สวัสดีทุกคนที่ได้เห็นและได้อ่านกระทู้นี้นะครับ
ผมเป็นเด็กที่มีฐานะทางบ้านที่ย่ำแย่มากครับ ผมเริ่มต้นการเรียนในโรงเรียนขยายโอกาสตั้งแต่อนุบาลจนถึง ม.3 แต่ละวันผมได้ค่าขนมไปโรงเรียนวันละ 5 บาท ผมถูกเลี้ยงดูมาในครอบครัวฝั่งพ่อ เนื่องจากพ่อเเม่ผมแยกทางกันตั้งแต่ผมได้อายุ 2 เดือน และพ่อผมก็มาเสียในตอนที่ผมอายุ 10 ขวบ ดังนั้นคนเลี้ยงดูผมจึงมีแค่ปู่กับย่าและคุณอาที่เป็นน้องของพ่อผม ในหมู่บ้านผมเป็นหมู่บ้านเล็กๆ สังคมค่อนข้างย่ำแย่ เด็กอายุ 12-13 ก็เริ่มสูบบุหรี่กันแล้ว ผมมองมาครอบครัวของผม ผมรู้สึกอยากเปลี่ยนเเปลง อยากผลักครอบครัวผมออกไปจากจุดนี้ให้ได้ ผมจึงตั้งใจเรียน และตั้งความฝัน ค้นหาตัวเอง และสิ่งที่จะทำให้ผมและครอบครัวมีความเป็นอยู่และชีวิตที่ดีขึ้น
หลังจากขึ้น ม.3 ก็เป็นชั้นสุดท้ายแล้วที่เราจะได้รับการสนับสนุนการศึกษาจากรัฐฯ ในช่วงนั้นผมค่อนข้างเคว้ง เพราะผมไม่รู้ว่าจะเรียนต่อดีมั้ย และช่วงนั้นบังเอิญว่ามีคุณครูคณิตศาสตร์คนหนึ่งเข้ามารับตำแหน่งครูอัตราจ้างและมาแนะนำผมให้สมัครสอบเข้า จภ. เพราะจะทำให้เราได้เรียนเต็มที่โดยที่ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย โดยครูอาสาติวสอบให้ผม โดยที่ท่านไม่หวังผลตอบแทนใดๆ เลย ค่าสมัครสอบเอย ค่าเดินทางไปสอบเอย ครูคนนี้เป็นคนสนับสนุนผมทุกอย่าง เพราะท่านอยากเห็นเราได้ดี อยากสนับสนุนให้เราทำในสิ่งที่เราตั้งใจ ผมรู้สึกขอบคุณคุณครูท่านนี้เป็นอย่างมาก ท่านเป็นผู้ที่มีบทบาทมากๆ ถึงมากที่สุดเลยครับในจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ของชีวิตครั้งนี้ ผมก็ไม่ทำให้ท่านผิดหวังครับ ผมสามารถสอบเข้า จภ. ได้อย่างที่ผมและท่านหวัง
หลังจากขึ้น ม.4 ผมรู้แล้วว่าสิ่งที่ผมต้องการคือการได้เป็นครู การมีสวัสดิการให้คุณปู่คุณย่าใช้ในยามป่วยไข้ ผมจึงตั้งใจเรียน เก็บผลงานให้เยอะที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ส่วนการอ่านหนังสือให้มันควบคู่ไปกับการเรียนของผม แน่ล่ะว่าการเรียน จภ. ไม่ได้ง่ายเหมือน รร. ทั่วไป เพราะต้องรักษาเกรดและเรียนหนักและลึกกว่าโรงเรียนทั่วไปมาก ผมเคยเครียดเพราะเกรดตกเพราะปรับตัวไม่ทันในตอน ม.4 ด้วย555 สุดท้ายผมก็เรียนได้และเกรดดีขึ้นกว่าเดิม
