จากที่เริ่มเห็นกระแสเพลง"อัลเตอร์" ถูกพูดถึงในเด็กยุคใหม่ๆ จนเริ่มมีคนมาเล่าเรื่องบรรยากาศเพลงอินดี้ยุค 90s
เห็นจากคลิปหลายๆช่อง (ขอไม่อ้างถึง) ทุกช่องลักษณะคล้ายกันคือ อายุคนทำช่องประมาณ 30 บวกลบนิดหน่อย จริงๆคนพวกนี้ก็เกิดช่วง 1990-95 นั่นแหละ
แต่แอ็คท่า เล่าเรื่องวัยรุ่น 90s แบบมั่นหน้ามากๆ อันประกอบด้วย
เรื่องวงการเพลง 90s บางคนเล่าจากที่ไปหาอ่าน ฟังสัมภาษณ์มา เล่าเรื่องโมเดิร์นด็อก สไมล์บัฟฟาโล เล่าบรรยากาศ "โค้กมิวสิคอวอร์ด" เล่าเรื่อง "ฮ็อทเวฟมิวสิคอวอร์ด" โดยฟังเขามาอีกที รายละเอียดบางอย่าง ด้นผสมใส่สีสันเอาเองเช่น
มีช่องเล่าเรื่องพี่ป๊อด โมเดอร์นด็อก แล้วบอกเรื่องรสนิยมเพลง การฟังเพลงทางเลือกของพี่ป๊อด บอกว่าพี่ป๊อดไปเจอวง Red Hot Chilli Peppers และได้รับอิทธิพลมา ซึ่งไม่รู้แกไปได้มายังไง อาจมีคนแนะนำไวนีลให้ ซึ่งในความเป็นจริง สมัยนั้นมี MTV ดูกันมานานแล้ว และ แผ่นเสียงไม่ใช่เมนสตรีมของยุคนั้น ในปีที่โมเดอร์นด็อกจะออก ซีดี คือสิ่งใหม่ และยืนยันได้เลยว่า พี่ป๊อด ฟังอัลบั้ม Blood Sugar Sex Magic จากแผ่นซีดี เพราะผมนี่แหละ เคยเจอพี่เค้า ที่มีแผ่นนี้อยู่ตอนที่นั่งคุยกัน
อย่างเรือ่งวงการเพลงอินดี้ เทปอิสระ สมัยนั้น คนทำเพลงอิสระก็มีมาแล้ว ไม่ใช่เพิ่งมาผลิบานเอาตอนปลาย 90s เค้าทำกันมาตั้งนานแล้ว ไม่ได้มีแต่แนวเมทัล เดือดๆ ดิบๆด้วย มีทั้ง ร็อคปกติ มีแร็พใต้ดิน มีเพลงแด็นซ์ที่ปรับตัวเองมาจากดิสโก้ เพราะ มีคนฟังเพลงเฉพาะพวกนี้ โดยเฉพาะตามแผงเทปขายเพลงแนวๆ มีกลุ่มลูกค้าเป็นเด็กมหาลัย ที่ชัดเจนสุดๆคือ พี่ปอนกับพี่ป้าง ทำHydra แบบทำกันเองเลย นอกจากนั้นยังมีศิลปินแร็พใต้ดินอีกเยอะแยะ แต่พอพวกเบียวเพลง 90s มาเล่า กลายเป็นว่า เพลงอินดี้ มาเจริญงอกงามเอาตอน โมเดอร์นด็อกออกอัลบั้มแรก "เสริมสุขภาพ" การทำเพลงอินดี้เลยพุ่งออกมานับจากนั้น
ผมไม่เถียงนะ โมเดอร์นด็อก คือ สัญลักษณ์ของเด็กแนว แต่ ลองไปถามพี่ๆเค้าดู พวกเค้าก็รู้ว่า ตัวเอง ไม่ใช่คนแรกๆ ที่ทำเพลงอินดี้ พวกเค้าก็ฟังเพลงอินดี้ รู้จักกับวงอินดี้อื่นๆของไทยก่อนนั้นมาแล้ว
