกาสได้ใช้ชีวิตมีผมหนา ๆ ได้ตัดทรงผมแบบต่าง ๆ เหมือนผู้ชายช่วงชีวิตวัยรุ่นคนอื่น ๆ ไหม ผมเกิดมาก็ได้ใช้ทรงผมคนที่มีอายุทันทีเลย เพื่อนแม่ยังแซวว่าผมเค้ายังหนากว่า หัวผมล้านนำไปแล้ว ผมเจ็บปวดจริง ๆ กับการใช้ชีวิต ผมทำใจยอมรับสภาพตัวเองยังไม่ได้จริง ๆ เพราะในใจลึก ๆ ผมก็ยังมีฝันอยากมีโอกาสได้ตัดผม อยากเซตผมทรงต่าง ๆ อยากทำงานที่มีบุคลิกภาพดี ๆ ไม่ใช่ทำแต่งานหลังบ้านบ้าง มันตัดโอกาสหลายอย่างในชีวิตผมในเรื่องที่อยากลองทำเยอะมาก ซึ่งภาพลักษณ์ที่ดูบิวตี้สแตนดาร์ดมันมีผลกับสิ่งที่อยากทำจริง ๆ ในการใช้ชีวิตโลกปัจจุบัน