ถึงช่วง ม.6 เป็นช่วงที่หลายๆคนได้ยินแล้วขนลุกไปตามๆกันเลย เพราะเราต้องเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยกันแล้ว ส่วนตัวผมเตรียมมาตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว และมั่นใจว่าจะเข้ารอบพอร์ตโครงการ สควค. ได้แน่ๆ ผมเลยไม่ค่อยได้เตรียมตัวอ่านหนังสือเหมือนคนอื่นๆ เสริมก่อนนะครับว่าโครงการ สควค. เป็นทุนที่ผลิตครู่ที่มีความสามารถพิเศษด้านวิทย์-คณิตที่ดีมากๆ เพราะหลังจากจบมาเราจะได้เป็นครูเลย โดยไม่ต้องสอบบรรจุ ผมจึงเล็งโครงการนี้ไว้เป็นพิเศษ
หลังจากยื่นพอร์ตไปทุกมหาวิทยาลัยที่มีโครงการนี้ ปรากฏว่า ผมไม่ผ่านเลยสักที่ เพราะว่าผมทำคะแนน TGAT กับ TPAT3 ได้ไม่ดีพอ ผมเริ่มมีความรู้สึกเคว้ง เพราะว่าสิ่งที่ตั้งใจมาตั้งแต่เนิ่นนานได้พังลงไปในพริบตา ผมเครียด ผมหดหู่ ผมช้อค ผมตั้งคำถามกับตัวเองมากมายว่าจะเอาอย่างไรต่อดีกับชีวิต ผมจะเรียนครูปกติโดยการกู้กยศ.มั้ย แต่ถ้ากู้แล้วจบไปสอบบรรจุไม่ได้ล่ะ จะหาเงินจากไหนมาจ่ายกยศ. หรือจะเรียนอย่างอื่นที่เงินดีๆอย่างวิศวะดี ถ้าเรียนเก่งอาจจะหางานง่าย แต่ก็เป็นสิ่งที่เราไม่ชอบ จะเอายังไงต่อดี
ด้วยความที่เป็นเด็ก ม.6 ที่อยู่ในช่วงหาความรู้ก็อาจจะมุมมองไม่เหมือนผู้ใหญ่ อาจจะหาทางออกค่อนข้างนาน ผมนอนตีนก่ายหน้าผาก คิดแล้วคิดอีก ผมหยิบมือถือขึ้นมา เปิดเฟสบุ๊คเพื่อคลายเครียด ผมเลื่อนไปเห็นโพสต์หนึ่ง เขียนเอาไว้ว่า "ชีวิตไม่ได้มีป้ายบอกทางเหมือนถนน ทุกคนจึงมีสิทธิ์ที่จะหลงได้ ฉะนั้น ถ้าหลงก็แค่หาทางใหม่นะ" ผมจึงคิดได้ว่า ทางไปสู่ปลายทางมันก็ไม่ได้มีแค่ทางเดียวนี่นา ผมเลยหาทางต่างๆ ทุกความเป็นไปได้ที่จะทำให้ผมเป็นครูได้ โดยที่ผมจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมสามารถเลือกได้ ผมจึงเริ่มยื่นคะแนนในคณะต่างเช่นศึกษาศาสตร์ วิศวะ วิทยาศาสตร์ และก็บังเอิญอีกแล้วที่ผมสามารถติดได้หลายที่ในรอบนี้
ผมติดทุกคณะเลยที่ผมยื่น และบังเอิญว่าผมได้ติดโครงการหนึ่งที่มีชื่อว่าโครงการ พสวท. เป็นทุนที่สนับสนุนการผลิตนักวิทยาศาสตร์ ที่มีคุณความสามารถและคุณภาพ ซึ่งจะส่งให้ผู้รับทุนสามารถเรียนจบจนถึง ป.เอก ได้เลย และผมก็หาข้อมูลมาว่า ทุนนี้ มีช่องทางที่สามารถทำให้ผมเป็นครูได้ด้วย ผมจึงตัดสินใจเลือกรับทุนนี้มา เพราะตัวผมเองคิดว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับผมในตอนนี้แล้ว
ครอบครัวของผมสนับสนุนทุกการตัดสินใจ ไม่บังคับ ไม่กดดัน ไม่คาดหวังสิ่งใดจากผม ขอแค่ผมได้โตมาใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขก็พอ ผมรู้สึกดีใจและมีความสุขมากๆที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้ การเดินทางของชีวิตเด็กทุนคนนี้ยังไม่ได้สิ้นสุด หลังจากนี้ก็จะเป็นจุดเริ่มต้นของการเข้าสู่สังคมใหม่ การได้ใกล้ชิดกับคำว่าใช้ชีวิตมากขึ้น หวังว่าทุกวันต่อจากนี้จะใจดีกับผมนะ