อีกอย่างนะ คำว่า "เด็กแนว" คำนี้มาท้ายๆ 90s ไปจน Y2K แล้ว
พวกเบียววัฒนธรรม 90s ก็อีก ชอบเอาคำ แสลงต่างๆมาเล่า แล้วก็มั่ว เพราะ เอามาปันกันเละเทะ บางคำไม่ได้ถูกใช้ร่วมยุคกัน ก็โยงมาหากันเช่นคำว่า "จ๊าบ" กับ "เริ่ดสะแมนแตน" โดยเล่าเรือ่งเทิ่ง สติเฟื่อง เป็นผู้คิดคำต่างๆและถูกใช้ในยุค 90s โดยที่ไม่รู้ว่า สมัยนั้น ใครที่พูดสำนวนแบบนั้น ถูกเพื่อนล้อว่าเชยแน่นอน
ขอร้องเถอะ ถ้าไม่รู้จริง แค่เกิดมาแบเบาะตอนนั้น แค่เคยเป็นเด็กน้อยในช่วงนั้น ขนรักแร้มางอกเอาตอนข้ามปี 2000 ไปแลว
อย่ามาแอ็คท่าว่า ข้าคือชาว 90s คือวัยรุ่นยุคอินดี้ตัวแท้
คนที่เค้าอยู่ยุคนั้นจริงๆ เห็นแล้วอยากจะเบิร์ดกะโหลกซักที ว่า ไอ้น้องนี้ตัวปลอม
วิธีที่จะรู้จักและซึมซับยุค 90s ที่ดีที่สุดคือ ต้องไปห้องสมุด แล้วค้นหานิตยสารที่ออกในยุคนั้นมานั่งอ่านจริงๆ แค่นั่งเปิด พลิกนิตยสาร ก็รู้แล้วว่าบรรยากาศคืออะไร อยากรู้เรือ่งเพลง 90s ไปอ่านนิตยสารเพลง และคอลัมน์เกี่ยวกับเพลงในนิตยสารวัยรุ่น นั่นแหละ ของแท้
พวกกระแดะแอ็คท่ามาทำคลิปเล่าใน ยท หรือ ตต พวกที่เห็นพี่ เห็นรุ่นพี่ ก็แค่ของปลอม
วัยรุ่น 90s จริงๆ คือคนที่เกิดช่วง 1973-1985 ประมาณนั้น ให้ได้เป็น"วัยรุ่น" ทันในยุค 90s ได้เป็นหนุ่มเป็นสาว ได้ทันโคโลญจน์ยี่ห้อ "ทรอส" หรือสาวๆได้ใช้ "ทเวลฟ์พลัส" แบบอยากหอมเฟี้ยวตามทีวี
ไปดูได้เลย พวกที่เล่าเรือ่งยุค 90s ของแท้ๆ อายุทะลุเลข 4 กันไปหมดแล้ว
บางช่อง (ขอไม่บอก) ตอนโมเดอร์นด็อกออกอัลบั้มแรก ยังเป็นเด็กประถมตัวน้อยวิ่งเล่นอยู่เลย บอกเลยว่า ไม่มีทางเข้าใจนะว่า"วัยรุ่น" ตอนนั้น เค้าเป็นยังไง ฮือฮายังไง นึกภาพเอานะครับ มีเด็กวัยรุ่นมัธยมปลาย นั่งฟังซาวด์เบาท์ เพลงบุษบา โยกหัว แล้วมี เด็ก ป.3 นั่งตรงนั้น เพราะ เค้าฝากมาดูแล
แล้วอย่าลืมว่า มองในมิติของวัยรุ่นมัธยม กับ มหาลัย ก็แตกต่างกันมาก พวกเด็กมัธยมต้น สมัยโค้กมิวสิคอะวอร์ด กับ คนที่อยู่มหาลัย ได้ตามดูเวทีต่างๆ ได้ไปร้านเทป แผงเทป ร้านแว่น เจยู ร้านน้อง ตามซื้อเทป ซื้อแผ่นเองกับมือ การไปนั่งห้องซ้อมดนตรี ได้เจอพี่ๆที่กำลังทำเพลง มันคนละเรือ่งกัน
