อายุ 41 ปี สูง 158 หนัก 49 ผิวออกขาว ทำงานรัฐวิสาหกิจ สถานะ แม่ม่ายลูก 1 ค่ะ สนใจทักมาได้ค่ะ

คือเราไม่ได้เรียกร้องหาแฟนนะ แค่สงสัยว่าสมัยนี้แล้วทำไมเรายังไม่มีแฟน ทั้งที่เพื่อนๆของเรามีแฟนกันหมดแล้ว เรายอมรับนะว่าไม่ได้สวย แต่คนที่ขี้เหล่กว่าเรา(ไม่ได้ว่านะในสายตาเรา)ยังมีแฟนเลยน้องๆที่ร.ร. ย

เราคุยกับพี่คนนึงอยู่ค่ะ รู้จักกันมา 4 ปีแล้ว ก่อนหน้านี้ดูแลกันแบบพี่น้องทั่วไป ไม่มีคำหวานๆ ไม่มีมุขหยอดแบบจีบ ไม่มีแตะตัวเกินจำเป็น ไม่มีโทรหา โทรคุยนานๆ เอาง่ายๆคือแบบ พี่น้องจริงๆ! แต่ตอนหลังๆมา

เราก็มีแฟนนะ แต่ทำไมมันรู้สึกเหงา รู้สึกว่าแฟนไม่สนใจ รู้สึกหว้าเหว่ แปลกๆเหมือนเราไม่สำคัญกับเขาอีกแล้ว

คือเราก็คิดว่าตัวเองสวยระดับนึงอยู่นะ !!! แต่นี้ก็อายุ 22 ปีแล้ว หาแฟนยังไม่ได้ซักคนเลย ==> หรือเป็นเพราะว่าเราไม่ชอบแต่งตัว แต่งหน้า คือแบบว่าใส่เสื้อยืด กางเกงยีน แล้วเขียนคิ้ว ทาแป้งนิดหน่อย แล้

คือว่าๆ จขกท. อายุ 24 ปี เพิ่งเริ่มทำงานได้เกือบๆหนึ่งปี ตลอดเวลาที่ทำงานก็จะโดนถามอยู่ตลอดเวลาจากพี่ๆที่ทำงานว่า ไม่มีแฟนหรอ , แฟนไม่มารับหรอ ,แฟนไปไหน หรือแม้กระทั่ง เป็นหญิงชอบหญิงหรอ คือบางครั้งก็

อยู่มหาลัยปีสองแล้วค่ะ รู้สึกแบบนี้มาได้4 ปีแล้วมันแบบรู้สึกเบื่อๆ ไม่ชอบให้ผู้ชายแซวหรือเข้ามาจีบไม่ได้ว่าตัวเองสวยนะค่ะแต่มันรู้สึกแบบนั้นจริงๆ... ส่วนหนึ่งคือเห็นจากคนรอบตัวพี่ เพื่อน ที่พอมีแฟนแล

ทุกคนคะ เคยมีอารมณ์แบบนี้ไหม แบบอยากมีแฟนนะ แต่บางทีก็ไม่อยากมี ก่อนหน้านี้อะก็แบบ อยากจะคบกับคนๆนึ่งเพื่อจะลืมอีกคน แต่มันรู้สึกอึดอัดเวลาคุยกับเขา คุยได้แปบเดียวเหมือนแค่แบบไปให้ความหวังเขา โลกส่วนต

เราเป็นประจำเดือน แฟนเราแอบไปช่วยตัวเองในห้องน้ำ เรารู้สึกแย่ค่ะ เพราะเขาไม่ได้มาทำกับเรา พอเราหายเขาก็จะอ่อนแรงควรทำยังไงดีคะ