O และแล้วก็มองเห็นความเป็นจริง
ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง .. เพียงร่างฝัน
ปรากฎขึ้นเป็นโจทก์ .. ชี้โทษทัณฑ์
เพื่อสุมใส่โศกศัลย์ .. เข้าพันธนา
O ถวิลถึงก็วิตกสะทกสะท้อน
ฑิฆัมพร .. ก็เฝ้าแต่เหลียวแลหา
ลอยเด่นกลางสรวงนั่น .. คือจันทรา
จนเกินมือเอื้อมหา .. เพื่อคว้าดึง !
O เคว้งคว้างอยู่กลางคลื่นที่ตื่น .. คลั่ง
คลื่นเทวษที่ลึกดั่ง .. เกินหยั่งถึง
รอวิญญาณไร้สิทธิ์ .. ลงติดตรึง
อยู่ก้นบึ้งโศกศัลย์ .. ในบั้นปลาย
O อีกครั้ง .. และอีกครา-ความอาวรณ์
ต้องขาดตอนขาดช่วงจนล่วงหาย
อีกครั้งที่อาลัยจากใจชาย
ต้องวอดวายล่มคา .. รูปปรารมภ์
O อีกครั้งที่ใจชาย .. จะคล้ายว่า
ต้องโทษทัณฑ์ทรมาจนสาสม
เมื่องามหนึ่งรูปละม่อมเคยจ่อมจม
ต้องมาล่มลับหายกับสายกาล
O รูปเอยรูปงามเยาว์ .. ดั่งเงาล้อม
จากเผยรูปเห่กล่อมด้วยหอมหวาน
ดลจริตส่งรับอยู่นับนาน
กลับต้องลาญลบสิ้น .. จากถิ่นทรวง
O เสียเจ้า-เยาวรูป .. ราวสูบสั่ง
จากเทพทวงเปล่งปลั่ง-คืนฝั่งสรวง
มอบเปล่าเปลี่ยวสุมสั่ง .. ใจทั้งดวง
เป็นภาพลวงรองรับ .. การลับลา
O จะมีหรือกาลหวนให้จวน-จบ
แต่นี้ตราบผืนภพ .. ดินกลบหน้า
คงรอคอยเงียบเหงาให้เข้ามา
ฉุดลากอาดูรถวิล .. ให้สิ้นลง
O นี่หรือ-ปวดร้าวเจ็บ .. อันเหน็บหนาว
ในทุกก้าวย่างรุดเหมือนสุดบ่ง
นี่หรือ .. ความขมขื่นที่ยืนยง
คล้ายสืบส่งสมสั่ง .. จนคั่งคา
O จะเกิดดับฐานะใด .. อย่าได้เว้น
ใจที่เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า
เพื่อปลดปล่อยโทษทัณฑ์ให้บรรดา
ชายอื่นยิ้มในหน้าอย่างสาใจ
O เทพผู้กอปรฤทธีทั้งสี่โลก
พึงอวยโศกครอบอก-จนหมกไหม้
เอื้อดวงจิตหลอมเหลวด้วยเปลวไฟ
เผาผลาญให้มอดสิ้นทั้งจินตนา
O จะเกิดดับกี่วัฏฏะวงรอบ
ขอนบนอบด้วยเล่ห์เสน่หา
ยอมให้เหยียบย่ำเล่นเหมือนเป็นมา
ในทุกกาละภพที่พบกัน
O อย่าได้คลายอาวรณ์ที่เคยมี
ในทุกที่ทางเที่ยวจะเหลียว-หัน
จะรอคอยย่ำเหยียบ .. อย่างเงียบงัน
รอเท้าเรียวเจ้านั้น .. เหยียบ-หยันเทอญ
.
.
.
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=06-2025&date=28&group=222&gblog=1
O สิ้นวาสนา .. O
ว่าทุกสิ่งทุกอย่าง .. เพียงร่างฝัน
ปรากฎขึ้นเป็นโจทก์ .. ชี้โทษทัณฑ์
เพื่อสุมใส่โศกศัลย์ .. เข้าพันธนา
O ถวิลถึงก็วิตกสะทกสะท้อน
ฑิฆัมพร .. ก็เฝ้าแต่เหลียวแลหา
ลอยเด่นกลางสรวงนั่น .. คือจันทรา
จนเกินมือเอื้อมหา .. เพื่อคว้าดึง !
O เคว้งคว้างอยู่กลางคลื่นที่ตื่น .. คลั่ง
คลื่นเทวษที่ลึกดั่ง .. เกินหยั่งถึง
รอวิญญาณไร้สิทธิ์ .. ลงติดตรึง
อยู่ก้นบึ้งโศกศัลย์ .. ในบั้นปลาย
O อีกครั้ง .. และอีกครา-ความอาวรณ์
ต้องขาดตอนขาดช่วงจนล่วงหาย
อีกครั้งที่อาลัยจากใจชาย
ต้องวอดวายล่มคา .. รูปปรารมภ์
O อีกครั้งที่ใจชาย .. จะคล้ายว่า
ต้องโทษทัณฑ์ทรมาจนสาสม
เมื่องามหนึ่งรูปละม่อมเคยจ่อมจม
ต้องมาล่มลับหายกับสายกาล
O รูปเอยรูปงามเยาว์ .. ดั่งเงาล้อม
จากเผยรูปเห่กล่อมด้วยหอมหวาน
ดลจริตส่งรับอยู่นับนาน
กลับต้องลาญลบสิ้น .. จากถิ่นทรวง
O เสียเจ้า-เยาวรูป .. ราวสูบสั่ง
จากเทพทวงเปล่งปลั่ง-คืนฝั่งสรวง
มอบเปล่าเปลี่ยวสุมสั่ง .. ใจทั้งดวง
เป็นภาพลวงรองรับ .. การลับลา
O จะมีหรือกาลหวนให้จวน-จบ
แต่นี้ตราบผืนภพ .. ดินกลบหน้า
คงรอคอยเงียบเหงาให้เข้ามา
ฉุดลากอาดูรถวิล .. ให้สิ้นลง
O นี่หรือ-ปวดร้าวเจ็บ .. อันเหน็บหนาว
ในทุกก้าวย่างรุดเหมือนสุดบ่ง
นี่หรือ .. ความขมขื่นที่ยืนยง
คล้ายสืบส่งสมสั่ง .. จนคั่งคา
O จะเกิดดับฐานะใด .. อย่าได้เว้น
ใจที่เจ้าเหยียบเล่นเหมือนเส้นหญ้า
เพื่อปลดปล่อยโทษทัณฑ์ให้บรรดา
ชายอื่นยิ้มในหน้าอย่างสาใจ
O เทพผู้กอปรฤทธีทั้งสี่โลก
พึงอวยโศกครอบอก-จนหมกไหม้
เอื้อดวงจิตหลอมเหลวด้วยเปลวไฟ
เผาผลาญให้มอดสิ้นทั้งจินตนา
O จะเกิดดับกี่วัฏฏะวงรอบ
ขอนบนอบด้วยเล่ห์เสน่หา
ยอมให้เหยียบย่ำเล่นเหมือนเป็นมา
ในทุกกาละภพที่พบกัน
O อย่าได้คลายอาวรณ์ที่เคยมี
ในทุกที่ทางเที่ยวจะเหลียว-หัน
จะรอคอยย่ำเหยียบ .. อย่างเงียบงัน
รอเท้าเรียวเจ้านั้น .. เหยียบ-หยันเทอญ