O อุปาทานรูป .. O

O ริ้วภูษา, นวลลออเหมือนต่อเรื่อง
ผ่านย่างเยื้องรูปโฉมล้อมโลมขวัญ
ดั่งสายน้ำเลี้ยวไหลล้อมไพรวัลย์
โอบไอชื้นลูบพรรณร่วมกันมา
O สายน้ำโอบสิงขรซอกซอนเลี้ยว
อีกร่างเปรียววางรอยดั่งคอยท่า
ขจีแห่งหิมวัลย์ล้อมพรรณิการ์
เมื่อฉันทาไหวรูปผ่านวูบนั้น
O สมาธิตรงหน้าก็คา-ค้าง
ทุกก้าวย่างกอดเกี่ยวให้เหลียวหัน
การณ์จะทำกรรมบทก็หมดพลัน
ไปกับฝันผู้ประสิทธิ์จริตจรงค์
O เพชรฤาพลอย, รูปนิมิตประสิทธิ์สร้าง
เหลือบแสงสูรย์, ก้าวย่างของร่างหงส์
รอสายตากอปรรู้จับคู่ผจง
ยอแสงส่งเหลี่ยมผกายให้ปรายมอง
O เริ่มแล้วบทกรรมแห่งธรรมชาติ
ราวปี่พาทย์ผสานรับการจับจ้อง
มรคา .. ลาดรับประคับประคอง
เพียงเพื่อต้องเยื้องย่างลงกลางทรวง
O กระโปรงดำเสื้อขาวเนตรวาววับ
คล้ายตอบรับโลมรุกด้วยทุกท่วง-
ท่าที .. ละมุนภาพให้ทาบทวง
บางอกใจราวจะหน่วงเยี่ยงบ่วงรั้ง
O กระทบรูปกระแทกใจ .. ย่อมใจนี้
รมยาดุษณีก็ชี้สั่ง
ประโลมงามลามทรวงทุกช่วงภวังค์
อ่อนหวานก็ประดังประเดพร้อม
O ฤาเนียนเนื้อแก้มนั้นจักกั้นขวาง
แทรกปล่อยวาง .. เวียนทยอยให้คอยกล่อม
ผมปลิวปลาย .. ฤาพิถีประนีปะนอม
การยินยอมพร้อมใจอีกใจนั้น ?
O ยินยอมให้อ่อนหวานได้ผ่านสู่
เพื่อหวานจู่อกใจพาไหวสั่น
เพื่อถวิลรุมเร้าจวบเท่าทัณฑ์
ผูกเป็นพันธะคดีจากนี้ไป
O สูรย์แลจันทร์ลับลาชั่วนาที
เมื่อราศีราวจะฉุดพิสุทธิ์พิสัย
การรับรู้รับรองจงพ้องนัย
หวานจรุงที่หัวใจ .. จงพ้องกัน !
.
.
.
ขออนุญาตคนในภาพนะขอรับ.
https://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=sdayoo&month=06-2025&date=28&group=11&gblog=699
ขออนุญาตคนในภาพนะขอรับ