สำหรับคนที่กำลังเคว้ง กำลังทุกข์ กำลังเศร้าใจ และกำลังมีชีวิตแบบคล้ายๆผม ผมอยากบอกว่า “สู้ๆนะครับ” ชีวิตเราเลือกเกิดมารวยหรือจนไม่ได้ แต่ถ้าได้เกิดมาแล้ว ไม่ว่าจะมีฐานะแบบไหน ขอให้รู้ไว้ว่า คนที่ทำให้เราเกิดมาและเลี้ยงดูเรา อยากเห็นเรามีความสุขเสมอนะครับ เพราะฉะนั้น ใช้ชีวิตให้เต็มที่ เลือกอนาคตของชีวิต และสร้างมันด้วยตัวเอง ล้มก็ลุกขึ้นใหม่ หลงก็หาทางใหม่ ท้อก็อย่าถอดใจ เพราะทุกกำลังใจ อยากให้เราก้าวไปถึงฝันอยู่เสมอ
เป็นกำลังใจให้น้องๆรุ่นต่อไปนะครับ สู้ๆนะ ✌️
สำหรับน้องๆรุ่นต่อไป #DEK69 ที่อยากเป็นครูหรือมีใจรักในการเป็นครู พี่ขอแนะนำโครงการ สควค. เลย เป็นโครงการที่ดีมากๆ แนะนำว่าสอบ TGAT, TPAT3 ให้ได้ประมาณ 70+ แค่นี้น้องจะสามารถเข้าได้สบายๆเลย ส่วนน้องๆที่อยากเข้าโครงการ พสวท. แนะนำว่าให้เก็บผลงานด้านวิทยาศาสตร์ระดับภูมิภาคขึ้นไปให้เยอะที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หรือจะสอบสอวน.ให้ได้ค่าย 1 เป็นอย่างต่ำ หรือถ้าน้องคนไหนมีคำถามเกี่ยวกับทั้งสองโครงการหรือโครงการอื่นเกี่ยวกับการเป็นครูก็สามารถสอบถามได้เลยนะครับ
รีวิวชีวิต DEK68 สำหรับคนที่กำลังเคว้ง
ผมเป็นเด็กที่มีฐานะทางบ้านที่ย่ำแย่มากครับ ผมเริ่มต้นการเรียนในโรงเรียนขยายโอกาสตั้งแต่อนุบาลจนถึง ม.3 แต่ละวันผมได้ค่าขนมไปโรงเรียนวันละ 5 บาท ผมถูกเลี้ยงดูมาในครอบครัวฝั่งพ่อ เนื่องจากพ่อเเม่ผมแยกทางกันตั้งแต่ผมได้อายุ 2 เดือน และพ่อผมก็มาเสียในตอนที่ผมอายุ 10 ขวบ ดังนั้นคนเลี้ยงดูผมจึงมีแค่ปู่กับย่าและคุณอาที่เป็นน้องของพ่อผม ในหมู่บ้านผมเป็นหมู่บ้านเล็กๆ สังคมค่อนข้างย่ำแย่ เด็กอายุ 12-13 ก็เริ่มสูบบุหรี่กันแล้ว ผมมองมาครอบครัวของผม ผมรู้สึกอยากเปลี่ยนเเปลง อยากผลักครอบครัวผมออกไปจากจุดนี้ให้ได้ ผมจึงตั้งใจเรียน และตั้งความฝัน ค้นหาตัวเอง และสิ่งที่จะทำให้ผมและครอบครัวมีความเป็นอยู่และชีวิตที่ดีขึ้น
