สวัสดีดีครับผมชื่อเล็ก ชื่อจริงนายแสงสุรีย์ ฟุ้งพิมาย นะตอนนี้ผมอายุ23ครับ ผมไม่ได้โทษใครผมไม่โทษทุกคนที่ผมรักผมแค่อยากบอกสิ่งที่ผมคิดสิ่งที่ผมเจอ เริ่มจำความได้ตอนอุนุบาลก็ปกติไม่ได้มีเรื่องราวอะไรมากมายยังไม่รู้จักคิดหรืออะไรเอาประมานตอนอายุ
ป.4 ก็เริ่มรู้ว่าเราไม่ใช่คนรวยเป็นจนๆผมได้บ้านไม้เล็กๆมีปูดนิดหน่อย
แต่ตอนเด็กพ่อแม่ก็ดีนะประแค่ป.3 ป.4 แต่หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้อะไรเหมือนคนอื่นเค้าผมเป็นที่ขี้น้อยใจมากแต่เค้าไม่รุ้หรอว่าผมน้อยใจพอผมขออะไรไม่เคยได้เลยไม่เคยได้จนผมไม่กล้าตั้งแต่อยุ่ป.5 ถึงอายุ23เลย พ่อกับบอกผมอยากได้อะไรให้ขอแต่ท่านทั่ง2ไม่เคยให้ผมเลยบอกอย่าขโขยนะแต่ท่านทั่ง2ก็ไม่รักษาคำพูด ผมก็จำไม่คอยได้ประมาณตอนป.4หรือ5นี้แหละผมได้ทำกุนเจลืมไว้ในบ้านผมก็เด็กไม่รุ้จะเอาออกยังไงผมก็ไม่รู้ว่าพ่อจะโมโหอะไรขนานนั้นแก่วิ่งมาแล้วดึงหูผมแล้วก็วิ่งพาเข้าไปในบ้านผมกลัวมากผมโดนสั่งให้มุดใต้ทุนแล้วก็มุดไปเอาทั้งกลัวทั้งตกใจว่ามันต้องขนานนี้เลยหรอตั่งแต่นั้นผมไม่เคยคิดว่าพ่อรักผมเลย สังสัยแก่คงหิวเหล้ามั้งเลยทำแบบนี้เพราะแก่ติดเหล้ามากสมัยผมเด็กๆ ผมจำได้เลย ผมไปขอตัง10บาท ทั้งวันนั้นผมไม่ได้ขอแก่เลยแก่ด่าผมจะขออะไรคะใจแก่พูดด้วยความเมา ผมเลยละจอตั้งแต่นั้นมาถ้าไม่จำเป็นจริงๆผมไม่กล้าเอาเงินของพ่อเลยเพราะแก่ชอบให้เงินแบบไม่เต็มใจพอขึ้นม.1 เค้าไม่ค่อยสนใจผมไม่เคยได้อะไรหลังจากนั้นผมลำบากมากเพื่อนมีแบบนั้นแบบนี้ผมจะไม่มีเหมือนเพื่อน
ม.2 ม.3 เพื่อน เพื่อนๆเค้ามีมอไซค์กันหมดจะไปไหนมาไหนก็ต้องง้อเค้าถ้าไม่งั้นเค้าก็ไม่ไปเล่นด้วยตอนเด็กผมชอบทำให้เพื่อนตลกเพื่อให้เค้าสนใจทุกอย่างผมไม่มีอะไรเหมือนเค้าเพื่อนๆทุกคนจะได้หมดผมไม่แต่ผมไม่เคยเสองว่าอยากได้แบบนี้แบบนั้นผมจำได้ตอนม.3 ผมได้ไปจิตอาสาไปต่างโรงเรียนแล้วไม่ได้ห่อข้าวไปเพื่อนๆได้เงินคนละ300-400 ผมได้50พ่อถามพ่อไหมแค่นี้ก็พอละมั้งผมเป็นไม่เคยร้องสักครั่งผมได้ไปซื้อข้าวกินตอนเช้า30บาทเหลื่อง20บาทเพื่อนๆพากันลงไปซื้อในเซ่เว่นผมนั่งอยู่บนคนเดี่ยวเพื่อนถามไม่ลงไปซื้อของหรอเราบอกไม่หิวจะเก็บตังไม่เติมโทรสับเพื่อนก็บอกประหยัดคือแท้ทั้งๆตัวเองหิวไม่มีเงินจะบอกตรงๆก็อาย อีกอย่างที่บ้านผมมีรถมอไซค์นะแต่ผมจับไม่ได้ดหมือนไม่ใช่ลูกจะไปไหนมาไหนก็ต้องไปยืมเพื่อน
