ทำไมเพลงไทยถึงไม่ใช้ดนตรีเล่าเรื่องเหมือนดนตรีสากลของของฝรั่ง??

คือผมก็เป็นคนนึงที่ชอบฟังเพลงครับทั้งฝรั่งและไทยแต่ผมสังเกตุตรงจุดนึงคือเพลงไทยส่วนใหญ่ให้ค่ากับเนื้อร้องและทำนองมากกว่าเสียงดนตรี

   ผมไม่ได้บอกว่าควรด้อยค่าเนื้อร้องกับทำนองนะครับเพียงแต่จะบอกว่าทำไมไม่โฟกัสที่ดนตรีด้วย หลายๆเพลงของคนไทยดนตรีไม่น่าจดจำเหมือนเอามารองให้เนื้อร้องเดินเท่านั้น แบบเพลงไทยส่วนใหญ่ก็จะเน้นเสียงกีต้าร์กลองและเครื่องดนตรีต่างๆ แน่นอนว่าหลายๆคนฟังอาจจะเบื่อหรือโฟกัสแค่เนื้อร้องที่โดนใจจนไม่ได้สังเกตุ Instrumental ของเพลงเลย และหลายๆเพลงผมก็ไม่ฟังหรือเบื่อเพราะซ้ำๆกับเพลงเดิม

  ถ้าเทียบกับเพลงของฝรั่งแล้วบางเพลงเราไม่จำเป็นต้องฟังเนื้อร้องแค่ได้ยิน ดนตรีก็รู้แล้วว่าเพลงอะไร บางคนฟังเพลงฝรั่งเพราะดนตรีแม้จะฟังไม่รู้เรื่องว่าแปลว่าอะไรก็ตาม

เพลงไทยหลายๆเพลงก็ทำแบบที่ผมบอกนะครับอย่าง Dum dumของJeff Satur แต่ผมไม่แน่ใจว่าศิลปินแค่บังเอิญทำออกมาดีหรือรู้ตรงจุดนี้อยู่แล้วเพราะเพลงอื่นๆก็เหมือนไม่ได้ใช้ตรงจุดนี้

  ถ้าเทียบกับเพลงของฝรั่งเช่นพวกเพลงของศิลปินดังๆอย่าง The weeknd, Chase Atlantic, Arctic Monkeys, Billie Eilish ฯลฯ

แต่ยังไงก็ยังมีเพลงไทยที่ให้ความสำคัญกับดนตรีนะครับเพียงแต่ส่สนใหญ่อาจจะเป็นเพลงชิลๆในร้านกาแฟซึ่งเพลงเหล่านั้นก็ยังเก้ๆกังๆ ส่วนเพลงที่ทำแบบที่ผมกล่าวมาก็มีบ้างครับและรุ่งด้วยเพียงแค่คนอาจจะไม่ได้สังเกตุตรงจุดนี้รวมถึงตัวศิลปินเองด้วยมั้ง

ผมเองก็เสียงไม่ดีหรอกครับผมแค่อยากจะแชร์ความคิดให้ใครก็ตามที่เห็นหรือถ้านักทำเพลงมาเห็นก็ดีเลยครับใครว่างๆก็ลองไปฟังเทียบกันดูนะครับว่ามันต่างกันจริงๆ จะบอกว่าตลาดมันไม่นิยมก็ไม่ถูกเพราะคนไม่ค่อยทำมันเลยไม่มีตลาดให้นิยมขอบคุณครับ
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่