ผมเข้าใจระบบแล้วครับ
เข้าใจว่า KPI บางอย่าง คือเกม
เข้าใจว่าการประเมินผล
ไม่ได้สะท้อนคุณค่าทั้งหมดของคน

เข้าใจว่าระบบงานส่วนใหญ่ ถูกออกแบบให้คนวิ่ง...
ไม่ใช่ให้คนหยุดคิด

แต่ถึงจะเข้าใจ ผมก็ยัง “เลือกจะทำงาน”
ไม่ใช่เพราะกลัวตกระบบ
ไม่ใช่เพราะต้องเอาชีวิตรอด

แต่เพราะผมเชื่อว่า…
ถ้าเข้าใจระบบได้ เราก็เล่นอย่างมีชั้นเชิงได้

บางวันผมอาจยิ้มในห้องประชุม
ทั้งที่ไม่เห็นด้วย
แต่ในใจก็ยังคิดหาทางเปลี่ยนระบบจากข้างใน
ทีละนิด
แบบไม่ฝืนธรรมชาติของเกม

ผมไม่ได้อยากเก่งกว่าใคร
แต่อยากเก่งขึ้นกว่าเมื่อวาน
ในแบบที่ยัง “เป็นผมอยู่”
ขอบคุณระบบที่ทำให้ผมเข้าใจเกม

แต่ยิ่งกว่านั้น…
ผมขอบคุณตัวเอง ที่ไม่ยอมทิ้งหัวใจไว้บนโต๊ะทำงาน

บางคนอาจเลือกจะเดินออกจากระบบ
บางคนยังอยู่
บางคนกำลังเปลี่ยนมันจากข้างใน

แล้วคุณล่ะ…
ตอนนี้คุณ "เข้าใจระบบ" แล้วหรือยัง?
และถ้าเข้าใจ…
คุณยังอยาก “เป็นตัวของตัวเอง” ในระบบนี้อยู่ไหม?

แชร์ประสบการณ์กันนะครับ ขอบคุณมากครับ