หลังจากขึ้น ม.3 ก็เป็นชั้นสุดท้ายแล้วที่เราจะได้รับการสนับสนุนการศึกษาจากรัฐฯ ในช่วงนั้นผมค่อนข้างเคว้ง เพราะผมไม่รู้ว่าจะเรียนต่อดีมั้ย และช่วงนั้นบังเอิญว่ามีคุณครูคณิตศาสตร์คนหนึ่งเข้ามารับตำแหน่งครูอัตราจ้างและมาแนะนำผมให้สมัครสอบเข้า จภ. เพราะจะทำให้เราได้เรียนเต็มที่โดยที่ไม่ต้องกังวลเรื่องค่าใช้จ่าย โดยครูอาสาติวสอบให้ผม โดยที่ท่านไม่หวังผลตอบแทนใดๆ เลย ค่าสมัครสอบเอย ค่าเดินทางไปสอบเอย ครูคนนี้เป็นคนสนับสนุนผมทุกอย่าง เพราะท่านอยากเห็นเราได้ดี อยากสนับสนุนให้เราทำในสิ่งที่เราตั้งใจ ผมรู้สึกขอบคุณคุณครูท่านนี้เป็นอย่างมาก ท่านเป็นผู้ที่มีบทบาทมากๆ ถึงมากที่สุดเลยครับในจุดเปลี่ยนครั้งใหญ่ของชีวิตครั้งนี้ ผมก็ไม่ทำให้ท่านผิดหวังครับ ผมสามารถสอบเข้า จภ. ได้อย่างที่ผมและท่านหวัง
หลังจากขึ้น ม.4 ผมรู้แล้วว่าสิ่งที่ผมต้องการคือการได้เป็นครู การมีสวัสดิการให้คุณปู่คุณย่าใช้ในยามป่วยไข้ ผมจึงตั้งใจเรียน เก็บผลงานให้เยอะที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ ส่วนการอ่านหนังสือให้มันควบคู่ไปกับการเรียนของผม แน่ล่ะว่าการเรียน จภ. ไม่ได้ง่ายเหมือน รร. ทั่วไป เพราะต้องรักษาเกรดและเรียนหนักและลึกกว่าโรงเรียนทั่วไปมาก ผมเคยเครียดเพราะเกรดตกเพราะปรับตัวไม่ทันในตอน ม.4 ด้วย555 สุดท้ายผมก็เรียนได้และเกรดดีขึ้นกว่าเดิม
ถึงช่วง ม.6 เป็นช่วงที่หลายๆคนได้ยินแล้วขนลุกไปตามๆกันเลย เพราะเราต้องเตรียมตัวเข้ามหาวิทยาลัยกันแล้ว ส่วนตัวผมเตรียมมาตั้งแต่เนิ่นๆแล้ว และมั่นใจว่าจะเข้ารอบพอร์ตโครงการ สควค. ได้แน่ๆ ผมเลยไม่ค่อยได้เตรียมตัวอ่านหนังสือเหมือนคนอื่นๆ เสริมก่อนนะครับว่าโครงการ สควค. เป็นทุนที่ผลิตครู่ที่มีความสามารถพิเศษด้านวิทย์-คณิตที่ดีมากๆ เพราะหลังจากจบมาเราจะได้เป็นครูเลย โดยไม่ต้องสอบบรรจุ ผมจึงเล็งโครงการนี้ไว้เป็นพิเศษ
หลังจากยื่นพอร์ตไปทุกมหาวิทยาลัยที่มีโครงการนี้ ปรากฏว่า ผมไม่ผ่านเลยสักที่ เพราะว่าผมทำคะแนน TGAT กับ TPAT3 ได้ไม่ดีพอ ผมเริ่มมีความรู้สึกเคว้ง เพราะว่าสิ่งที่ตั้งใจมาตั้งแต่เนิ่นนานได้พังลงไปในพริบตา ผมเครียด ผมหดหู่ ผมช้อค ผมตั้งคำถามกับตัวเองมากมายว่าจะเอาอย่างไรต่อดีกับชีวิต ผมจะเรียนครูปกติโดยการกู้กยศ.มั้ย แต่ถ้ากู้แล้วจบไปสอบบรรจุไม่ได้ล่ะ จะหาเงินจากไหนมาจ่ายกยศ. หรือจะเรียนอย่างอื่นที่เงินดีๆอย่างวิศวะดี ถ้าเรียนเก่งอาจจะหางานง่าย แต่ก็เป็นสิ่งที่เราไม่ชอบ จะเอายังไงต่อดี