คนที่ตามซื้อการ์ตูนรายสัปดาห์ ทันอ่านหงอคงเป็นซุปเปอร์ไซย่าในเดอะซีโร่ตอนมัธยม ก็คนละเรื่องกับเด็กเห่อที่โตมาอ่านการ์ตูนก็เจอซีคิดแล้ว ได้อ่านซีคิดของพี่ชายตอนประถม พอโตมาก็แอ็คอาร์ตว่าตัวเองทันยุค 90s
วัยรุ่นยุคนั้นจริงๆ ต้องทัน ทีวีไลน์ ต้องมีทีวีแม็กกาซีน ต้องบ้าซื้อขนมโดเรม่อนเก็บการ์ดจริงๆ ไปดูเลย พวกนี้ อายุซัดกันไป ภจ กว่าแล้วทั้งนั้นแหละ
ถ้าคุณอยากรู้จริงๆ คุณไปดูพล่ากุ้ง น้าเน็คโน่น
พล่ากุ้ง สะท้อนเด็กยุคนั้นชัดที่สุด
ส่วนน้าเน็ค แม้ว่าจริงๆตัวน้าแกอายุแก่ไปซักหน่อย แต่ เนื่องจากแกทำงานค่ายเพลงยุคนั้น ก็นับว่าแกคือผู้ใหญ่ยุค 90s ที่อยู่กับอุตสาหกรรมยุคนั้นของแท้
ดีเจป๋องก็เช่นกัน นี่ก็อายุเกินแล้ว เพราะสัมยแกเป็นดีเจ แกก็ไล่ฟันเด็กสาวๆฟังเรือ่งผี ไล้ปรี้เด็กมัธยมมาก่อน อาศัยความแนวของตัวเอง
พวกอายุสามสิบ ทำท่าว่ารู้เยอะ รู้มาก รู้ดี โดยเฉพาะ วงการดนตรี เพลง เกมส์ แฟชั่น
เล่าอะไรออกมา มันดูตลก นะครับ ก็แค่ฟังๆเค้ามาน่ะ
ทำไม ต้องแอ็คท่าทำเป็นรู้เรื่องยุค 90s ทั้งๆที่รู้ไม่จริง
เห็นจากคลิปหลายๆช่อง (ขอไม่อ้างถึง) ทุกช่องลักษณะคล้ายกันคือ อายุคนทำช่องประมาณ 30 บวกลบนิดหน่อย จริงๆคนพวกนี้ก็เกิดช่วง 1990-95 นั่นแหละ
แต่แอ็คท่า เล่าเรื่องวัยรุ่น 90s แบบมั่นหน้ามากๆ อันประกอบด้วย
เรื่องวงการเพลง 90s บางคนเล่าจากที่ไปหาอ่าน ฟังสัมภาษณ์มา เล่าเรื่องโมเดิร์นด็อก สไมล์บัฟฟาโล เล่าบรรยากาศ "โค้กมิวสิคอวอร์ด" เล่าเรื่อง "ฮ็อทเวฟมิวสิคอวอร์ด" โดยฟังเขามาอีกที รายละเอียดบางอย่าง ด้นผสมใส่สีสันเอาเองเช่น
มีช่องเล่าเรื่องพี่ป๊อด โมเดอร์นด็อก แล้วบอกเรื่องรสนิยมเพลง การฟังเพลงทางเลือกของพี่ป๊อด บอกว่าพี่ป๊อดไปเจอวง Red Hot Chilli Peppers และได้รับอิทธิพลมา ซึ่งไม่รู้แกไปได้มายังไง อาจมีคนแนะนำไวนีลให้ ซึ่งในความเป็นจริง สมัยนั้นมี MTV ดูกันมานานแล้ว และ แผ่นเสียงไม่ใช่เมนสตรีมของยุคนั้น ในปีที่โมเดอร์นด็อกจะออก ซีดี คือสิ่งใหม่ และยืนยันได้เลยว่า พี่ป๊อด ฟังอัลบั้ม Blood Sugar Sex Magic จากแผ่นซีดี เพราะผมนี่แหละ เคยเจอพี่เค้า ที่มีแผ่นนี้อยู่ตอนที่นั่งคุยกัน