ชีวิตผมไม่เคยสมหวังแบบที่คิดสักครั้งพอจบม.3 ขึ้นม.4ผมก็ได้ไปเรียนแบบไม่มีสิทเลือกเหมือนเพื่อนๆคนอื่น พอเข้าไปเรียนก็ดีมากเลยนะมีเพื่อนดีมากเพราะที่ผ่านมาผมไม่เคยเจอเพื่อนแบบนี้เลยเพื่อนตอน
ม.4-6 ดีมากสำหรับสำพอตดีมากผมดีใจมากที่ได้เจอเพื่อนแบบนี้จากใจผมก็ดิ้นรนเรียนจนแต่กว่าจะจบลำบาคมากพ่อแม่ไม่เคยใส่ใจเลย
ผมไม่ทันรถโรงเรียนผมไม่พึ่งครอบครัวตัวเองต้องไปหายืมรถคนอื่นให้ไปส่งให้เพื่อนมารับบ้าง แต่มันก็จบจนได้ด้วยความตั้งใจของผม พอจบผมได้รางวัลจากแม่1000บาทกลับเสื้อ2ตัวผมดีใจมาก
แต่ผมอะอยากเรียนต่อแก่ก็บอกไม่มีเงินตอนคือกูต้องทำไงแม่ผมก็เลยพาไปรับจ้างเค้าทำทุกอย่าง ทากรุ่น กู้มัน ยอดอ้อย ฉีดยา ปลูกมัน ทำทุกอย่างแต่ก็ไม่มีเงินเพราะผมได้ติดยา หาเงินได้มาก็ไปหาซื้อยา
เอ้าลืมผมเล่าข้ามเรื่องผมมีน้อง เรื่องยาเอาไว้ก่อนนะ
แม่ผมมีน้องออกมาผมก็อายุ15อ่ะน้องเป็นที่โชคดีมากอิจฉามากพ่อแม่ตามใจมันทุกอย่างเพื่อนๆคนอื่นของน้องมันมีโทรศัพท์น้องไปเห็นน้องอยากได้พ่อผมทำงานได้เงินไปซื้อให้มันเลยได้ทุกอย่างที่อยากได้เสื้อผ้ากางเกงอะไรก็ตามที่น้องขอได้ตลอดพ่อกับแม่รักมันมากกว่าผมถ้าบอกว่ารักเท่ากันทำไมผมไม่เคยได้อะไรเลยผมก็ได้เริ่มร้องเสพยาแล้วมันทำให้เรามีความสุขไม่เคยเป็นอะไรแบบนี้ผมก็ได้เสพยามาประ1กว่าแล้วก็เลิกเพราะชั่วมากพอประมาณอายุ 19พ่อของผมก็ได้ไปหางานให้พ่อถามอยากไปเป็นช่างไหมผมก็เลยบอกว่าลองไปดูพอผมเอาไปฝากกับพี่ที่เป็นญาติกันผมมาทำเหนื่อยมากท้อมากเพราะผมโดนพี่เอาเปรียรตลอดใช่ผมทุกอย่างผมก็ยอมบอกใครก็ไม่ได้เพราะตอนนั้นผมมีแฟนผมอยากมีอนาคตแฟนดีมากให้กำลังใจตลอดผมก็สู้ใช้ผมเหมือนขี้ค่าเลยทุกอย่างเลยผมได้แต่ร้องให้ผมนี้ก็เก่งเหมือนกันพอทำได้สักพักพ่อก็ได้ออกรถให้ผมส่งผมก็ทำตั้งใจทำจากค่าแรงวันละ400 ขึ้นเป็น500 