ด้วยความที่เป็นเด็ก ม.6 ที่อยู่ในช่วงหาความรู้ก็อาจจะมุมมองไม่เหมือนผู้ใหญ่ อาจจะหาทางออกค่อนข้างนาน ผมนอนตีนก่ายหน้าผาก คิดแล้วคิดอีก ผมหยิบมือถือขึ้นมา เปิดเฟสบุ๊คเพื่อคลายเครียด ผมเลื่อนไปเห็นโพสต์หนึ่ง เขียนเอาไว้ว่า "ชีวิตไม่ได้มีป้ายบอกทางเหมือนถนน ทุกคนจึงมีสิทธิ์ที่จะหลงได้ ฉะนั้น ถ้าหลงก็แค่หาทางใหม่นะ" ผมจึงคิดได้ว่า ทางไปสู่ปลายทางมันก็ไม่ได้มีแค่ทางเดียวนี่นา ผมเลยหาทางต่างๆ ทุกความเป็นไปได้ที่จะทำให้ผมเป็นครูได้ โดยที่ผมจะเลือกสิ่งที่ดีที่สุดที่ผมสามารถเลือกได้ ผมจึงเริ่มยื่นคะแนนในคณะต่างเช่นศึกษาศาสตร์ วิศวะ วิทยาศาสตร์ และก็บังเอิญอีกแล้วที่ผมสามารถติดได้หลายที่ในรอบนี้
ผมติดทุกคณะเลยที่ผมยื่น และบังเอิญว่าผมได้ติดโครงการหนึ่งที่มีชื่อว่าโครงการ พสวท. เป็นทุนที่สนับสนุนการผลิตนักวิทยาศาสตร์ ที่มีคุณความสามารถและคุณภาพ ซึ่งจะส่งให้ผู้รับทุนสามารถเรียนจบจนถึง ป.เอก ได้เลย และผมก็หาข้อมูลมาว่า ทุนนี้ มีช่องทางที่สามารถทำให้ผมเป็นครูได้ด้วย ผมจึงตัดสินใจเลือกรับทุนนี้มา เพราะตัวผมเองคิดว่าเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดสำหรับผมในตอนนี้แล้ว
ครอบครัวของผมสนับสนุนทุกการตัดสินใจ ไม่บังคับ ไม่กดดัน ไม่คาดหวังสิ่งใดจากผม ขอแค่ผมได้โตมาใช้ชีวิตได้อย่างมีความสุขก็พอ ผมรู้สึกดีใจและมีความสุขมากๆที่ได้เกิดมาในครอบครัวนี้ การเดินทางของชีวิตเด็กทุนคนนี้ยังไม่ได้สิ้นสุด หลังจากนี้ก็จะเป็นจุดเริ่มต้นของการเข้าสู่สังคมใหม่ การได้ใกล้ชิดกับคำว่าใช้ชีวิตมากขึ้น หวังว่าทุกวันต่อจากนี้จะใจดีกับผมนะ
สำหรับคนที่กำลังเคว้ง กำลังทุกข์ กำลังเศร้าใจ และกำลังมีชีวิตแบบคล้ายๆผม ผมอยากบอกว่า “สู้ๆนะครับ” ชีวิตเราเลือกเกิดมารวยหรือจนไม่ได้ แต่ถ้าได้เกิดมาแล้ว ไม่ว่าจะมีฐานะแบบไหน ขอให้รู้ไว้ว่า คนที่ทำให้เราเกิดมาและเลี้ยงดูเรา อยากเห็นเรามีความสุขเสมอนะครับ เพราะฉะนั้น ใช้ชีวิตให้เต็มที่ เลือกอนาคตของชีวิต และสร้างมันด้วยตัวเอง ล้มก็ลุกขึ้นใหม่ หลงก็หาทางใหม่ ท้อก็อย่าถอดใจ เพราะทุกกำลังใจ อยากให้เราก้าวไปถึงฝันอยู่เสมอ
เป็นกำลังใจให้น้องๆรุ่นต่อไปนะครับ สู้ๆนะ ✌️
สำหรับน้องๆรุ่นต่อไป #DEK69 ที่อยากเป็นครูหรือมีใจรักในการเป็นครู พี่ขอแนะนำโครงการ สควค. เลย เป็นโครงการที่ดีมากๆ แนะนำว่าสอบ TGAT, TPAT3 ให้ได้ประมาณ 70+ แค่นี้น้องจะสามารถเข้าได้สบายๆเลย ส่วนน้องๆที่อยากเข้าโครงการ พสวท. แนะนำว่าให้เก็บผลงานด้านวิทยาศาสตร์ระดับภูมิภาคขึ้นไปให้เยอะที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ หรือจะสอบสอวน.ให้ได้ค่าย 1 เป็นอย่างต่ำ หรือถ้าน้องคนไหนมีคำถามเกี่ยวกับทั้งสองโครงการหรือโครงการอื่นเกี่ยวกับการเป็นครูก็สามารถสอบถามได้เลยนะครับ