ผมเคยผิดหวังกับความรักอย่างหนักครั้งหนึ่ง จนตัดสินใจปิดหัวใจตัวเอง ไม่ให้ใครเข้ามาได้อีกนานถึง 3 ปี
แต่แล้ววันหนึ่ง… ผมได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง
เพียงแค่เห็นครั้งแรก หัวใจที่ปิดตายของผมก็เหมือนมีแสงเล็กๆ ส่องเข้ามา ผมตกหลุมรักเธอทันทีโดยไม่รู้ตัว
เธอเป็นน้องในที่ทำงานของรุ่นพี่ผมเอง ผมแค่กดติดตามเธอในไอจี เฝ้ามองอยู่เงียบๆ เพราะรู้มาว่าเธอมีแฟนแล้ว
จนกระทั่งวันหนึ่ง รุ่นพี่บอกว่าเธอโสดแล้ว เพิ่งเลิกกับแฟน
แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ทำอะไร เพราะในใจยังกลัวกับคำว่า “รัก” อยู่มาก
แล้ววันเกิดของผมก็มาถึง
เธอมากับรุ่นพี่เพื่อร่วมงานวันเกิดผม… และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมหันกลับมารู้สึกอีกครั้ง
ผมเริ่มมีความหวัง เริ่มอยากจะเปิดใจดูอีกสักครั้ง
ผมชวนเธอไปเที่ยว แต่ก็ยังไม่กล้าไปกันแค่สองคน เลยชวนรุ่นพี่ไปด้วย
พอได้อยู่ใกล้เธอมากขึ้น ได้เห็นรอยยิ้ม ได้ฟังเสียงหัวเราะ ผมก็รู้ทันทีว่า “นี่อาจเป็นโอกาสของผม”
จากคนที่เคยหนัก 100 กิโล ผมเปลี่ยนตัวเอง
ผมลดน้ำหนักลงจนเหลือ 83 กิโล เริ่มดูแลตัวเองมากขึ้น เพื่อให้สมกับโอกาสที่ผมได้รับ
เราคุยกันบ่อยขึ้น เจอกันบ่อยขึ้น และทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ… ผมมีความสุขแบบที่ไม่เคยรู้สึกมานาน
แต่ความสุขนั้นก็เริ่มสั่นคลอน…
มีคนบอกผมว่า มีผู้ชายคนหนึ่งคอยมารับมาส่งเธอที่หอพัก
เขาเป็นคนที่เริ่มจีบเธอก่อนผมด้วยซ้ำ
ตอนนั้นผมยังไม่ยอมแพ้ ผมยังพยายามเชื่อว่า ถ้าผมจริงใจมากพอ สักวันเธอจะรู้สึกกับผมบ้าง
จนกระทั่งวันหนึ่ง ก่อนที่เธอจะกลับบ้านต่างจังหวัด
เรานัดกันว่าจะไปกินข้าวกับกลุ่มรุ่นพี่ ผมไปรอรับเธอที่ตึก
แต่สิ่งที่ผมเห็น… มันเหมือนทำให้โลกทั้งใบถล่มลงมา
ผู้ชายคนนั้นเดินออกมาจากตึกของเธอ
และพอผมเจอเธอเหมือนเธอเพิ่งร้องไห้มา
ผมไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไง
ผมที่พยายามทุกอย่างเพื่อจะไม่ทำให้เธอเสียใจ แต่กลับต้องเห็นเธอเศร้าจากใครอีกคน
ผมทำได้แค่ซื้อเบียร์มานั่งดื่ม หวังว่าจะลืมภาพนั้นให้ได้… แต่กลับกลายเป็นว่ามันยิ่งฝังแน่นในใจ
ทุกวันนี้ ผมยังสับสน
ว่าสิ่งที่รู้สึก… มันคือ “รัก” จริงๆ หรือแค่ผมกำลัง “หลง” ใครบางคน
บางครั้งผมก็พยายามปล่อยวาง เพราะคิดว่า ถ้าเราไม่ใช่ เขาคงไม่เลือกเรา
แต่บางครั้ง… หัวใจก็ยังอยากลองอีกครั้งหนึ่ง
ผมไม่รู้ว่าควรหยุด หรือควรพยายามให้มากกว่านี้
แค่ได้เจอกัน ได้อยู่ใกล้กัน แต่ไม่เคยได้รับความรักจากเขาเลย
นี่หรือเปล่า… คือสิ่งที่เรียกว่า “รักข้างเดียว”