เป็น600 เป็น700 ลูกพี่ดีมากลูกผมชื่อตาดีเวลาผมเดืดอร้อนแก่ช่วยทุกครั้งไม่เคยไม่ช่วยสักที่บอกผมรักแก่เหมือนพ่อคน1ผมทำงานให้แก่ผมทำเต็มที่ทุกครั่งผมสาบานเลยที่ได้ทำตั้งใจทุกครั้งไม่เคยคิดจะรักโขมยของลูกเพราะอะไรไหมของอะไรแก่ก็ให้ทุกครั้งดีมากที่สุดที่เคยเจออย่าผมนะดีกว่าพ่อแม่อ่ะไม่เคยโกรธหรือเครียดแก่ว่าด่าหรือบอก แต่ผมก็ได้ทำตัวไม่ดีอีกครั้งจนแก่ต้องเสียใจแหละมั้ง เงินนี้มันน่ารังเกียจมากาำหรับผมเพราะถ้าผมไม่มีเงินคนจะไม่ดีกลับผม พ่อแม่ผมนะถ้ามีเงินให้ก็จะพูดดีถ้าไม่มีเงินให้ก็จะพูดอีกก็แบบผมคิดไปคิดมากไม่มีใครรักเราเท่าาตัวเราเองไม่เคยได้รับกำลังใจจากพ่อแม่ พ่อกับแม่ชอบเอาผมไปเปรียบเทียบกับคนอื่นไม่เสียใจมาก
แต่พอว่าถึงวันหนึ่งพี่กับผมทำเรื่องไม่ดีเลยได้พักงานให้กลับไปบ้านพอกลับไปอยู่บ้านประ1เดื่อนผมก็ได้กลับมาทำอักครั้งแต่พี่ไม่มาแล้วครบครัวมั้งพี่ก็เหมือนไม่ชอบผมที่มาทำงานที่นี้เหมือนเดิมผมก็ได้ได้สนใจอะไรก็ตั้งใจทำเริ่มไหมอีกครั้งก็ได้เริ่มทำจนตัวเองเก่งขึ้นทำได้มากขึ้นมีความคิดมากขึ้นสนุกกับมมันเวลาทำจนเริ่มทำได้เกิบทุกอย่างภูมใจในตัวเองมาก จนมาถึงวันนี้ผมรู้สึกว่าผมเหนื่อยมากท้อมากชีวิตโดนเดี๋ยวไม่มีใครเลยเพื่อนพี่น้องพ่อแม่ไม่มีใครรู้ว่าเหนื่อยแค่ไม่มีกำลังใจเลย
ที่มันหนักเพราะผมได้กับแฟนที่ครบกันมาจะ3ปีละแรกๆมีควาสุขมากดีกับทุกอย่างเค้าเป็นทุกอย่างของผมเค้าทำให้มีค่ามากทำให้ผมเก่งขึ้นเป็นคนอบอุ่นมากดีมากที่สุดเลยรักมากที่สูดในโลกรักสุดใจเพราะเค้าอยู่ข้างผมตลอดไม่ว่าผมจะชั่วจะดีเค้าก็จะอยุ่ผมหลงรักเค้ามากแต่พ่อมาถึงวันนี้เค้าเปลี่ยนไปมากเค้าเหมือนคนละคนเค้าทำร้ายผมมากผมยอมทุกอย่างเค้าก็ยังทำร้ายผมเหมือนคนไม่เคยรักกันมาก่อนผมไม่รุ้จะทำยังไงมืด8ด้านไม่อยากอยู่เลยเบื่อชีวิตตัวเองเหนื่อยมาก
#ผมก็ไม่สามารถจะพูดทุกอย่างบ้างอันก็ลืมบ้างอันก็เจ็บเกินกว่าจะพิม
ออกมา
#ขอบคุนที่ได้เกิดมา
#ขอโทษที่ทำตัวไม่ได้ใส่พ่อแม่
#ขอโทษที่เห็นแก่ตัว
#รักทุกคนที่พูดถึ
#ขอบคุนที่ได้เกิดมาเป็นลุกพ่อกับแม่
#ขอบคุนที่เจอลูกพี่ดีๆ
