คบกับแฟนมา 5 ปีกว่า ในช่วงเวลานี้ ก็ประครองกันมาจนผ่านโควิดมาได้ มีปัญหาเข้ามาในช่วงเวลานึงส่วนใหญ่จะเป็นตัวเราเองที่มีแต่ปัญหหาเพราะเราก็ดิ้นรนมาตั้งแต่เด็กโต จนตอนนี้ 33 แล้วก็ยังดิ้นไม่พ้นน้ำเลย แต่ในขนณะเดียวกัน แฟนเราที่ซับพอร์ตแค่ทางใจแต่ไม่ทุกครั้ง แต่เรื่องอื่นแถมจะไม่ซัพพอร์ตเลยเพราะเขาเป็นคนยื่นข้อตกลงมาแต่แรกแล้วว่า หาใครหามันกระเป๋าใครกระเป๋ามัน กินข้าวร้านตามสั่งจ่ายคนละครึ่งหรือจ่ายใครจ่ายมันด้วยซ้ำ บางครั้งหหรือในหหลายๆเรื่องเรายังรู้สึกว่าเขาเอาเปรียบเราต้วยซำ ตัวเราทำงานได้เงินเดือน 12,000ไม่เกิน17,000 ในบางปีที่เราต้องเปลี่ยนงาน และในแต่ละเดือนค่ากินของเรา ค่าซื้อของใช่เข้าบ้านเขา ค่าเช่าห้องเรา ค่าโอนกลับบ้านให้แม่ ค่าโทรศัพท์ จิปาถะอีกนิดหน่อย กว่าจะสิ้นเดือนเหมือนดิ้นอยู่คนเดียวเลย ช่วงแรกก็ปรึกษาเขาแล้วแต่ได้แต่ความเห็นใจ แต่ไม่ได้ความช้วยเหลืออะไรเลย ส่วนแฟนเราทำงานได้30,000ถึง50,000ต่อเดือน ภาระคือจ่ายค่าน้ำ ค่าไฟ บ้านเขา ค่ากินของเขากับแม่เขา ตัวเราอ่ะก็เข้าใจนะว่าไม่ควรหวังไปพึ่งใครพึ่งตัวเองดีที่สุด แต่เรากับเขาเลือกที่จะอยู่ด้วยกันแล้ว มันควรจะ ซัพพอร์ตกันมากกว่านี้มมั้ยอ่ะ แล้วพักหลังมานี้ พอมีปัญหากันมีปากเสียงกันซึ้งนานๆที่จะมีทุครั้งเข้าจะเป็นไฟและจะต้องทำตัวใหห้ตันน้ๆำตลอดำตลอด เคยอยากเป็นไฟแล้วแตเจอลาวาเลยแพ้อยู่ดี แล้วเขาก็พูดมาว่า ถ้าเราเจอคนใหม่ที่ดีกว่าเราก็จะทิ้งเขา แล้วที่ผ่านมา 5ปี ก็ทำเขาเสียเวลาชีวิตร เขาพูดกับเราแบบนี้ ตัวเราก็ไม่ตอบอ่ะไร ได้แต่นึกอยู่ในใจ ว่าแล้วเขาไม่คิดบ้างหหรอว่าเราก็เสียวเวลาชีวิตเหมือนกัน ความรู้สึกรัก ความรู้สึกดี เขาไม่นึกถึงบ้างเลยหรอ

สุดท่านนี้คืออยากได้คำตอบที่จะเอาไปเถียงสู้กับเขา เพราะเราทะเลาะกับคนไม่เก่ง ยิ่งกับเขาที่เป็นคนที่พูดคำหยาบเป็นชีวิตประจำวันด้วย เราแพ้ตลอด
เคยโดนแฟนบอกว่าเราทำเขาเสียเวลาในชีวิต ถ้าเราบอกเลิกเขามั้ยค่ะ