ความสัมพันระหว่างแม่และพ่อเรา อายุค่อนข้างห่างกันเยอะมาก พ่อเราเคยโดนเเฟนเก่าๆนอกใจมาก่อน โดนโกงมาก่อน เมื่อก่อนๆพ่อเลยเป็นคนที่ไม่ได้อยากให้เเม่ออกไปเจอเพื่อน ออกไปไหนเยอะ ออกไปไหนทีก็โทรตาม ไม่ได้ชอบไปเที่ยว แต่ตอนนี้เรื่องเวลาไปไหนก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะมาก ความสัมพันพ่อกับเเม่ไม่ได้ดีแต่ก็ไม่ได้เเย่ไปหมด จนมันทำให้แม่แอบไปคุยกับคนอื่น 

        เราไม่เคยลืมเรื่องนี่เลย เรามองว่ามันคือความเห็นแก่ตัว เราอาจจะพูดคุยกับเเม่ปกติ แต่ในใจเราไม่เคยปกติเลย เราภาวนาอยู่ตลอดว่าเมื่อไหร่นะที่เเม่กับผู้ชายจะคนนั้นจะได้รับผลในสิ่งที่ตัวเองทำสักที เราภาวนาให้เราทั้งคู่เมื่อวันที่มีโชค มีสิ่งดีเข้ามาก็ขอให้สุขที่สุด เเต่ขอให้ชีวิตเจอกับความตกต่ำที่สุดเช่นกัน หาทางออกได้ยาก เราไม่ได้อยากให้ใครเจอเรื่องที่เเย่เเต่พ่อเราก็ไม่ควรที่จะได้การกระทำแบบนี้จากเเม่เเละผู้ชายคนนั้น ความเชื่อใจของเราที่มีต่อเเม่ไม่เคยเพิ่มขึ้นเลย ตั้งแต่วันนั้นจนถึงตอนนี้ อาจจะเพราะว่าเรียนต่างประเทศด้วย 1ปีเรากลับไทยเเค่2ครั้ง อยู่ไทยประมาณเดือนกว่า แล้วก็กลับมาเรียน เราไม่ได้รับรู้ถึงการเปลี่ยนเเปลงของเเม่แบบชัดเจนด้วยรึเปล่า? เรารู้สึกผิดตลอดเวลาที่เราคุยกับพ่อ เราไม่อยากให้พ่อเจอเเบบนี้ในตอนนี้ ไม่อยากให้โดนใครหักหลัง แม่ยังทำหน้าที่แม่เเบบเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยน แต่ความรู้สึกเราที่มีต่อเเม่เปลี่ยนไปแล้ว  เราไม่เคยพูดเรื่องนี้กับคนในครอบครัวคนอื่นๆ มีเเต่เล่าความรุ้สึกของเราในเพื่อนฟัง  เหตุการณ์นี้มันหนักมากสำหรับเราในวัย20 ที่จะรับมือไหว  

        ในมุมของทุกคนที่ได้อ่านมาถึงตอนนี้ มีอะไรอยากแนะนำเรามั้ยคะ? มีวิธีการจัดการกับเรื่องนี่ยังไงดีคะ?

        ขอบคุณค่ะ