สวัสดีครับทุกคน ก่อนเข้าเรื่องขอเกริ่นหน่อยนะครับ ผมอายุ 26 ปี เป็นคนพิการ ประเภทกล้ามเนื้ออ่อนแรง เคลื่อนไหวลำบากนิดหน่อย แต่ก็ใช้ชีวิตเหมือนคนปกติทั่วไป ช่วยเหลือตัวเองได้ทุกอย่าง เว้นการใชขับ/ขี่ รถ ปัจจุบันผมเรียนจบ เพิ่งเริ่มทำงานได้ 3-4 เดือน เงินเดือน 12,000 หลังจากมีรายได้ ก็มีการช่วยเหลือเรื่องค่าใช้จ่ายในบ้าน ซึ่งก็เป็นเรื่องปกติ เบ็ดเสร็จรวมๆ ผมจะเหลือเงินไว้ใช้ส่วนตัว 5,000-6,000 ต่อเดือน ถือว่าพอใช้ แต่ไม่พอเหลือเก็บ การเดินทางไปทำงานก็ไปพร้อมกับแม่ ทำให้ประหยัดค่าน้ำมัน
แต่ช่วงพักหลังๆมานี้ ทางบ้านผมมีปัญหาเรื่องเงิน ทำให้ผมต้องช่วยทางบ้านหนักขึ้น จากเดือนนึงผมจะเหลือใช้ส่วนตัว 5,000-6,000 มาเพิ่งต้นเดือนนี้ผมเหลือใช้แค่ 3,000 ก็ตีไปวันล่ะ 100 อยากจะกินอะไรก็ต้องคอยคำนวณตลอดเวลา ของใช้ส่วนตัวหมดจะซื้อต้องคิดแล้วคิดอีก ซึ่งก็พอรับได้ ดีที่ห่อข้าวเที่ยงไปกินทุกวัน มาถึงวันนี้ก็มีหยีบยืมเพื่อนมา 100-200
มาวันนึงป้าผมก็ถามขึ้นมาประมาณว่า "เงินพอใช้ไหมล่ะ ป้าไม่มีรายได้(ป้าผมเพิ่งเปิดร้านขายอาหารตามสั่ง ได้วันนึงก็ 300-400 หรือมากกว่า) มีอะไรก็ช่วยๆกันไปก่อน" แล้วก็ถามมาอีกเรื่องนึงว่า "มีสาวไหม ไม่ต้องไปมี หรือไปรักเขาหรอก" ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร แค่รับฟังอย่างเงียบๆไป ซึ่งนี้ก็ไม่ใช่รั้งแรกที่ป้าผมชอบพูดอะไรทำนองนี้ ผมก็ไม่รู้นะครับว่าทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้แล้วจะตีความกันยังไง ในหัวผมได้แต่คิดว่า "แล้วมันเกี่ยวกันยังไง" มันคนละประเด็นกันรึเปล่า จะรัก จะชอบใคร ทำไมจะไม่ได้ ความรู้สึกมันห้ามกันได้ด้วยเหรอ? แต่ปัจจุบันผมก็ไม่ได้มีใครนะครับ ผมพอเข้าใจว่าป้าก็คงหวังดีกับผม อาจจะเพราะเห็นว่าผมเป็นคนพิการ กลัวโดนผญ.หลอก หรือกลัวเจอคนไม่หวังดี แต่ลึกๆผมกลับมีความรู้สึก "ตัวเองยังจะเอาไม่รอด จะไปชอบหรือรักใครได้" รู้สึกเหมือนถูกกีดกัน
ผมรู้ว่าความรักไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต มันมีอีกหลายปัจจัย แต่ใครจะไปรู้ล่ะครับ ถ้าวันนึงผมไปชอบหรือรักใครสักคน เรื่องความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้อยู่แล้ว ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดคุยยังไงดี ให้ป้าเข้าใจ..
คิดอย่างไรที่คนในครอบครัวไม่นสับสนุนให้มีแฟน
แต่ช่วงพักหลังๆมานี้ ทางบ้านผมมีปัญหาเรื่องเงิน ทำให้ผมต้องช่วยทางบ้านหนักขึ้น จากเดือนนึงผมจะเหลือใช้ส่วนตัว 5,000-6,000 มาเพิ่งต้นเดือนนี้ผมเหลือใช้แค่ 3,000 ก็ตีไปวันล่ะ 100 อยากจะกินอะไรก็ต้องคอยคำนวณตลอดเวลา ของใช้ส่วนตัวหมดจะซื้อต้องคิดแล้วคิดอีก ซึ่งก็พอรับได้ ดีที่ห่อข้าวเที่ยงไปกินทุกวัน มาถึงวันนี้ก็มีหยีบยืมเพื่อนมา 100-200
มาวันนึงป้าผมก็ถามขึ้นมาประมาณว่า "เงินพอใช้ไหมล่ะ ป้าไม่มีรายได้(ป้าผมเพิ่งเปิดร้านขายอาหารตามสั่ง ได้วันนึงก็ 300-400 หรือมากกว่า) มีอะไรก็ช่วยๆกันไปก่อน" แล้วก็ถามมาอีกเรื่องนึงว่า "มีสาวไหม ไม่ต้องไปมี หรือไปรักเขาหรอก" ผมก็ไม่ได้ตอบอะไร แค่รับฟังอย่างเงียบๆไป ซึ่งนี้ก็ไม่ใช่รั้งแรกที่ป้าผมชอบพูดอะไรทำนองนี้ ผมก็ไม่รู้นะครับว่าทุกคนที่อ่านมาถึงตรงนี้แล้วจะตีความกันยังไง ในหัวผมได้แต่คิดว่า "แล้วมันเกี่ยวกันยังไง" มันคนละประเด็นกันรึเปล่า จะรัก จะชอบใคร ทำไมจะไม่ได้ ความรู้สึกมันห้ามกันได้ด้วยเหรอ? แต่ปัจจุบันผมก็ไม่ได้มีใครนะครับ ผมพอเข้าใจว่าป้าก็คงหวังดีกับผม อาจจะเพราะเห็นว่าผมเป็นคนพิการ กลัวโดนผญ.หลอก หรือกลัวเจอคนไม่หวังดี แต่ลึกๆผมกลับมีความรู้สึก "ตัวเองยังจะเอาไม่รอด จะไปชอบหรือรักใครได้" รู้สึกเหมือนถูกกีดกัน
ผมรู้ว่าความรักไม่ใช่ทุกอย่างของชีวิต มันมีอีกหลายปัจจัย แต่ใครจะไปรู้ล่ะครับ ถ้าวันนึงผมไปชอบหรือรักใครสักคน เรื่องความรู้สึกมันห้ามกันไม่ได้อยู่แล้ว ผมเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดคุยยังไงดี ให้ป้าเข้าใจ..