คือหนูย้ายมาเรียนมหาลัยที่กทม.อยู่บ้านกับพ่อแม่ ครอบครัวพร้อมหน้ากัน ไม่มีปัญหา ไม่เคยทะเลาะกัน ไม่ตีกัน เหมือนจะดีใช่ไหมคะ คือหนูเวลาเฉยๆหน้าตาหนูก็นิ่งๆอะค่ะ เวลาพูดก็ห้วนๆนิดแต่ไม่ใช่ทอมหรืออะไรนะคะ หนูรู้สึกว่าหนูปกติแต่แค่หนูนิ่งๆเฉยๆค่ะ แต่เวลาหนูนอยด์หรือเศร้าอะไรแบบนี้ หนูอยากรู้ว่าพ่อแม่ดูหรือสัมผัสได้ไหม เวลามีอะไรหนูก็จะกลั้นน้ำตาเก็บมาร้องไห้คนเดียว เวลาเราอยู่พร้อมกันเราไม่ค่อยคุยกันเลยค่ะ เหมือนไม่มีเรื่องตรงกลางที่จะเชื่อมให้เราได้คุยกัน เหมือนคุยเป็นเรื่องๆแล้วจบไป ไม่เคยคุยเล่นๆขำๆอะไรแบบนี้เลย

เรื่องแบบนี้เรียนรู้อะไรจากมันได้ไหมคะ คือถ้าพูดตรงๆหนูเหงา หนูอยากมีเพื่อนคุยเล่นบ้าง