#ขอบคุนที่ได้เป็นแฟนกับคนนี้
#ขอบคุนเพื่อนดีๆทุกคน
ถ้าสิ่งไหนผมพูดเห็นแก่ตัวเกินไปผมกราบขอโทษด้วยนะครับ🙏
ต้นทุนชีวิตของคนเราไม่เท่ากัน
ป.4 ก็เริ่มรู้ว่าเราไม่ใช่คนรวยเป็นจนๆผมได้บ้านไม้เล็กๆมีปูดนิดหน่อย
แต่ตอนเด็กพ่อแม่ก็ดีนะประแค่ป.3 ป.4 แต่หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้อะไรเหมือนคนอื่นเค้าผมเป็นที่ขี้น้อยใจมากแต่เค้าไม่รุ้หรอว่าผมน้อยใจพอผมขออะไรไม่เคยได้เลยไม่เคยได้จนผมไม่กล้าตั้งแต่อยุ่ป.5 ถึงอายุ23เลย พ่อกับบอกผมอยากได้อะไรให้ขอแต่ท่านทั่ง2ไม่เคยให้ผมเลยบอกอย่าขโขยนะแต่ท่านทั่ง2ก็ไม่รักษาคำพูด ผมก็จำไม่คอยได้ประมาณตอนป.4หรือ5นี้แหละผมได้ทำกุนเจลืมไว้ในบ้านผมก็เด็กไม่รุ้จะเอาออกยังไงผมก็ไม่รู้ว่าพ่อจะโมโหอะไรขนานนั้นแก่วิ่งมาแล้วดึงหูผมแล้วก็วิ่งพาเข้าไปในบ้านผมกลัวมากผมโดนสั่งให้มุดใต้ทุนแล้วก็มุดไปเอาทั้งกลัวทั้งตกใจว่ามันต้องขนานนี้เลยหรอตั่งแต่นั้นผมไม่เคยคิดว่าพ่อรักผมเลย สังสัยแก่คงหิวเหล้ามั้งเลยทำแบบนี้เพราะแก่ติดเหล้ามากสมัยผมเด็กๆ ผมจำได้เลย ผมไปขอตัง10บาท ทั้งวันนั้นผมไม่ได้ขอแก่เลยแก่ด่าผมจะขออะไรคะใจแก่พูดด้วยความเมา ผมเลยละจอตั้งแต่นั้นมาถ้าไม่จำเป็นจริงๆผมไม่กล้าเอาเงินของพ่อเลยเพราะแก่ชอบให้เงินแบบไม่เต็มใจพอขึ้นม.1 เค้าไม่ค่อยสนใจผมไม่เคยได้อะไรหลังจากนั้นผมลำบากมากเพื่อนมีแบบนั้นแบบนี้ผมจะไม่มีเหมือนเพื่อน
ม.2 ม.3 เพื่อน เพื่อนๆเค้ามีมอไซค์กันหมดจะไปไหนมาไหนก็ต้องง้อเค้าถ้าไม่งั้นเค้าก็ไม่ไปเล่นด้วยตอนเด็กผมชอบทำให้เพื่อนตลกเพื่อให้เค้าสนใจทุกอย่างผมไม่มีอะไรเหมือนเค้าเพื่อนๆทุกคนจะได้หมดผมไม่แต่ผมไม่เคยเสองว่าอยากได้แบบนี้แบบนั้นผมจำได้ตอนม.3 ผมได้ไปจิตอาสาไปต่างโรงเรียนแล้วไม่ได้ห่อข้าวไปเพื่อนๆได้เงินคนละ300-400 ผมได้50พ่อถามพ่อไหมแค่นี้ก็พอละมั้งผมเป็นไม่เคยร้องสักครั่งผมได้ไปซื้อข้าวกินตอนเช้า30บาทเหลื่อง20บาทเพื่อนๆพากันลงไปซื้อในเซ่เว่นผมนั่งอยู่บนคนเดี่ยวเพื่อนถามไม่ลงไปซื้อของหรอเราบอกไม่หิวจะเก็บตังไม่เติมโทรสับเพื่อนก็บอกประหยัดคือแท้ทั้งๆตัวเองหิวไม่มีเงินจะบอกตรงๆก็อาย อีกอย่างที่บ้านผมมีรถมอไซค์นะแต่ผมจับไม่ได้ดหมือนไม่ใช่ลูกจะไปไหนมาไหนก็ต้องไปยืมเพื่อน
