สวัสดีทุกๆท่านค่ะ ขอนอกเรื่องก่อนนะคะ พึ่งได้มีกระทู้เป็นของตัวเองใน Pantip ก็ตอนอายุ 30 แล้ว (อาจจะเรียบเรียงเรื่องได้ไม่ดีพอต้องขออภัยด้วยนะคะ)
"เรื่องที่จะรบกวนขอความเห็นของพี่ๆ คือเรื่องความสัมพันธ์กับแฟนค่ะ " อาจจะยาวไปหน่อยนะคะ แต่ไม่อยากคิดไปเองคนเดียวเลยอยากขอคำปรึกษาค่ะ
เริ่มเรื่องเลย เราอายุห่างกับแฟน 8 ปี แฟนอายุมากกว่าเรา เรากับแฟนคบกันมาเป็นเวลา 2 ปี ก็รักกันปกติ (หรือมีแค่เราที่มากกว่า) ความสัมพันธ์ที่ผ่านๆมาก็ไม่ได้ราบรื่นนัก ก็มีหัวเราะบ้าง ร้องไห้บ้าง ทะเลาะกันบ้างเป็นเรื่องปกติของคู่รัก มีเลิกกันอย่างจริงจัง 1 ครั้ง 2 ครั้งที่บอกห่างกันแต่ไม่กี่วันก็วนกลับมาดีกัน ก็นั่นแหระค่ะ ปัญหาคือ เราความคิดไม่ตรงกันกับแฟน ก็เป็นปัญหาอยู่เรื่อยๆมา แต่ก็ปล่อยผ่านไปทั้งเราและเขาเพื่อเลี่ยงการทะเลาะกัน
เราไม่ได้อยู่ด้วยกันกับแฟนนะคะ จะเจอกันอาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง เฉลี่ยแล้ว เราก็โอเคดี แต่ก็มีบ้างที่น้อยใจ แต่ในมุมแฟนเขาก็มีอะไรที่จะต้องรับผิดชอบต่อครอบครัวแฟนก็จัดสรรเวลาได้ดีและเต็มที่ของเขาค่ะ เราเข้าใจไม่ได้ยกมาเป็นปัญหาอะไร
มาตอนนี้ ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ
แฟนถามมาว่า "เราเคยมองหาคนที่สามารถอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกันทุกวันไหม แบบตื่นเช้ามาเจอหน้ากันทุกวัน ทำอะไรด้วยกัน" เพราะคบกับเขาก็เหมือนคบกันไปวันๆ
คำตอบเรา: เราไม่ได้มองหาคนอื่นแต่มีบ้างที่คิดว่าทำไมคู่เราถึงไม่ได้เหมือนคู่อื่นๆที่เขาได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็ได้แค่คิดไม่เคยยกขึ้นมาพูดกับแฟนนะคะ อย่างที่บอกว่าเข้าใจแฟนด้วยอะไรหลายๆอย่าง (ก็เกิดการเปิดใจคุยกัน) ธงของเราความสัมพันธ์ในอนาคตก็เป็นคู่รักแบบสามี-ภรรยาที่อาศัยอยู่ด้วยกัน หากเป็นไปได้ก็อยากที่จะมีเจ้าตัวเล็กตัวน้อย แต่ยังไม่ได้ไปพูดถึงจุดนั้นกับแฟน
แฟน : บอกว่า หากอยากจะมี ก็บอกกับเขาได้เลย เขาไม่ได้ปิดกั้นอะไร และบอกเหตุผลว่าเขาให้ไม่ได้ ในสิ่งที่เขาถามข้างต้นมา อนาคตข้างหน้าก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ให้คำตอบไม่ได้ (เพราะเราถามแฟนไปว่าวันข้างหน้าก็อยากที่จะอยู่แบบนี้หรอ) บอกอีกว่าเขาไม่ชัวร์กับเราเรื่องการใช้ชีวิต ความคิดเห็นที่มันไม่ตรงกัน ก่อนจะจบการสนทนา แฟนบอกว่า "ก็ลองๆคิดดูแล้วกัน"