และผมยังไม่แน่ใจเลย ว่าผมควรเดินต่อ หรือกลับหลังไปเยียวยาหัวใจตัวเองดี…
รักครั้งใหม่และความหวัง
แต่แล้ววันหนึ่ง… ผมได้เห็นผู้หญิงคนหนึ่ง
เพียงแค่เห็นครั้งแรก หัวใจที่ปิดตายของผมก็เหมือนมีแสงเล็กๆ ส่องเข้ามา ผมตกหลุมรักเธอทันทีโดยไม่รู้ตัว
เธอเป็นน้องในที่ทำงานของรุ่นพี่ผมเอง ผมแค่กดติดตามเธอในไอจี เฝ้ามองอยู่เงียบๆ เพราะรู้มาว่าเธอมีแฟนแล้ว
จนกระทั่งวันหนึ่ง รุ่นพี่บอกว่าเธอโสดแล้ว เพิ่งเลิกกับแฟน
แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ทำอะไร เพราะในใจยังกลัวกับคำว่า “รัก” อยู่มาก
แล้ววันเกิดของผมก็มาถึง
เธอมากับรุ่นพี่เพื่อร่วมงานวันเกิดผม… และนั่นคือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมหันกลับมารู้สึกอีกครั้ง
ผมเริ่มมีความหวัง เริ่มอยากจะเปิดใจดูอีกสักครั้ง
ผมชวนเธอไปเที่ยว แต่ก็ยังไม่กล้าไปกันแค่สองคน เลยชวนรุ่นพี่ไปด้วย
พอได้อยู่ใกล้เธอมากขึ้น ได้เห็นรอยยิ้ม ได้ฟังเสียงหัวเราะ ผมก็รู้ทันทีว่า “นี่อาจเป็นโอกาสของผม”
จากคนที่เคยหนัก 100 กิโล ผมเปลี่ยนตัวเอง
ผมลดน้ำหนักลงจนเหลือ 83 กิโล เริ่มดูแลตัวเองมากขึ้น เพื่อให้สมกับโอกาสที่ผมได้รับ
เราคุยกันบ่อยขึ้น เจอกันบ่อยขึ้น และทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ… ผมมีความสุขแบบที่ไม่เคยรู้สึกมานาน
แต่ความสุขนั้นก็เริ่มสั่นคลอน…
มีคนบอกผมว่า มีผู้ชายคนหนึ่งคอยมารับมาส่งเธอที่หอพัก
เขาเป็นคนที่เริ่มจีบเธอก่อนผมด้วยซ้ำ
ตอนนั้นผมยังไม่ยอมแพ้ ผมยังพยายามเชื่อว่า ถ้าผมจริงใจมากพอ สักวันเธอจะรู้สึกกับผมบ้าง
จนกระทั่งวันหนึ่ง ก่อนที่เธอจะกลับบ้านต่างจังหวัด
เรานัดกันว่าจะไปกินข้าวกับกลุ่มรุ่นพี่ ผมไปรอรับเธอที่ตึก
แต่สิ่งที่ผมเห็น… มันเหมือนทำให้โลกทั้งใบถล่มลงมา
ผู้ชายคนนั้นเดินออกมาจากตึกของเธอ
และพอผมเจอเธอเหมือนเธอเพิ่งร้องไห้มา
ผมไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกยังไง
ผมที่พยายามทุกอย่างเพื่อจะไม่ทำให้เธอเสียใจ แต่กลับต้องเห็นเธอเศร้าจากใครอีกคน
ผมทำได้แค่ซื้อเบียร์มานั่งดื่ม หวังว่าจะลืมภาพนั้นให้ได้… แต่กลับกลายเป็นว่ามันยิ่งฝังแน่นในใจ
ทุกวันนี้ ผมยังสับสน
ว่าสิ่งที่รู้สึก… มันคือ “รัก” จริงๆ หรือแค่ผมกำลัง “หลง” ใครบางคน
บางครั้งผมก็พยายามปล่อยวาง เพราะคิดว่า ถ้าเราไม่ใช่ เขาคงไม่เลือกเรา
แต่บางครั้ง… หัวใจก็ยังอยากลองอีกครั้งหนึ่ง
ผมไม่รู้ว่าควรหยุด หรือควรพยายามให้มากกว่านี้
แค่ได้เจอกัน ได้อยู่ใกล้กัน แต่ไม่เคยได้รับความรักจากเขาเลย
นี่หรือเปล่า… คือสิ่งที่เรียกว่า “รักข้างเดียว”
และผมยังไม่แน่ใจเลย ว่าผมควรเดินต่อ หรือกลับหลังไปเยียวยาหัวใจตัวเองดี…