ชีวิตผมไม่เคยสมหวังแบบที่คิดสักครั้งพอจบม.3 ขึ้นม.4ผมก็ได้ไปเรียนแบบไม่มีสิทเลือกเหมือนเพื่อนๆคนอื่น พอเข้าไปเรียนก็ดีมากเลยนะมีเพื่อนดีมากเพราะที่ผ่านมาผมไม่เคยเจอเพื่อนแบบนี้เลยเพื่อนตอน
ม.4-6 ดีมากสำหรับสำพอตดีมากผมดีใจมากที่ได้เจอเพื่อนแบบนี้จากใจผมก็ดิ้นรนเรียนจนแต่กว่าจะจบลำบาคมากพ่อแม่ไม่เคยใส่ใจเลย
ผมไม่ทันรถโรงเรียนผมไม่พึ่งครอบครัวตัวเองต้องไปหายืมรถคนอื่นให้ไปส่งให้เพื่อนมารับบ้าง แต่มันก็จบจนได้ด้วยความตั้งใจของผม พอจบผมได้รางวัลจากแม่1000บาทกลับเสื้อ2ตัวผมดีใจมาก
แต่ผมอะอยากเรียนต่อแก่ก็บอกไม่มีเงินตอนคือกูต้องทำไงแม่ผมก็เลยพาไปรับจ้างเค้าทำทุกอย่าง ทากรุ่น กู้มัน ยอดอ้อย ฉีดยา ปลูกมัน ทำทุกอย่างแต่ก็ไม่มีเงินเพราะผมได้ติดยา หาเงินได้มาก็ไปหาซื้อยา
เอ้าลืมผมเล่าข้ามเรื่องผมมีน้อง เรื่องยาเอาไว้ก่อนนะ
แม่ผมมีน้องออกมาผมก็อายุ15อ่ะน้องเป็นที่โชคดีมากอิจฉามากพ่อแม่ตามใจมันทุกอย่างเพื่อนๆคนอื่นของน้องมันมีโทรศัพท์น้องไปเห็นน้องอยากได้พ่อผมทำงานได้เงินไปซื้อให้มันเลยได้ทุกอย่างที่อยากได้เสื้อผ้ากางเกงอะไรก็ตามที่น้องขอได้ตลอดพ่อกับแม่รักมันมากกว่าผมถ้าบอกว่ารักเท่ากันทำไมผมไม่เคยได้อะไรเลยผมก็ได้เริ่มร้องเสพยาแล้วมันทำให้เรามีความสุขไม่เคยเป็นอะไรแบบนี้ผมก็ได้เสพยามาประ1กว่าแล้วก็เลิกเพราะชั่วมากพอประมาณอายุ 19พ่อของผมก็ได้ไปหางานให้พ่อถามอยากไปเป็นช่างไหมผมก็เลยบอกว่าลองไปดูพอผมเอาไปฝากกับพี่ที่เป็นญาติกันผมมาทำเหนื่อยมากท้อมากเพราะผมโดนพี่เอาเปรียรตลอดใช่ผมทุกอย่างผมก็ยอมบอกใครก็ไม่ได้เพราะตอนนั้นผมมีแฟนผมอยากมีอนาคตแฟนดีมากให้กำลังใจตลอดผมก็สู้ใช้ผมเหมือนขี้ค่าเลยทุกอย่างเลยผมได้แต่ร้องให้ผมนี้ก็เก่งเหมือนกันพอทำได้สักพักพ่อก็ได้ออกรถให้ผมส่งผมก็ทำตั้งใจทำจากค่าแรงวันละ400 ขึ้นเป็น500 เป็น600 เป็น700 