อย่างเรือ่งวงการเพลงอินดี้ เทปอิสระ สมัยนั้น คนทำเพลงอิสระก็มีมาแล้ว ไม่ใช่เพิ่งมาผลิบานเอาตอนปลาย 90s เค้าทำกันมาตั้งนานแล้ว ไม่ได้มีแต่แนวเมทัล เดือดๆ ดิบๆด้วย มีทั้ง ร็อคปกติ มีแร็พใต้ดิน มีเพลงแด็นซ์ที่ปรับตัวเองมาจากดิสโก้ เพราะ มีคนฟังเพลงเฉพาะพวกนี้ โดยเฉพาะตามแผงเทปขายเพลงแนวๆ มีกลุ่มลูกค้าเป็นเด็กมหาลัย ที่ชัดเจนสุดๆคือ พี่ปอนกับพี่ป้าง ทำHydra แบบทำกันเองเลย นอกจากนั้นยังมีศิลปินแร็พใต้ดินอีกเยอะแยะ แต่พอพวกเบียวเพลง 90s มาเล่า กลายเป็นว่า เพลงอินดี้ มาเจริญงอกงามเอาตอน โมเดอร์นด็อกออกอัลบั้มแรก "เสริมสุขภาพ" การทำเพลงอินดี้เลยพุ่งออกมานับจากนั้น
ผมไม่เถียงนะ โมเดอร์นด็อก คือ สัญลักษณ์ของเด็กแนว แต่ ลองไปถามพี่ๆเค้าดู พวกเค้าก็รู้ว่า ตัวเอง ไม่ใช่คนแรกๆ ที่ทำเพลงอินดี้ พวกเค้าก็ฟังเพลงอินดี้ รู้จักกับวงอินดี้อื่นๆของไทยก่อนนั้นมาแล้ว
อีกอย่างนะ คำว่า "เด็กแนว" คำนี้มาท้ายๆ 90s ไปจน Y2K แล้ว
พวกเบียววัฒนธรรม 90s ก็อีก ชอบเอาคำ แสลงต่างๆมาเล่า แล้วก็มั่ว เพราะ เอามาปันกันเละเทะ บางคำไม่ได้ถูกใช้ร่วมยุคกัน ก็โยงมาหากันเช่นคำว่า "จ๊าบ" กับ "เริ่ดสะแมนแตน" โดยเล่าเรือ่งเทิ่ง สติเฟื่อง เป็นผู้คิดคำต่างๆและถูกใช้ในยุค 90s โดยที่ไม่รู้ว่า สมัยนั้น ใครที่พูดสำนวนแบบนั้น ถูกเพื่อนล้อว่าเชยแน่นอน
ขอร้องเถอะ ถ้าไม่รู้จริง แค่เกิดมาแบเบาะตอนนั้น แค่เคยเป็นเด็กน้อยในช่วงนั้น ขนรักแร้มางอกเอาตอนข้ามปี 2000 ไปแลว
อย่ามาแอ็คท่าว่า ข้าคือชาว 90s คือวัยรุ่นยุคอินดี้ตัวแท้
คนที่เค้าอยู่ยุคนั้นจริงๆ เห็นแล้วอยากจะเบิร์ดกะโหลกซักที ว่า ไอ้น้องนี้ตัวปลอม
วิธีที่จะรู้จักและซึมซับยุค 90s ที่ดีที่สุดคือ ต้องไปห้องสมุด แล้วค้นหานิตยสารที่ออกในยุคนั้นมานั่งอ่านจริงๆ แค่นั่งเปิด พลิกนิตยสาร ก็รู้แล้วว่าบรรยากาศคืออะไร อยากรู้เรือ่งเพลง 90s ไปอ่านนิตยสารเพลง และคอลัมน์เกี่ยวกับเพลงในนิตยสารวัยรุ่น นั่นแหละ ของแท้
