​ระหว่างทางที่จะไปกินข้าวได้เห็นคลิปหนีบกระดาษอันนึงที่มันบิดเบี้ยวใช้ไม่ได้เหมือนอันปกติ ทำให้ฉุดคิดได้ว่าผิดที่มันที่ไม่สามารถทำหน้าที่ของมันได้ หรือเพราะแตกต่างเลยไม่ถูกทิ้ง
   ความแตกต่าง สิ่งที่บ่งบอกว่าเราเป็นเราไม่ได้เหมือนกันทุกอย่างแต่ด้วยสภาพแวดล้อมและสังคมของมันทำให้มองได้ว่ามันคือ"สิ่งที่ผิดพลาด" ใช่มันก็เหมือนคลิปหนีบกระดาษอันอื่นๆซึ่งมีข้อแตกต่างตรงที่ว่าอันนี้มันบิด มันเบี้ยวไม่เหมือนกับเพื่อนๆของมันจึงถูกมองว่าแตกแยกและไม่มีใครต้องการมัน​
   แน่นอนว่ามีที่ที่เหมาะกับมันอาจจะเป็นในเก๊ะของเก่า ใต้ลิ้นชัก ไม่ก็ในถังขยะสักที่นึงซึ่งก็น่าจะเหมือนกันกับของสิ่งต่างๆที่ลงเอยด้วยเหตุผลเดียวกัน หรือ​ไม่ก็ยังจมอยู่กับตัวเองที่ผิดพลาดรอความหวังลมๆแล้งๆว่าจะมีใครสักคนเห็นค่ามันและเอามันไปใช้อย่างที่มันเป็น