ไม่อยากทำแท้ง แต่หาทางออก ตอนนี้ไม่ได้เลย

หนูเครียดมากๆ หาทางออกที่ดีที่สุดไม่ได้ (ณตอนนี้)  #ยุติการตั้งครรภ์
เมื่อวานตรวจพบวาตัวเองท้องค่ะ  แต่เราอยากเล่าเรื่องเริ่มต้นให้ฟังก่อน  ก่อนจะพบว่าตั้งครรภ์ ลูกคนที่สองนี้
เรามีลูกคนแรกกับแฟนที่คบมาร่วม10ปี และมีลูกด้วยกัน1คนปัจจุบัน5ขวบ แต่ด้วยปัญหาของเราและพ่อของลูกจึงได้แยกทางการ เรามีแฟนใหม่และได้อยุ่กินกันเป็นเวลา3เดือน แต่เราเรียนรู้แฟนคนใหม่น้อยไปเช่นกัน (เราไม่มีบ้านหรือที่อยุ่ ณ ตอนที่เลิกกับแฟนเก่าเลยจำเป็นต้องไปอยุ่กับคนใหม่ หลังจากทนอยุ่ด้วยกันไม่ได้เป็นเวลานับเดือน)  แฟนใหม่ซ้อมเราปางตาย (ซี่โครงร้าว ตาบวม ร่างกายช้ำทุกส่วน) แต่คนที่สุดท้ายก็มาช่วยเราก็คือแฟนเก่าที่เราเลิกกันมา  เรายังไม่มีเงินไม่มีงาน งานที่เคยทำก็จำเป็นต้องออก ปัจจุบันก็เลยต้องว่างงานรักษาตัว แต่เราก็กลับมาอยุ่กับพ่อของลูก จนต่างคนก็ต่างปรับกันได้พอสมควร เราก็อยู่กินผัวเมียปกติเพราะตอนที่เราเลือกที่จะรักตัวเองเราเลือกดีแล้วจรืงๆ ตอนที่เลิกกันไปพ่อของลูกก็ปรับเปลี่ยนตัวเองพอสมควรแต่ก็ยังคงมีติดเมาบ้าง แต่ด้วยตัวเราเองก็ยังอยากเจอลูกเราอยุ่เราก็ต้องเลือกแบบนี้และเราก้ไม่ได้ไม่ให้โอกาสคน รักและให้อภัย  เรากลับมาดีกับพ่อของลูก ตั้งแต่กลางๆเดือนพ.ค.จนเดือนนี้วันที่1 ก.ค.เราตรวจว่าเราตั้งครรภ์  เราไม่มั่นใจว่าจริงๆแล้วลูกใครเลย แล้วการที่เรากลับมาเราก็รู้สึกละอายใจกับครอบครัวแฟน ไม่ใช่ว่าจริงๆเราไม่มีที่ไป แต่เราอยากเห็นรอยยิ้มลูกชายเรายิ้มสดใสแบบนี้ เขาพึ่ง5ขวบกำลังเรียนอนุบาล (ลืมบอก ว่าตอนที่เราทำงานและไม่อยู่ บ้านเราทางพี่สาวและแม่เอาไปเลี้ยงและใม่ให้เราคุยและติดต่อลูกเลย บ้านเราครอบครัวเชื้อสายจีนมีพี่น้องหลายคน เราแต่งออกมาใช้ชีวิตตั้งแต่ปี2018 แต่คบกับแฟนมาตั้งแต่2014-15 เราแค่ยังไม่ดีพอเหมือนพี่ๆตามความคาดหวังพ่อแม่ ตัวเราเป็นซึมเศร้าหนัก   ที่บ้านไม่ให้รักษามองว่าหายเองได้แต่กับเราเราทำไม่ได้ ต้องแอบไปหาหมอรับยาเองตลอดแต่พอตอนไม่มีเงืนพอก็ไม่ได้ไปรักษาต่อ เราเป็นตั้งแต่ม.5 จนปัจจุบันปีนี้เราจะอายุ27 ก็ยังไม่หายเพราะรักษาหยุดๆ)  ถ้าหลายคนถามทำไมไม่ป้องกันไม่คุม เราเองก็มีเหตุผลด้วยทางร่างกายด้วยจริงๆเคยหาหมอแล้วเราอาจจะมีลูกเพิ่มไม่ได้แล้ว และตอนที่กินยาคุมก็ลืมเอาไปด้วยตอนไปปฏิบัติธรรม7วันเลยต้องรอให้ประจำเดือนมาใหม่ถึงจะเริ่มกินแผงใหม่ได้ แต่เราจำได้ว่าปจด.เรามีมา2วันตอนปลายๆเมษา หรือต้นพ.ค
แต่เราลืมจรืงๆและไม่คิดว่าจะไม่มาอีกเลย  
ที่เครียดคือพี่สาวแนะนำให้ยุติถ้าอายุไม่ถึง12สัปดาห์ เหตุผลเพราะตัวเรายังเอาไม่รอดลูกคนแรกยังดูได้ไม่ดี ใม่อยากให้เขาเกิดมาลำบาก ใม่อยากให้พ่อแม่หนูเหนื่อยกายใจเพิ่ม เราฝากที่บ้านเลี้ยงจริงแต่ที่เราฝากก็เพราะเราต้องทำงานจริงๆ แต่พอเราตกงานใม่มีเงินให้ที่บ้านเขาก็มองว่าเป็นภาระ พอจะเอาลูกมาเลี้ยงเอง เค้าก้บอกใม่อยากให้หลานลำบาก เราอยากเก็บลูกไว้เราไม่เคยมีความคิดที่จะทำเลย แต่ครอบครัวเราก็เห็นแก่หน้าตาด้วย เราไม่เคยเกลียดที่เค้าจะมีมายเซ็ทแบบนี้แต่เราทำไม่ได้จริงๆ แต่ก็ยังหางาน ยังไม่มีรายได้พอ แฟนเราติดการพนันหนี้เยอะมากๆ เราแยกกระเป๋ากันใช้แถมตอนนี้แฟนยังตกงานอีกต้องหาเงินใช้หนี้อีกมากตรงนี้เราเองก็เครียดจริงๆ เงินจะไปฝากครรถ์ค่ารถตอนนี้ก็ยังไม่มีเลย เราต้องขอข้าวหลวงพี่ที่เป็นเพื่อนกินอยุ่เลยปัจจุบัน แล้วเราแพ้ท้องหนักมาก ทั้งหิวทั้งง่วงทั้งวัน กินที่ก็จะอ้วกทุกรอบที ทำงานได้ไม่ถึงอาทิตก็ทำไม่ไหวไปเป็นภาระคนอื่นอีก ตอนนี้หนูดาวมากๆร้องไห้ทุกวันเลย

หนูยินดีรับฟังความเห็นพี่ๆพันทิป ทั้งด้านบวกและลบนะคะ แต่อย่างน้อยช่วยแนะนำหลายๆด้านให้หนูได้มั้ยคะ คิดอะไรไม่ออกเลยโดนกดดันจากครอบครัว หนูไม่อยากทำผิดพลาดในชีวิตแล้ว