ในความรู้สึกเราฟังดูเหมือนว่าเขาให้ความเข้าใจและยอมรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ในขณะเดียวกันก็เหมือนเขาเปิดโอกาสให้เราเลือกทางที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองและฟังแล้วรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังอยู่ในช่วงที่ไม่มั่นใจในความสัมพันธ์ เพราะความคิดหรือความต้องการของทั้งสองไม่ตรงกัน เลยทำให้เขารู้สึกไม่สามารถไปต่อได้แบบที่เราคาดหวัง ในตอนนี้ เราถามตัวเองดูว่าอยากให้ความสัมพันธ์นี้มีโอกาสอีกไหม หรือถึงเวลาที่จะต้องเลือกทางเดินที่ตัวเองต้องการจริงๆ บางครั้งการรู้ว่าเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงใครได้ อาจเป็นสิ่งที่ช่วยให้เราไปต่อได้ดีกว่า แต่มันยากมากเลยค่ะ เราไม่เคยมีเรื่องชู้สาวเข้ามาเกี่ยวมีแค่ปัญหาเรื่องนี้ หากเราจะถอยเราก็ยังรักพี่เขาสลับไปที่เขาเราไม่รู้ ใจมันไม่ได้เข้มแข็งและแข็งแรงพอที่จะถอยออกมา
** แฟนดูแลดีทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน ทำหน้าที่ของแฟนได้ดี ** จะมีก็แค่ปัญหาที่ความคิดไม่ตรงกันค่ะ แฟนบอกเรามีความคิดที่แปลกๆ
เราแค่อยากทราบของมุมท่านผู้ชายมากขึ้น และ พี่ๆทุกท่านทั้ง ผญ.และ ผช บุคคลที่ผ่านความรักมาอย่างลึกซึ้ง สามารถแนะแนว แสดงความคิดเห็นได้นะคะ ยินดีรับฟังค่ะ
สุดท้ายนี้ขอบคุณพี่ๆและทุกๆท่านที่สละเวลามาอ่านกระทู้แรกของเรา และขอบคุณล่วงหน้านะคะที่เข้าคอมเม้นแนะนำ
ขอบคุณค่ะ
รบกวนขอทราบความคิดเห็นของทุกๆท่าน เกี่ยวกับความสัมพันธ์แบบ (คู่รัก)
"เรื่องที่จะรบกวนขอความเห็นของพี่ๆ คือเรื่องความสัมพันธ์กับแฟนค่ะ " อาจจะยาวไปหน่อยนะคะ แต่ไม่อยากคิดไปเองคนเดียวเลยอยากขอคำปรึกษาค่ะ
เริ่มเรื่องเลย เราอายุห่างกับแฟน 8 ปี แฟนอายุมากกว่าเรา เรากับแฟนคบกันมาเป็นเวลา 2 ปี ก็รักกันปกติ (หรือมีแค่เราที่มากกว่า) ความสัมพันธ์ที่ผ่านๆมาก็ไม่ได้ราบรื่นนัก ก็มีหัวเราะบ้าง ร้องไห้บ้าง ทะเลาะกันบ้างเป็นเรื่องปกติของคู่รัก มีเลิกกันอย่างจริงจัง 1 ครั้ง 2 ครั้งที่บอกห่างกันแต่ไม่กี่วันก็วนกลับมาดีกัน ก็นั่นแหระค่ะ ปัญหาคือ เราความคิดไม่ตรงกันกับแฟน ก็เป็นปัญหาอยู่เรื่อยๆมา แต่ก็ปล่อยผ่านไปทั้งเราและเขาเพื่อเลี่ยงการทะเลาะกัน
เราไม่ได้อยู่ด้วยกันกับแฟนนะคะ จะเจอกันอาทิตย์ละ 1-2 ครั้ง เฉลี่ยแล้ว เราก็โอเคดี แต่ก็มีบ้างที่น้อยใจ แต่ในมุมแฟนเขาก็มีอะไรที่จะต้องรับผิดชอบต่อครอบครัวแฟนก็จัดสรรเวลาได้ดีและเต็มที่ของเขาค่ะ เราเข้าใจไม่ได้ยกมาเป็นปัญหาอะไร
มาตอนนี้ ปัญหาที่เกิดขึ้นคือ