ลูกพี่ดีมากลูกผมชื่อตาดีเวลาผมเดืดอร้อนแก่ช่วยทุกครั้งไม่เคยไม่ช่วยสักที่บอกผมรักแก่เหมือนพ่อคน1ผมทำงานให้แก่ผมทำเต็มที่ทุกครั่งผมสาบานเลยที่ได้ทำตั้งใจทุกครั้งไม่เคยคิดจะรักโขมยของลูกเพราะอะไรไหมของอะไรแก่ก็ให้ทุกครั้งดีมากที่สุดที่เคยเจออย่าผมนะดีกว่าพ่อแม่อ่ะไม่เคยโกรธหรือเครียดแก่ว่าด่าหรือบอก แต่ผมก็ได้ทำตัวไม่ดีอีกครั้งจนแก่ต้องเสียใจแหละมั้ง เงินนี้มันน่ารังเกียจมากาำหรับผมเพราะถ้าผมไม่มีเงินคนจะไม่ดีกลับผม พ่อแม่ผมนะถ้ามีเงินให้ก็จะพูดดีถ้าไม่มีเงินให้ก็จะพูดอีกก็แบบผมคิดไปคิดมากไม่มีใครรักเราเท่าาตัวเราเองไม่เคยได้รับกำลังใจจากพ่อแม่ พ่อกับแม่ชอบเอาผมไปเปรียบเทียบกับคนอื่นไม่เสียใจมาก
แต่พอว่าถึงวันหนึ่งพี่กับผมทำเรื่องไม่ดีเลยได้พักงานให้กลับไปบ้านพอกลับไปอยู่บ้านประ1เดื่อนผมก็ได้กลับมาทำอักครั้งแต่พี่ไม่มาแล้วครบครัวมั้งพี่ก็เหมือนไม่ชอบผมที่มาทำงานที่นี้เหมือนเดิมผมก็ได้ได้สนใจอะไรก็ตั้งใจทำเริ่มไหมอีกครั้งก็ได้เริ่มทำจนตัวเองเก่งขึ้นทำได้มากขึ้นมีความคิดมากขึ้นสนุกกับมมันเวลาทำจนเริ่มทำได้เกิบทุกอย่างภูมใจในตัวเองมาก จนมาถึงวันนี้ผมรู้สึกว่าผมเหนื่อยมากท้อมากชีวิตโดนเดี๋ยวไม่มีใครเลยเพื่อนพี่น้องพ่อแม่ไม่มีใครรู้ว่าเหนื่อยแค่ไม่มีกำลังใจเลย
ที่มันหนักเพราะผมได้กับแฟนที่ครบกันมาจะ3ปีละแรกๆมีควาสุขมากดีกับทุกอย่างเค้าเป็นทุกอย่างของผมเค้าทำให้มีค่ามากทำให้ผมเก่งขึ้นเป็นคนอบอุ่นมากดีมากที่สุดเลยรักมากที่สูดในโลกรักสุดใจเพราะเค้าอยู่ข้างผมตลอดไม่ว่าผมจะชั่วจะดีเค้าก็จะอยุ่ผมหลงรักเค้ามากแต่พ่อมาถึงวันนี้เค้าเปลี่ยนไปมากเค้าเหมือนคนละคนเค้าทำร้ายผมมากผมยอมทุกอย่างเค้าก็ยังทำร้ายผมเหมือนคนไม่เคยรักกันมาก่อนผมไม่รุ้จะทำยังไงมืด8ด้านไม่อยากอยู่เลยเบื่อชีวิตตัวเองเหนื่อยมาก
#ผมก็ไม่สามารถจะพูดทุกอย่างบ้างอันก็ลืมบ้างอันก็เจ็บเกินกว่าจะพิม
ออกมา
#ขอบคุนที่ได้เกิดมา
#ขอโทษที่ทำตัวไม่ได้ใส่พ่อแม่
#ขอโทษที่เห็นแก่ตัว
#รักทุกคนที่พูดถึ
#ขอบคุนที่ได้เกิดมาเป็นลุกพ่อกับแม่
#ขอบคุนที่เจอลูกพี่ดีๆ
#ขอบคุนที่ได้เป็นแฟนกับคนนี้
#ขอบคุนเพื่อนดีๆทุกคน
ถ้าสิ่งไหนผมพูดเห็นแก่ตัวเกินไปผมกราบขอโทษด้วยนะครับ🙏