O นิ้วเรียวในอุ้งมือราวยื้อยุด
ตรึงภาพฉุดฉวยฝ่า-โศกาสมัย
ก้าวย่างจึงปวดร้าวทุกก้าวไป
ด้านชาที่ด้านในฝ่าได้ฤา
O ปวงแวดล้อมคล้ายเฉพาะจะเยาะเย้ย
ให้คุ้นเคยแรงพิโยคที่โลกสื่อ
แขนคล้องแขนรูปประโลมยิ่งโหมกระพือ
สร้อยศัลย์ให้บันลืออีกส่วนทรวง
O จะรู้หรือแจ่มขจ่างเป็นอย่างไหน
เมื่อหมกไหม้ .. กดทับไม่ลับล่วง
ชะรอยเรื่องสุมสั่งกรรมทั้งปวง
ย้อนทาบทวงประดังอยู่รอคู่เคียง
O ต่อแต่นั้นสูรย์ดับแสงลับหาย
อาลัยบ่ายเบี่ยงพะวงให้ส่งเสียง
กำสรดร้อนรุ่มนำเปล่งสำเนียง
รุมเร้าสุดหลบเลี่ยงแรงจาบัลย์
O สุขสดชื่นถูกตระหลบจนลบเลือน
ทรมานกลับปาดเปื้อนจนเลื่อนลั่น
อาดูรในทุกขกรรมพร้องสัมพันธ์
ตระหลบฝันพร่าถวิลจนสิ้นนาม
O บนเส้นทางจำพรากต่อจากนี้
คงยากมีลิขิตพรหมให้ข่มข้าม
วาสนาไม่ถูกวางให้ย่างตาม
เพียงอาดูรโศกทรามที่ล่ามตรึง
O มรคาจับจองคงต้องสะดุด,
ฝันเคยฉุดอาจเอื้อมให้เชื่อมถึง,
เรียวนิ้วในอุ้งมือ, อกอื้ออึง
ด้วยรำพึงคีตะกานต์ .. ล้วนลาญลบ
O ดอกไม้เพียรรำเพยกลิ่นเคยหอม
จำต้องอ้อมกลิ่นเลี่ยงเพื่อเบี่ยงหลบ
โศกเรียงสายผสานลมเข้าสมทบ
หวานซึ้งถมเกลื่อนกลบลงภพพื้น
O ฝนวสันต์ลมผสานครั้นผ่านพลิ้ว
เสียงหวีดหวิว .. แทรกผสมด้วยขมขื่น
แรงปวดร้าว .. ราวจะย้ำให้กล้ำกลืน
เพื่อจะฝืนฝ่านรกกลางห้วงใจ
O จึงจำนรรจ์ .. จำแนกความแตกต่าง
ด้วยเคว้งคว้างอีกอกถึงหมกไหม้
มือกอดกุมตาผสานสื่อผ่านนัย
ร้อนแห่งไฟจึงสุมสิ้นอีกวิญญาณ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=06-2025&date=30&group=222&gblog=2
O อาดูรภาพ .. O
O นิ้วเรียวในอุ้งมือราวยื้อยุด
ตรึงภาพฉุดฉวยฝ่า-โศกาสมัย
ก้าวย่างจึงปวดร้าวทุกก้าวไป
ด้านชาที่ด้านในฝ่าได้ฤา
O ปวงแวดล้อมคล้ายเฉพาะจะเยาะเย้ย
ให้คุ้นเคยแรงพิโยคที่โลกสื่อ
แขนคล้องแขนรูปประโลมยิ่งโหมกระพือ
สร้อยศัลย์ให้บันลืออีกส่วนทรวง
O จะรู้หรือแจ่มขจ่างเป็นอย่างไหน
เมื่อหมกไหม้ .. กดทับไม่ลับล่วง
ชะรอยเรื่องสุมสั่งกรรมทั้งปวง
ย้อนทาบทวงประดังอยู่รอคู่เคียง
O ต่อแต่นั้นสูรย์ดับแสงลับหาย
อาลัยบ่ายเบี่ยงพะวงให้ส่งเสียง
กำสรดร้อนรุ่มนำเปล่งสำเนียง
รุมเร้าสุดหลบเลี่ยงแรงจาบัลย์
O สุขสดชื่นถูกตระหลบจนลบเลือน
ทรมานกลับปาดเปื้อนจนเลื่อนลั่น
อาดูรในทุกขกรรมพร้องสัมพันธ์
ตระหลบฝันพร่าถวิลจนสิ้นนาม
O บนเส้นทางจำพรากต่อจากนี้
คงยากมีลิขิตพรหมให้ข่มข้าม
วาสนาไม่ถูกวางให้ย่างตาม
เพียงอาดูรโศกทรามที่ล่ามตรึง
O มรคาจับจองคงต้องสะดุด,
ฝันเคยฉุดอาจเอื้อมให้เชื่อมถึง,
เรียวนิ้วในอุ้งมือ, อกอื้ออึง
ด้วยรำพึงคีตะกานต์ .. ล้วนลาญลบ
O ดอกไม้เพียรรำเพยกลิ่นเคยหอม
จำต้องอ้อมกลิ่นเลี่ยงเพื่อเบี่ยงหลบ
โศกเรียงสายผสานลมเข้าสมทบ
หวานซึ้งถมเกลื่อนกลบลงภพพื้น
O ฝนวสันต์ลมผสานครั้นผ่านพลิ้ว
เสียงหวีดหวิว .. แทรกผสมด้วยขมขื่น
แรงปวดร้าว .. ราวจะย้ำให้กล้ำกลืน
เพื่อจะฝืนฝ่านรกกลางห้วงใจ
O จึงจำนรรจ์ .. จำแนกความแตกต่าง
ด้วยเคว้งคว้างอีกอกถึงหมกไหม้
มือกอดกุมตาผสานสื่อผ่านนัย
ร้อนแห่งไฟจึงสุมสิ้นอีกวิญญาณ
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=06-2025&date=30&group=222&gblog=2