แฟนถามมาว่า "เราเคยมองหาคนที่สามารถอยู่ด้วยกัน ใช้ชีวิตด้วยกันทุกวันไหม แบบตื่นเช้ามาเจอหน้ากันทุกวัน ทำอะไรด้วยกัน" เพราะคบกับเขาก็เหมือนคบกันไปวันๆ
คำตอบเรา: เราไม่ได้มองหาคนอื่นแต่มีบ้างที่คิดว่าทำไมคู่เราถึงไม่ได้เหมือนคู่อื่นๆที่เขาได้อยู่ด้วยกัน แต่ก็ได้แค่คิดไม่เคยยกขึ้นมาพูดกับแฟนนะคะ อย่างที่บอกว่าเข้าใจแฟนด้วยอะไรหลายๆอย่าง (ก็เกิดการเปิดใจคุยกัน) ธงของเราความสัมพันธ์ในอนาคตก็เป็นคู่รักแบบสามี-ภรรยาที่อาศัยอยู่ด้วยกัน หากเป็นไปได้ก็อยากที่จะมีเจ้าตัวเล็กตัวน้อย แต่ยังไม่ได้ไปพูดถึงจุดนั้นกับแฟน
แฟน : บอกว่า หากอยากจะมี ก็บอกกับเขาได้เลย เขาไม่ได้ปิดกั้นอะไร และบอกเหตุผลว่าเขาให้ไม่ได้ ในสิ่งที่เขาถามข้างต้นมา อนาคตข้างหน้าก็ไม่รู้ว่าจะเป็นยังไง ให้คำตอบไม่ได้ (เพราะเราถามแฟนไปว่าวันข้างหน้าก็อยากที่จะอยู่แบบนี้หรอ) บอกอีกว่าเขาไม่ชัวร์กับเราเรื่องการใช้ชีวิต ความคิดเห็นที่มันไม่ตรงกัน ก่อนจะจบการสนทนา แฟนบอกว่า "ก็ลองๆคิดดูแล้วกัน"
ในความรู้สึกเราฟังดูเหมือนว่าเขาให้ความเข้าใจและยอมรับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น แต่ในขณะเดียวกันก็เหมือนเขาเปิดโอกาสให้เราเลือกทางที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองและฟังแล้วรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังอยู่ในช่วงที่ไม่มั่นใจในความสัมพันธ์ เพราะความคิดหรือความต้องการของทั้งสองไม่ตรงกัน เลยทำให้เขารู้สึกไม่สามารถไปต่อได้แบบที่เราคาดหวัง ในตอนนี้ เราถามตัวเองดูว่าอยากให้ความสัมพันธ์นี้มีโอกาสอีกไหม หรือถึงเวลาที่จะต้องเลือกทางเดินที่ตัวเองต้องการจริงๆ บางครั้งการรู้ว่าเราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงใครได้ อาจเป็นสิ่งที่ช่วยให้เราไปต่อได้ดีกว่า แต่มันยากมากเลยค่ะ เราไม่เคยมีเรื่องชู้สาวเข้ามาเกี่ยวมีแค่ปัญหาเรื่องนี้ หากเราจะถอยเราก็ยังรักพี่เขาสลับไปที่เขาเราไม่รู้ ใจมันไม่ได้เข้มแข็งและแข็งแรงพอที่จะถอยออกมา
** แฟนดูแลดีทุกครั้งที่อยู่ด้วยกัน ทำหน้าที่ของแฟนได้ดี ** จะมีก็แค่ปัญหาที่ความคิดไม่ตรงกันค่ะ แฟนบอกเรามีความคิดที่แปลกๆ
เราแค่อยากทราบของมุมท่านผู้ชายมากขึ้น และ พี่ๆทุกท่านทั้ง ผญ.และ ผช บุคคลที่ผ่านความรักมาอย่างลึกซึ้ง สามารถแนะแนว แสดงความคิดเห็นได้นะคะ ยินดีรับฟังค่ะ
สุดท้ายนี้ขอบคุณพี่ๆและทุกๆท่านที่สละเวลามาอ่านกระทู้แรกของเรา และขอบคุณล่วงหน้านะคะที่เข้าคอมเม้นแนะนำ
ขอบคุณค่ะ