เราต้องรู้สึกยังไงหรอคะ

เราต้องรู้สึกยังไงดีหรอคะ การที่พ่อแม่คาดหวังอยากให้เรียนหมอเรียนนู้นเรียนนี้ แต่ไม่เคยสนับสนุนจริงๆเลย  แต่ปากก็พูดอยู่นั้นแหละอยากเรียออะไรพร้อมสนับสนุน แต่พอเอาเข้าจริงไม่เคยจะสนับสนุนสักบาท แม้แต่ค่าเรียนพิเศษที่อยากเรียนเราก็ต้องหามาจ่ายเอง ขอบอกไว้ก่อนนะคะที่บ้านไม่ได้ยากจนขนาดนั้น พอมีฐานะอยู่ค่ะ  เราก็ไม่ได้อยากเปรียบเทียบนะคะ แต่ทีกับพี่สาวได้สนับสนุนทุกอย่าง เรียนเอกชนแต่เด็กจนโต อยากได้อะไรให้ทุกอย่าง สุดท้ายเป็นไงพี่สาวหนีหายบล็อคทุกช่องทาง ตัดมาที่เราเรียนโรงเรียนแถวบ้าน ต้องพยายามดิ้นรนแข่งขันด้วยตัวเอง เพื่อที่จะสอบได้โรงเรียนดีๆ เพราะเราก็จะมีอนาคที่ดีจะได้หนีไปจากที่ตรงนี้ เราชอบแข่งโครงงานมาก อยากแข่งมากแต่พวกเขาไม่เคยสนับสนุนเลย เอาแต่ถามอยู่นั้นแหละแข่งไปทำไม แข่งไปได้อะไร เราก็พูดบอกตลอดว่าแข่งเพื่อเก็บผลงาน แต่เหมือนพวกเขาก็ไม่เข้าใจ เราเหนื่อยที่จะพูดเลยขอระบายหน่อย ใครที่อ่านจนจบก็ขอบคุณนะคะ
ใครที่พ่อแม่สนับสนุนอะไรต่างๆก็ตั้งดีใจด้วยนะคะ