หัวใจสลายที่ปลายฟ้า (6)...เพื่อน

0 อุษากาลทาบถิ่น .. ยามสิ้นฝน เวียนรอบดับมืดหม่นให้ป่นหาย บทเพ-ลาลมล่อง .. วันผ่องพราย เริ่มพร้อมปลายปีกวิหคที่โบกบิน 0 ทานตะวันช้อยช่อ .. ขึ้นรอแดด ที่จะแวดล้อมสู่ .. ไม่รู้สิ้น หอมเกสรเพรียกผชุมปีกภ

ฝนโปรยปรายละอองต้องปลายฟ้า ชะรอยมาพร่ำพรายคล้ายถ้อยฝัน กลิ่นดินหอมลอยล่องกลางจิตพลัน ย้ำคืนวันเหงาเก่ากลับเคล้าคลอ ฟ้าคำรามไกลโพ้นปนเสียงคิด ลมกระซิบเย็นชื้นกลืนใจรอ รอยยิ้มหนึ่งในความหลังยังพะนอ หยด