เลิกเล่นนอกลู่กันซะที

นังเจิมเอ๊ย ข้าล่ะอยากจะขำนัก พอข้าปรึกษาเรื่องชายระวีทีไร เอ็งเป็นต้องไพล่ไปถึงอีสาซะได้ พูดถึงมันคราใดข้าเห็นเอ็งเข่นเขี้ยวเคี้ยวฟัน ก่นด่ามันซะยับไป เคยนึกว่าเอ็งคงรังเกียจเดียดฉันมันนัก มาวันนี้ข้

ถึง แม่ทองเอกและพ่อชบา เอ้ย ถึงพ่อทองเอกและแม่ชบา ณ ท่าโฉลง หลายๆ อย่างในตัวพวกเอ็งนี่ทำข้าสับสนจริงๆ ก่อนอื่นข้าต้องขอเท้าความถึงที่มาที่ไปของจดหมายฉบับนี้ก่อน ตั้งแต่ข้าได้รู้จักพวกเอ็งมาเดือนกว่า

. . " ต้องยอมรับเมืองเราเป็นเมืองน้ำถ้าไม่อยากมีจุดน้ำท่วมต้องไปอาศัยบนดอย " - หม่อมราชวงศ์สุขุมพันธ์ บริพ้ตร . " นี่เอ๋อ คนกรุงเทพเค้ายอมรับมานานแล้ว ว่าที่นี่เป็นพื้นที่ลุ่มน้ำ ไม่มี

อยู่ด้วยกันมา 3 ปีกว่าๆ แต่ต้องมาเสียเอ็งไปนะแพนดี้ ไม่น่ามาตายจากกันเร็วเลย เพราะเอ็งชอบวิ่งไล่เห่ารถยนต์จริงๆ ห้ามก็ไม่ฟัง เอ็งก็เลยต้องมาตาย เพราะรถเหยียบแบบนี้ มันเลยทำให้ข้าต้องเสียใจ เอ็งได้ยิน