พวกกระแดะแอ็คท่ามาทำคลิปเล่าใน ยท หรือ ตต พวกที่เห็นพี่ เห็นรุ่นพี่ ก็แค่ของปลอม
วัยรุ่น 90s จริงๆ คือคนที่เกิดช่วง 1973-1985 ประมาณนั้น ให้ได้เป็น"วัยรุ่น" ทันในยุค 90s ได้เป็นหนุ่มเป็นสาว ได้ทันโคโลญจน์ยี่ห้อ "ทรอส" หรือสาวๆได้ใช้ "ทเวลฟ์พลัส" แบบอยากหอมเฟี้ยวตามทีวี
ไปดูได้เลย พวกที่เล่าเรือ่งยุค 90s ของแท้ๆ อายุทะลุเลข 4 กันไปหมดแล้ว
บางช่อง (ขอไม่บอก) ตอนโมเดอร์นด็อกออกอัลบั้มแรก ยังเป็นเด็กประถมตัวน้อยวิ่งเล่นอยู่เลย บอกเลยว่า ไม่มีทางเข้าใจนะว่า"วัยรุ่น" ตอนนั้น เค้าเป็นยังไง ฮือฮายังไง นึกภาพเอานะครับ มีเด็กวัยรุ่นมัธยมปลาย นั่งฟังซาวด์เบาท์ เพลงบุษบา โยกหัว แล้วมี เด็ก ป.3 นั่งตรงนั้น เพราะ เค้าฝากมาดูแล
แล้วอย่าลืมว่า มองในมิติของวัยรุ่นมัธยม กับ มหาลัย ก็แตกต่างกันมาก พวกเด็กมัธยมต้น สมัยโค้กมิวสิคอะวอร์ด กับ คนที่อยู่มหาลัย ได้ตามดูเวทีต่างๆ ได้ไปร้านเทป แผงเทป ร้านแว่น เจยู ร้านน้อง ตามซื้อเทป ซื้อแผ่นเองกับมือ การไปนั่งห้องซ้อมดนตรี ได้เจอพี่ๆที่กำลังทำเพลง มันคนละเรือ่งกัน
คนที่ตามซื้อการ์ตูนรายสัปดาห์ ทันอ่านหงอคงเป็นซุปเปอร์ไซย่าในเดอะซีโร่ตอนมัธยม ก็คนละเรื่องกับเด็กเห่อที่โตมาอ่านการ์ตูนก็เจอซีคิดแล้ว ได้อ่านซีคิดของพี่ชายตอนประถม พอโตมาก็แอ็คอาร์ตว่าตัวเองทันยุค 90s
วัยรุ่นยุคนั้นจริงๆ ต้องทัน ทีวีไลน์ ต้องมีทีวีแม็กกาซีน ต้องบ้าซื้อขนมโดเรม่อนเก็บการ์ดจริงๆ ไปดูเลย พวกนี้ อายุซัดกันไป ภจ กว่าแล้วทั้งนั้นแหละ
ถ้าคุณอยากรู้จริงๆ คุณไปดูพล่ากุ้ง น้าเน็คโน่น
พล่ากุ้ง สะท้อนเด็กยุคนั้นชัดที่สุด
ส่วนน้าเน็ค แม้ว่าจริงๆตัวน้าแกอายุแก่ไปซักหน่อย แต่ เนื่องจากแกทำงานค่ายเพลงยุคนั้น ก็นับว่าแกคือผู้ใหญ่ยุค 90s ที่อยู่กับอุตสาหกรรมยุคนั้นของแท้
ดีเจป๋องก็เช่นกัน นี่ก็อายุเกินแล้ว เพราะสัมยแกเป็นดีเจ แกก็ไล่ฟันเด็กสาวๆฟังเรือ่งผี ไล้ปรี้เด็กมัธยมมาก่อน อาศัยความแนวของตัวเอง
พวกอายุสามสิบ ทำท่าว่ารู้เยอะ รู้มาก รู้ดี โดยเฉพาะ วงการดนตรี เพลง เกมส์ แฟชั่น
เล่าอะไรออกมา มันดูตลก นะครับ ก็แค่ฟังๆเค้ามาน่ะ